Μικροκομοτηναίικα 26-04-2023

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις μετά την προκήρυξη των εθνικών εκλογών δείχνουν τη Νέα Δημοκρατία να επανακάμπτει, ανεβάζοντας τα ποσοστά της έναντι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ενώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ισχυρίζεται, ότι η κάλπη είναι η καλύτερη δημοσκόπηση και εκεί θα κριθούν όλα.
Θα έπρεπε όμως να προβληματιστούν γιατί συμβαίνει αυτό άραγε και ενδεχομένως να αλλάξουν και τη στρατηγική που έχουν επιλέξει για να πλήξουν την κυβέρνηση, αφού ο μηδενισμός και η προεκλογική υποσχεσιολογία, μάλλον δύσκολα πείθουν τους πολίτες, όταν όλοι έχουν δοκιμαστεί στην πράξη.
Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον δείχνει, ότι με δυσκολία και οριακά αγγίζει τα διψήφια ποσοστά που επιθυμεί. Εν αντιθέσει με τα μικρότερα κόμματα, που παρουσιάζουν μία μικρή άνοδο στα ποσοστά τους.
Ακόμα και η καμουφλαρισμένη έκδοση του κόμματος Κασιδιάρη. Βέβαια τα μικρά πατριωτικού τύπου κόμματα έχουν να αντιπαλέψουν με τις δικές τους παθογένειες, τις αρχηγικές τάσεις ορισμένων στελεχών και να περιορίσουν τις διαρροές και τις αποχωρήσεις.
Αλλά και μεταξύ τους, για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο μερίδιο, από μία συγκεκριμένη όμως πίτα των ψηφοφόρων του πατριωτικού χώρου. Με το υπάρχον πολιτικό σκηνικό όμως φαίνεται, ότι η δημοσκοπική τουλάχιστον άνοδος της ΝΔ θα συνεχιστεί μέχρι τις εκλογές.
Αφού δείχνει ότι ξεπέρασε τα δύσκολα και ιδιαίτερα το μεγάλο πλήγμα που υπέστη με το τραγικό συμβάν στα Τέμπη. Σαφώς οι ευθύνες ήταν και είναι μεγάλες, αλλά από τους πολίτες δεν χρεώνονται μόνο στο κυβερνητικό κόμμα, αλλά και στις διαχρονικές παθογένειες της κρατικής μηχανής και τον τρόπο λειτουργίας του κράτους.
Και βέβαια στον προεκλογικό αγώνα που θα ενταθεί κατά πολύ τις επόμενες ημέρες, πάντοτε θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι υπάρχουν απρόβλεπτα, ενδεχομένως θα συμβούν και λάθη και τα ποσοστά των αναποφάσιστων θα κρίνουν το τελικό αποτέλεσμα.

Και φυσικά παρά τη δημοσκοπική άνοδο της ΝΔ, η αυτοδυναμία με το υπάρχον σύστημα της απλής αναλογικής είναι αδύνατη. Και προς την κατεύθυνση της όποιας συνεργασίας, κυρίως με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, οι πόρτες προς το παρόν είναι κλειστές.

Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι ο κάθε υποψήφιος στη Ροδόπη, θέλοντας να δημιουργήσει τη δική του επικοινωνιακή δυναμική, επιλέγει τη γνωστή οδό των συναντήσεων, με θεσμικούς, επιμελητήρια, επαγγελματικούς φορείς και συλλόγους, για να κοινωνήσει τις απόψεις του, τις ιδέες και τις προτάσεις που έχει για τον κάθε κλάδο.
Και κάποιους τους υποδέχεται σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο τέτοιων φορέων, αλλά τους νεότερους κυρίως ο πρόεδρος, το πολύ και ο γραμματέας. Συνεπώς θα πρέπει να αντιληφθούν και αυτοί που διαμαρτύρονται, ότι το αίτημα για τέτοιες συναντήσεις γίνεται από όλους τους υποψηφίους.
Και ουσιαστικά δηλαδή αν ανταποκριθούν σε όλα τα αιτήματα, δεν θα πρέπει τίποτα άλλο να κάνει ένα διοικητικό συμβούλιο και οι πρόεδροι τις επόμενες ημέρες, αλλά να συναντιούνται με τον κάθε υποψήφιο ξεχωριστά, για να πουν τα ίδια και τα ίδια βέβαια προβλήματα, που είναι διαχρονικά και δεν λύνονται ποτέ.
Πολιτισμένα θα μπορούσαν να ενημερωθούν για αυτά μέσω κάποιου email, αλλά η επικοινωνία δεν λειτουργεί σε τέτοιο επίπεδο ακόμα. Επίσης δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πως κάποιος είναι υποψήφιος βουλευτής, χωρίς να γνωρίζει τα προβλήματα.
Γιατί θα έπρεπε ήδη να είναι εν γνώσει τους, αφού δεν μπορείς να διεκδικήσεις για ένα τόπο, αν δεν τα γνωρίζεις, η αγνοείς τις προτάσεις του κόμματος σου, αλλά και αν δεν έχεις και ο ίδιος άποψη για όλα αυτά.

Το θέμα όμως μάλλον για τους περισσότερους είναι η σχετική φωτογραφία με αυτοδιοικητικούς, θεσμικούς, προέδρους και διοικητικά συμβούλια. Και μην προσπαθούν να περάσουν την άποψη, ότι επειδή τους δέχονται θα τους στηρίξουν, γιατί απλά τους ενημερώνουν.

Υπάρχουν όμως και αυτοί που είναι πολύ επίμονοι και βάζουν και όρους ακόμα πως και ποιοι να τους υποδεχθούν στην προεκλογική τους επίσκεψη, που ενδεχομένως θα είναι μία και μοναδική. Και ζητούν ακόμα και έκτακτη σύγκληση, των διοικητικών συμβουλίων.
Αλλά και έκτακτες γενικές συνελεύσεις, για να μπορέσουν να μιλήσουν σε μεγαλύτερο κοινό. Θεωρώντας ότι όλα αυτά τα οποία θα τους πουν είναι σπουδαία και αυτό θα τους κάνει να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους υποψηφίους.
Φυσικά τέτοιες προτάσεις δεν γίνονται αποδεκτές. Αλίμονο τώρα αν κάποιος σύλλογος επαγγελματικός και επιμελητήρια μπουν σε αυτή τη διαδικασία, για να υποδεχθούν τον έναν και τον εκλεκτό. Όχι για να τους λύσει κανένα πρόβλημα, αλλά για να μιλήσουν απλώς για αυτά.
Που αυτό θα σημαίνει βέβαια ότι μεροληπτούν έναντι όλων των άλλων υποψηφίων, αν το αποδεχθούν. Ίσως θα ήταν πιο φρόνιμο και σωστό αυτό που μας ανέφεραν κάποιοι πρόεδροι, περί …μαζικής ενημέρωσης των υποψηφίων.
Δηλαδή να μαζευτούν τα διοικητικά συμβούλια όχι για έναν υποψήφιο, αλλά για όλους, ώστε η ενημέρωση να είναι κοινή και να γίνει μία και καλή. Χωρίς να ταλαιπωρείται ο καθένας και να μπαίνουν στη διαδικασία ανά τακτά χρονικά διαστήματα να ανταποκρίνονται στα ατομικά τους αιτήματα.

Βέβαια σε τέτοιες περιπτώσεις προφανώς δεν θα δεχθούν οι υποψήφιοι, αν και βολεύει για την οικονομία του χρόνου τους θεσμικούς φορείς του τόπου. Εκλογές είναι βέβαια και θα περάσουν. Μέχρι να έρθουν για ενημέρωση οι νεότεροι υποψήφιοι στις μεθεπόμενες εκλογές. Υπομονή.

Επανέρχεται για άλλη μια φορά ένας νέος νόμος, που είχε εφαρμοστεί ανεπιτυχώς και στο παρελθόν, του ελέγχου των αναρρωτικών αδειών, ή της απουσίας των δημοσίων υπαλλήλων από τις υπηρεσίες τους, που δηλώνουν ασθένεια.
Και υποτίθεται ελεγκτής γιατρός ο οποίος ορίζεται, θα επισκέπτεται κατ’ οίκον τον υποτιθέμενο ασθενή στο σπίτι του, για να διαγνώσει αν όντως είναι στα αλήθεια. Και εκτιμούν ότι με αυτό το νομοσχέδιο θα βάλουν τάξη.
Καταρχήν όταν κάποιος είναι ασθενής και χρειάζεται πολυήμερη άδεια, ουσιαστικά αυτή παρέχεται από αρμόδιες επιτροπές ελέγχου και γιατρούς, που κάνουν τη διάγνωση και είναι συμβεβλημένοι με τα ταμεία του δημοσίου.
Συνεπώς οι άδειες πέραν των τριών ημερών ελέγχονται και προφανώς αυτοί οι οποίοι δεν τις δικαιούνται, θα υποστούν κυρώσεις και θα τους αφαιρεθεί από το μισθό τους. Αλλά θα γίνει και άμεση διακοπή αδείας.
Όσο για τους γνωστούς κοπανατζήδες, αν υπάρχουν και σε ποιο βαθμό, είναι γνωστοί στις υπηρεσίες του, σε προϊσταμένους και διευθυντές, που θα μπορούσαν να τους επαναφέρουν στην τάξη, ή να τους τιμωρήσουν.
Συνεπώς τι μένει; Μήπως εντοπίσουν κάποιον που έστω μία μέρα αισθάνθηκε αδιαθεσία, ή ψυχολογικά και δεν μπορούσε να πάει στη δουλειά του; Και είναι τόσο διαδεδομένο αυτό το φαινόμενο, που θα προσφέρει τίποτα στην ελληνική οικονομία;
Η απλώς θέλουν να βολέψουν κάποιους δικούς τους; Πάντως το ίδιο σύστημα είχε εφαρμοστεί από το 1980 και μετά αρκετές φορές και απέτυχε παταγωδώς. Και σε αυτό προφανώς είναι προδιαγεγραμμένη η πορεία του, γιατί δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό, πέραν του επικοινωνιακού.