Σε φάση αγωνιώδους αναζήτησης πολιτικής στέγης ο Οζγκιούρ Φερχάτ

Η δημοσκοπική κατάρρευση της Νέας Αριστεράς κάνει αποτρεπτική την επιλογή της υποστήριξής του από εκείνους τους κύκλους που προσβλέπουν αποκλειστικά και μόνο στην εκλογιμότητα μειονοτικού βουλευτή

Σε φάση αγωνιώδους αναζήτησης πολιτικής στέγης που θα του επιτρέψει την επανεκλογή του βρίσκεται ο κ. Οζγκιούρ Φερχάτ. Η δημοσκοπική κατάρρευση της Νέας Αριστεράς κάνει αποτρεπτική την επιλογή της υποστήριξής του από εκείνους τους κύκλους που προσβλέπουν αποκλειστικά και μόνο στην εκλογιμότητα μειονοτικού βουλευτή.

Γνώστης του πολιτικού αυτού –και όχι μόνο- παίγνιου στην περιοχή, ξεκίνησε καθόλου αθώα τις αβροφροσύνες προς τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως η πολιτική στάση της Νέας Αριστεράς στην τελευταία ψηφοφορία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ανέστειλε, προσωρινά μόνο, τους σχεδιασμούς του. Μπορεί μεν, σε πρώτη ανάγνωση, να μην βοηθά στην εκπλήρωση των επιδιώξεων του, δεν τις ανακόπτει όμως, απλά επιταχύνει τους αρχικούς σχεδιασμούς του. Εξ ου και αμέσως μετά οι βαθυστόχαστες αναφορές του ότι θα εξετάσει εξ αρχής τις επιλογές του, τις αποφάσεις του και αλλά ωραία!

Ποια από όλα τα λάθη του θα επανεξετάσει; Ότι πήρε για λογαριασμό του την έδρα που ανήκε στον ΣΥΡΙΖΑ όταν αποχώρησε; Ότι είναι αρνητικά καταγεγραμμένος στη συνείδηση της τοπικής κοινωνίας για τον τρόπο της εκλογής του; Ή για τον τρόπο που πολιτεύεται και με ποιους συναγελάζεται στην περιοχή; Ή ότι με την στάση του νομιμοποιεί ουσιαστικά το ρόλο και την δράση τους;

Δεν πείθει κανέναν αν νομίζει ότι θα εξαγνιστεί τρέχοντας πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα, μόνο και μόνο για να αποσπάσει και να προβάλει μια φωτογραφία μαζί του! Τον επικαλέστηκε άλλωστε κατά κόρον για να δικαιολογήσει την απόφαση του να εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο Τσίπρας έμεινε. Ας πάψει επιτέλους να τον χρησιμοποιεί σήμερα εν αγνοία του, στους δικούς του προσωπικούς καιροσκοπικούς σχεδιασμούς. Σήμερα σε ένα ρευστό πολιτικά περιβάλλον, μέσα στο οποίο ανθεί ο Πολιτικός Κυνισμός, οι προσχωρήσεις βουλευτών για λόγους προσωπικής ιδιοτέλειας και πολιτικής επιβίωσης, είναι ιδιαίτερα απεχθείς για τους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες.

Η δική μας Αριστερά, αν θέλει να επιβιώσει, οφείλει να προβάλλει και να υπηρετεί κώδικες αξιών, ιδεών και αρχών, για να μην ταυτίζεται με τους άλλους στη συνείδηση των απλών ανθρώπων! Από εμάς εξαρτάται!