Φίλιππος Πλιάτσικας: Τα τραγούδια που αντέχουν στον χρόνο, είναι ευλογία για όποιον κάνει μουσική

Ένας από τους «ανατρεπτικούς» καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής έρχεται αύριο στην Κομοτηνή, και αυτός δεν είναι άλλος από τον Φίλιππο Πλιάτσικα. Αφορμή για την επίσκεψή του στην πόλη μας είναι η παρουσίαση του καινούργιου του δίσκου με τίτλο «Βάλε Φωτιά» που περιλαμβάνει μία συλλογή από καινούργια τραγούδια. Η συναυλία θα γίνει στο El Classico αύριο το βράδυ και ο «Χ» που είναι χορηγός επικοινωνίας της εκδήλωσης, εξασφάλισε μία συνέντευξη του δημοφιλούς καλλιτέχνη. 
 

«Βάλε φωτιά» είναι ο τίτλος του καινούργιου σας δίσκου κε Πλιάτσικα. Τι να περιμένουν οι ακροατές από αυτή τη συλλογή; 
-Το «Βάλε φωτιά» είναι ένα άλμπουμ καινούριο που ήρθε με καινούρια τραγούδια εντελώς, πέντε με έξι χρόνια μετά από το τελευταίο άλμπουμ που είχα κάνει. Ενδιάμεσα είχα βγάλει κάποια live και κάποια τραγούδια που ήταν για ένα βιβλίο και έπαιζαν τον ρόλο του συνδετικού κρίκου.

Οπότε, ήρθε ένα καινούριο άλμπουμ, μια ανάγκη να πω καινούρια πράγματα, να γράψω έναν καινούριο ήχο και προέκυψε το «Βάλε φωτιά» και για αυτό έβαλα και αυτόν τον τίτλο. Προφανώς δεν εννοώ να βάλουμε φωτιά σε όλα -  τα περισσότερα τραγούδια είναι ένας εσωτερικός διάλογος, είναι σαν να μιλάω εγώ με τον εαυτό μου, σαν να μιλάει ο κάθε ακροατής με τον εαυτό του και στην ουσία προτρέπω να βάλουμε φωτιά σε όσα μας τραβάνε πίσω, σε αυτά που είναι βαρίδια.

Ας κρατήσουμε αυτά που μας εξελίσσουν και να βάλουμε φωτιά σε αυτά που δεν μας αφήνουν να εξελιχθούμε, σε αυτά που δεν μας αφήνουν να πάμε μπροστά. Έχουμε ακόμα τα άκρα και αυτά τα άκρα μας δίνουν αυτό το χαρακτηριστικό, αυτό το ιδίωμα στον χαρακτήρα και δεν μπορείς να μιλήσεις πανεθνικά για έναν χαρακτήρα. Οι χαρακτήρες εξαρτώνται από το άτομο, το κάθε άτομο έχει την δικιά του πορεία και την δικιά του εξέλιξη. 

Σε ποιο κοινό απευθύνεστε κ. Πλιάτσικα, αφού θεωρήστε διαχρονικός ως καλλιτέχνης; 
-Αυτό που αφορούν τα τραγούδια δεν έχει σχέση με την ηλικία. Υπάρχουν κοινά προβλήματα και κοινοί προβληματισμοί που μπορούν να αγγίξουν και ανθρώπους που είναι 15-16 και 18 χρονών, όπως και ανθρώπους που είναι 70. Αλλά παρόλα αυτά η ουσία της ανησυχίας από εκεί που πηγάζει είναι η ίδια πολλές φορές, οι ίδιοι φόβοι είναι αυτοί που μας οδηγούν να κάνουμε ή να μην κάνουμε πράγματα. Ανεξάρτητα αν το συνειδητοποιούμε, ανεξάρτητα αν το καταλαβαίνουμε ή τους αφήνουμε πίσω και τους κρύβουμε για να μην τους δούμε, αλλά οι ίδιοι φόβοι οι ίδιες ανάγκες είναι απλώς αλλάζει μορφή.

Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλει να περάσει ο καινούργιος σας δίσκος;
-Υπάρχει μια αισιοδοξία που φέρνει ο καινούριος δίσκος, κουβαλάν τα καινούρια τραγούδια πάντα μια αισιοδοξία ακόμα και αν είναι μελαγχολικά, έχουνε μια κατεύθυνση προς το μέλλον, δηλαδή σκέφτονται έναν τρόπο για το παρακάτω, για το βήμα, για το επόμενο, για την εξέλιξή μας και έτσι με αυτή την διάθεση έχουμε φτιάξει μια μπάντα εδώ και ένα με ενάμιση χρόνο που αποτελείται από εξαιρετικούς μουσικούς και ο ήχος αυτός που υπάρχει στον καινούριο δίσκο είναι ο ήχος που έχουμε αντιμετωπίσει και στα παλιά τραγούδια. Έτσι έχουν πάρει και αυτά μια καινούρια ζωή, έχουν ξαναζωντανέψει και έδωσαν και σε εμένα αυτή την καινούρια ζωντάνια.

Είναι πολύ σημαντικό να αντέχει ένα τραγούδι στον χρόνο. Θα ξεκινούσαμε να φτιάχνουμε μουσική και θυμάμαι στις συζητήσεις που κάναμε τότε, ένα από τα ζητούμενα, το πρωταρχικό ζητούμενο για να είμαι ειλικρινής είναι αν κάποιο από τα τραγούδια μας θα αντέξει να ακούγεται σε πέντε, σε δέκα χρόνια από την στιγμή που βγήκε. Η αλήθεια είναι ότι έχουν περάσει πολύ περισσότερα χρόνια και κάποια τραγούδια αντέχουν, κάνουν παρέα σε ανθρώπους, στις δύσκολες και στις χαρούμενες στιγμές τους και αυτό είναι μια ευλογία για όποιον έχει κάνει μουσική και για κάποιον που έχει κάνει τραγούδια γιατί μοιράζεται ένα δικό του βίωμα, μια δικιά του ανησυχία έναν δικό του προβληματισμό, μια δικιά του χαρά με τόσο κόσμο. 

Σε ποια κατηγορία εντάσσετε τη μουσική σας; 
-Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, θεωρώ ότι η μουσική είναι μία και εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Άλλες φορές με καλή αισθητική και άλλες φορές με κακή αισθητική. Σε ότι αφορά την δημοσιότητα νομίζω ότι είναι ένα κομμάτι της δουλειάς μας δεν αισθάνομαι ότι ανήκω στην κατηγορία των καλλιτεχνών που μισούν την δημοσιότητα. Όταν υπάρχει λόγος να μιλήσω βγαίνω και μιλάω, δεν βγαίνω απλώς όταν δεν υπάρχει λόγος. Αισθάνομαι ότι είναι περίεργο να μιλάνε όλοι οι άνθρωποι για όλα τα θέματα.
 

Αυτό που ζούμε σήμερα το παράλογο το περιμένατε;
-Μια από τις εμμονές από την περίοδο τους συγκροτήματος που είχαμε και μάλιστα από την εποχή των παχιών αγελάδων και της εποχής της ευημερίας χαρακτηριζόμασταν και γραφικοί κάποιοι από εμάς ότι είχαμε και εμμονή ως προς την πλασματική πραγματικότητα. Δηλαδή αυτό που λέγαμε ότι όλο αυτό είναι μια φούσκα, ότι όλο αυτό εμπεριέχει πολιτιστική κρίση, αισθητική κρίση και εν τέλει θα υπάρξει ακόμα και οικονομική κρίση. Αν κάποιος ανατρέξει σε κάποιες από τις συνεντεύξεις ακόμα και του συγκροτήματος θα βρει αυτά τα λεγόμενα, μας λέγανε επαναστάτες χωρίς αιτία και μας χαρακτήριζαν γραφικούς.

Εξακολουθώ να έχω αυτή την άποψη ακόμα εγώ, ότι όλα δηλαδή δεν ξεκίνησαν τώρα τα τελευταία χρόνια, όλα ξεκίνησαν δεκαετίες πριν από όλη αυτή την ασυδοσία που είχαμε όλοι μας στην εικονική καλοπέραση και στην πλασματική ευημερία. Πέσαμε με έναν τρόπο σαν λαός πανεθνικά μέσα στην λούμπα και στην παγίδα που ήταν στημένη και όχι μόνο στην παγίδα που ήταν στημένη μόνο από άλλους αλλά στημένη και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Από τις ανάγκες που λέγαμε στον εαυτό μας ότι έχουμε, χωρίς πραγματικά να τις έχουμε. 
 

Αλλάζει αυτός ο κόσμος εύκολα ή αλλάζει με γενιές; 
-Η αλλαγή είναι ένα πράγμα που είναι δύσκολο, η ουσιαστική αλλαγή είναι να αφήσεις τα βολέματα, τις συνήθειες, να αφήσεις πολλές φορές πράγματα στα οποία αισθάνεσαι βολικά και ασφαλείς. Άρα η οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή όταν υπάρχει ανάγκη να γίνει είναι δύσκολη, πόσο μάλλον οι συνολικές αλλαγές. Για να πάμε στο πολύ δύσκολο της συνολικής αλλαγής θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το δύσκολο που είναι η προσωπική αλλαγή. 

Τελικά, είστε αισιόδοξος, παρόλο που πολλά τραγούδια σας είναι μελαγχολικά;
-Πραγματικά είμαι αισιόδοξος και για αυτό και τα τραγούδια μου μερικές φορές είναι μελαγχολικά, γιατί ακριβώς μέσα από την μελαγχολία βρίσκω την λύτρωση και την  διέξοδο. Βρίσκουμε την λύτρωση μέσα από μια μελαγχολία, από μια αναφορά σε αυτά που μας βασανίζουν, μας τυραννάνε, μας πονάνε, βρίσκουμε μια προοπτική για κάτι καλύτερο για μια αλλαγή στην ζωή μας. Σαν άνθρωπος εγώ έτσι είμαι, αυτή είναι η φύση μου. Προσπαθώ να αντιμετωπίσω το πρόβλημα που έχω, να δω στα μάτια την αιτία που με πονάει και να την αλλάξω και να πάω σε κάτι πιο φωτεινό πιο ωραίο, κάτι πιο αληθινό και ανθρώπινο. Θεωρώ ότι από όλη αυτή την κυριαρχία του τίποτα στο τέλος θα υπερνικήσει το κάτι καλό που θα βγει.