Χρύσα Παπά: Μια ερωτική οικογενειακή ιστορία από το 1915 μέχρι το 1962

Η πρωταγωνίστρια του μονόπρακτου «Σέρρα - Η ψυχή του Πόντου» μιλάει για την εμπειρία της στο έργο

Στην Κομοτηνή το Σάββατο 25 Μαΐου και ώρα 21:30 στο Θέατρο ΡΕΞ

Στην πόλη μας ανεβαίνει η παράσταση «Σέρρα - Η ψυχή του Πόντου», βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου, η οποία θα παιχτεί το Σάββατο 25 Μαΐου και ώρα 21:30 στο Θέατρο ΡΕΞ. Με αυτή την αφορμή, η πρωταγωνίστρια της παράστασης, το πρόσωπο πίσω από τους 12 ρόλους της, Χρύσα Παπά μίλησε στο ράδιο Χρόνος 87.5fm και στον Δήμο Μπακιρτζάκη για την παράσταση και την εμπλοκή της σε αυτή.

Η ίδια περιέγραψε πως όταν της είχαν προτείνει το ρόλο είχε μόλις τελειώσει να διαβάζει το βιβλίο, επομένως ενθουσιάστηκε αμέσως, έχοντας αγαπήσει το μυθιστόρημα του Καλπούζου. Για το μονόπρακτο, επεσήμανε: «Είναι ένα δύσκολο θεατρικό είδος. Είναι και δύσκολο για τους προφανείς λόγους, γιατί είναι ένας άνθρωπος πάνω στη σκηνή. Τώρα εδώ είναι μια επιπλέον συγκεκριμένη συνθήκη, που είναι ένας μονόλογος που υποδύομαι μέσα από δώδεκα διαφορετικούς ρόλους. Αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο», είπε η ηθοποιός η οποία υποδύεται και γυναικείους και ανδρικούς ρόλους, όπως και ξένους, Έλληνες και μικρά παιδιά.

«Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ερωτική και οικογενειακή ιστορία που ξεκινά το 1915 και ολοκληρώνεται το 62. Στην παράσταση και στο έργο στο μυθιστόρημα, εγώ παρουσιάζομαι στη σκηνή ως η Λεμονιά, η κόρη του πατέρα της ιστορίας, να αφηγηθώ την ιστορία του πατέρα μου. Και αφηγούμαι λοιπόν την ιστορία αυτών των ανθρώπων. Βλέπουμε πώς η ζωή τους επηρεάζεται από εκείνα τα χρόνια. Εκείνα τα χρόνια, τι έχουνε μέσα; Έχουν τη σφαγή των Αρμενίων, τη γενοκτονία των Ποντίων και τα βασανιστήρια των Ποντίων αργότερα στη Σοβιετική Ένωση. Και βλέπουμε πώς οι ζωές τους επηρεάζονται από όλα αυτά που δεν γίνεται να μην επηρεαστούν. Επομένως, είναι ένα έργο που είναι γεμάτο αγάπη, τρυφερότητα, φροντίδα, χαρά, γέλιο», περιέγραψε η πρωταγωνίστρια για την πλοκή του έργου, λέγοντας ότι σαφώς και επηρεάζονται από τον πόλεμο, την εξορία και τα βασανιστήρια.

Σύμφωνα με την ίδια, είναι ένα έργο που γιορτάζει το μεγαλείο της ζωής και της συγχώρεσης μέσα από τον δρόμο της ανθρωπιάς και της απανθρωπιάς.