Η Λένα Μαντά κέρδισε το κοινό της Κομοτηνής

Την συγγραφέα των μεγάλων πωλήσεων, έφερε στην Κομοτηνή το βιβλιοπωλείο Bookstop με χορηγό επικοινωνίας τον "Χρόνο". Πρόκειται για τη Λένα Μαντά η οποία παρουσίασε το νέο της βιβλίο με τίτλο "Ζωή σε πόλεμο", από τις εκδόσεις Ψυχογιός, το βράδυ της Τρίτης 12 Ιουνίου στη Λέσχη Κομοτηναίων. Ο πρώτος όροφος της Λέσχης γέμισε, κυρίως από γυναίκες μέσης ηλικίας, που θέλησαν όχι μόνο να ακούσουν αλλά και να συνομιλήσουν με την συγγραφέα, μιας που μεγάλο μέρος της παρουσίασης ήταν διάλογος μεταξύ της κας Μαντά και των παρευρισκομένων. 

Η βιβλιοπαρουσίαση ήταν διαφορετική από αυτές που έχουμε συνηθίσει στην Κομοτηνή. Η Λένα Μαντά αποτελεί ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο και δεν χρειάστηκε ούτε συστάσεις ούτε κάποιον να διαβάσει αποσπάσματα του βιβλίου της. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν το βήμα για να κάνει τους ακροατές κοινωνούς της εμπειρίας που την οδήγησε στην γραφή αυτού του βιβλίου. Όπως είπε και κατά την παρουσίαση, "αυτό το βιβλίο είναι η βιογραφία της μητέρας μου, και μαζί τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια". Και συνέχισε: "Όταν πέθανε η μητέρα μου, κατάλαβα ότι είχε ανάγκη να της πω, με τον τρόπο που εγώ γνώριζα, το αντίο. Αν ήμουν ζωγράφος, μπορεί να είχα ζωγραφίσει. Αν ήμουν συνθέτρια, μπορεί να είχα γράψει μια μελωδία". Δεν έκρυψε μάλιστα ότι κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου, καθώς περιέχονται σε αυτό πολλές προσωπικές εμπειρίες - και οδυνηρές - έκλαψε πολύ περισσότερο από τα προηγούμενά της βιβλία: "Ήταν το βάρος για μένα, γιατί όταν υπάρχουν πληγές, αυτές έχουν έναν συγκεκριμένο τρόπο επούλωσης. Όταν σκαλίζεις την πληγή, αυτή ματώνει και την ξανασκαλίζεις μέχρι που επουλώνεται από μέσα προς τα έξω. Για μένα, αυτό το βιβλίο έκανε αυτό ακριβώς, με μάτωνε καθημερινά, μέχρι που οι πληγές έκλεισαν". 

"Απαντώ σε όλες τις ερωτήσεις από ό,τι έχετε καταλάβει", είπε σε άλλο σημείο προς το ακροατήριό της η κα Μαντά, για να δεχθεί πάσης φύσεως ερωτήσεις αναφορικά με το περιεχόμενο του βιβλίου της, την σχέση της με τους αναγνώστες, τα επόμενά της βήματα, την διαδικασία συγγραφής ενός βιβλίου, ερωτήσεις προσωπικές, ερωτήσεις καθημερινότητας, και άλλες. "Τα παιδιά μου ξέρουν όλη την ιστορία μου, αλλά δήλωσαν πως αυτό το βιβλίο δεν θα το διαβάσουν", παραδέχθηκε σε ένα σημείο του λόγου της, ενώ δεν δίστασε να πει προς τους αναγνώστες, ότι κατά τη διάρκεια της συγγραφής είναι λίγο εγωίστρια, δηλαδή δεν σκέφτεται ούτε τί θα σκεφτούν οι αναγνώστες ούτε τί θα σκεφτεί ο εκδοτικός της οίκος ούτε τίποτα άλλο πέρα από την γραφή καθαυτή. "Με ενδιαφέρει ο εαυτός μου, να περάσω καλά εγώ γράφοντας ένα βιβλίο, να κάνω το ταξίδι που ονειρεύτηκα να κάνω, να ζω έναν μεγάλο έρωτα σε κάθε μυθιστόρημα. Και όπως στον έρωτα, έτσι και στην συγγραφή, δεν σε νοιάζει τί θα πει ο κόσμος ούτε πώς θα διαχειριστείς τον κόσμο. Η λογική εκλείπει", είπε.

Έχοντας αυτό κατά νου, μιλώντας για την διαχρονική επιτυχία και την θερμή αγάπη που έχει δεχθεί από το αναγνωστικό κοινό τα τελευταία χρόνια, εξήγησε ότι "δεν υπάρχει μυστικό της επιτυχίας, γιατί - αν υπήρχε - τότε όλοι οι εκδότες θα άφησαν κατά μέρος οποιαδήποτε άλλη συγγραφική τους προσπάθεια και θα έβγαζαν μόνο τα best seller". Όσον αφορά για την σχέση της με την γραφή, εξήγησε ότι αυτή ξεκίνησε από τα παιδικά της χρόνια "όταν το χαρτί και το μολύβι" όπως είπε ήταν τα ταξίδια της. 

"Είναι λάθος να πιστεύεις ότι όλα πρέπει να αρέσουν σε όλους", διαπίστωσε σε άλλο σημείο του λόγου της, αναφερόμενη στις κριτικές που μπορεί να δεχθεί ένα βιβλίο της οι οποίες είναι ευπρόσδεκτες αλλά δεν πρέπει να γίνονται κακοπροαίρετα. 

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Φραντζέσκα, η ηρωίδα μου…  Αθηνά, η μητέρα μου…  Ζωή σε πόλεμο, η ζωή της… Η ιστορία της, η διαδρομή της, οι επιλογές της, η σχέση μας και τα δεκαεννιά χρόνια που έμεινα μαζί της. Σε πόλεμο με όλους η μητέρα μου. Μ' εμένα, με τους φίλους της, με τους δικούς της, με την ίδια τη ζωή τελικά… Μαζί με την ιστορία της και τα δικά μου παιδικά και εφηβικά χρόνια. Λόγια που δεν ειπώθηκαν, παραλείψεις, πράξεις που πλήγωσαν, χαμένες αγκαλιές και δάκρυα. Όλα μέσα σε τούτες τις σελίδες, που εκτός από βιογραφία έγιναν κι ένα επίπονο ταξίδι στο δικό μου χθες, στην αφετηρία μου…