Aστείες αιτιάσεις για «ειδικό καθεστώς» στην ελληνική Θράκη

Σε μία χρονική συγκυρία γεμάτη γεωπολιτικές εξελίξεις, στο προσκήνιο –μέσω της τοπικής εφημερίδας Μπιρλίκ και της τουρκικής φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Γενί Σαφάκ- είδε το φως της δημοσιότητας μία προπαγανδιστική επιστολή που υπογράφεται από τον Φερούχ Οζκάν. 

Ο Φερούχ Οζκάν παρουσιάζεται ως πρόεδρος της αυτοαποκαλούμενης ως «Αυτόνομης Συνόδου Διαπραγμάτευσης Δυτικής Θράκης» και με αυτήν ζητάει «διαπραγμάτευση» για «ειδικό καθεστώς» στην ελληνική Θράκη, με βολές κατά του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου.

Η επιστολή υψώνει τους τόνους και φτάνει στο σημείο να απειλεί ευθέως την Ελλάδα, θέτοντας ως χρονικό περιθώριο την 10η Αυγούστου 2020: Μέχρι εκείνη την ημέρα, σύμφωνα με τα γραφόμενα, η Ελλάδα να θα πρέπει να έχει προσέλθει «στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» για να βρεθεί «λύση» στα δήθεν «δικαιώματα αυτονομίας (!)» [σ.σ. ωστόσο δεν διευκρίνιζει τι πρόκειται να συμβεί αν η Ελλάδα αρνηθεί την πρόκληση-πρόσκληση (κάτι το οποίο προφανώς θεωρείται δεδομένο)].

Η επιστολή περιέχει σε πολλά σημεία τη φράση «Τουρκική Μειονότητα Δυτικής Θράκης» και βάλλεται κατά των πρόσφατων δηλώσεων του Προκόπη Παυλόπουλου. Ο Έλληνας ΠτΔ από το Διδυμότειχο –με φόντο τα 100 χρόνια ελεύθερης Θράκης- καταδίκασε την τουρκική προκλητικότητα που αντιβαίνει στο διεθνές δίκαιο, το δίκαιο της θάλασσας και την καλή γειτονία. Ο Φερούχ Οζκάν αποπειράται να συνδέσει τις αιτιάσεις του και με την επίσης πρόσφατη επίσκεψη του Χαλίφ Χαφτάρ (τον οποίο δεν αναγνωρίζει η τουρκική κυβέρνηση) στην Ελλάδα, ο οποίος είχε συνάντηση με τον Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκο Δένδια.

Ο Φερούχ Οζκάν αναμασά έωλα επιχειρήματα, όπως την δήθεν παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης από την Ελλάδα. Φτάνει στο σημείο να εμπλέξει και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει εντυπώσεις για δήθεν παραβίαση δικαιωμάτων από πλευράς Ελλάδας ως προς την αναγνωρισμένη Μουσουλμανική Μειονότητα Δυτικής Θράκης. Σε άλλο σημείο της επιστολής γράφει: «Η Ελλάδα πρέπει τώρα να γνωρίζει ότι θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα δικαιώματά μας […] στο τέλος θα κερδίσουμε την αυτονομία με κάθε κόστος».

Ως προς το «ποιόν» και τον πολιτικό προσανατολισμό του Φερούχ Οζγκάν, οι πληροφορίες συντείνουν στο ότι ασπάζεται τη ρητορική και τις θέσεις των ακραίων εθνικιστικών κύκλων της γείτονος. Αυτό που έχει σημασία εν προκειμένω όμως, είναι το ίδιο το περιεχόμενο της επιστολής και οι συσχετισμοί που επιχειρούνται και οι οποίοι τεχνηέντως παρουσιάζονται ως λογικοφανείς. Φυσικά, δεν είναι ούτε λογικοί, ούτε καν λογικοφανείς, αλλά είναι υπαρκτοί και μάλιστα σε μία χρονική συγκυρία με ιδιάζοντα χαρακτηριστικά για τη σχέση των δύο χωρών.