Εκπαίδευση μειονότητας: Μία συζήτηση που έπρεπε να ανοίξει

Μία συζήτηση που έπρεπε να ανοίξει στον δημόσιο διάλογο, είναι η εκπαίδευση της μειονότητας. Τελικώς, μετά από χρόνια προσπαθειών, αυτή η συζήτηση πραγματοποιήθηκε, στο πλαίσιο σχετικής διημερίδας το διήμερο 14-15 Μαρτίου στο ξενοδοχείο 'Χρήστος κι Εύη', από την Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας και κατόπιν αιτήματος του συλλόγου εκπαιδευτικών Ροδόπης "Οι Τρεις Ιεράρχες".

Οι αγκιστρώσεις του παρελθόντος και ο "πόλεμος" που δέχθηκαν οι διοργανωτές, είχαν ως αποτέλεσμα η αρχική σκέψη περί συνεδρίου, τελικώς να παρουσιαστεί ως διημερίδα. Παρόλα αυτά, ο στόχος επετεύχθη: Αφενός υπήρξε ένας πρώτος δημόσιος διάλογος - χωρίς εξωτερικούς παράγοντες, μεταξύ καθηγητών - αναφορικά με την εκπαίδευσης της μειονότητας. Αφετέρου μπήκε το πρώτο λιθαράκι, ώστε να γίνει εντός του 2018 ένα μεγάλο συνέδριο, με τη βοήθεια και του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. 

ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ - ΑΠΟΝΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
Η εκπαιδευτική κοινότητα έδωσε ευρύ παρών στη διημερίδα, παρόλα - κατά την επίσημη έναρξης της εκδήλωσης και τους πρώτους χαιρετισμούς οπότε και παρευρέθη ο Χρόνος - δεν υπήρξαν πολιτικές παρουσίες στην εκδήλωση. 

Σύμφωνα με την επίσημη πληροφόρηση από τα μικρόφωνα, παρουσία υπήρχε από εκπρόσωπο του μητροπολίτου Μαρωνείας - Κομοτηνής, τον εκπρόσωπο δημάρχου Κομοτηνής Γιάννη Γκαράνη, τον διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καβάλας Κώστα Μπαντίκο, τον διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης Μαρίνο Κωνσταντινίδη, τον προϊστάμενο γραφείου Μειονοτικής Εκπαίδευσης Βασίλη Συμεωνίδη, τον σχολικό σύμβουλο μειονοτικού προγράμματος Ξάνθης Νιζάμ Αχμέτ, τους σχολικούς συμβούλους Σάββα Μελισόπουλο, Λάζαρο Παπαδόπουλο, Χριστίνα Βαλσαμάκη. 

Επίσης παρευρέθηκαν από τη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος οι Θανάσης Κικινής, Σταύρος Πετράκης, Ζήσης Καπράνας, Δημήτρης Μαριόλης, Θεοδώρα Δριμάλα, Γιώργος Τρούλης, Μάνος Ανδρουλάκης, Θανάσης Γκούμας, Γιώτα Βενετοπούλου, Αργύρης Παπαθανασίου, Σπύρος Μαρίνης, καθώς και οι εξής ως εισηγητές: Παναγιώτης Γιαγκουνίδης, Βασίλης Γραμματίκας, Άγγελος Συρίγος, Στυλιανή Σεμερτζίδου, Μαρία Δημάση, Μαρία Δήμου, Γιουσούφ Οσκάν, Χουσεΐν Χουσεΐν, Σουχά Μεχμέτ, Χριστίνα Ντόγκα. 

Επίσης παρευρέθηκαν οι αιρετοί του ΚΥΣΠΕ (:Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης) Βασίλης Παλιγιάννης και Νίκος Πασπαλής, οι αιρετοί του ΑΠΥΣΠΕ ΑΜ-Θ, πρόεδροι, μέλη και αιρετοί διοικητικών συμβουλίων των συλλόγων της ΑΜ-Θ, καθώς και εκπρόσωποι συλλόγων από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, όπως Μαγνησίας, Θεσπρωτία, Φθιώτιδα, Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη, αλλά και εκπαιδευτικοί κυρίως από το νομό Ροδόπης. Παρών στο πάνελ συζήτησης και ο πρόεδρος του συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ Ροδόπης "Οι Τρεις Ιεράρχες" Στέφανος Μακρυγιάννης.

"ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ" ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΘΑΝΑΣΗ ΚΙΚΙΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ "ΥΠΟΓΕΙΟ ΠΟΛΕΜΟ"
Από τον Χρόνο κλήθηκε να σχολιάσει τόσο την σημασία μίας τέτοιας διημερίδας όσο και την αποχή συλλόγων από αυτή, ο πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος Θανάσης Κικινής. "Η εκδήλωση είναι σημαντική, γιατί ήταν ένα αίτημα που είχαν οι σύλλογοι της περιοχής, τουλάχιστον από το 2010 που έχει εκφραστεί σε μας με γραπτά αιτήματα", είπε και μετά εξήγησε τα παρακάτω:

"Προσπαθήσαμε να διοργανώσουμε ένα συνέδριο, αλλά υπήρξαν τεχνικές αδυναμίες, αλλά ήδη είμαστε σε επαφές με το Δημοκρίτειο για να γίνει τελικά το συνέδριο. Ξεκινήσαμε την διημερίδα, προκειμένου να ανοίξει η κουβέντα για την μειονοτική εκπαίδευση, που είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της εκπαίδευσης. Δυστυχώς υπάρχουν ακόμη πολλές αγκυλώσεις και πολλές παρωπίδες. Εμείς ως Ομοσπονδία θέλουμε να ακούμε τις απόψεις σχετικών με το ζήτημα πανεπιστημιακών και εκπαιδευτικών, κάτι που θα γίνει ακόμη πιο επισταμένα στο συνέδριο, για να σχηματίσουμε μία συνολική θέση και να κάνουμε καλύτερες θέσεις προς το υπουργείο Παιδείας αναφορικά με τη μειονοτική εκπαίδευση. 

Για τη διημερίδα αυτή ακούστηκαν πολλά. Εμείς δίνουμε βήμα σε όλους τους ανθρώπους, υπάρχουν όμως και τεχνικά θέματα. Για παράδειγμα εμείς καλέσαμε τους συναδέλφους από τους συλλόγους της ΕΠΑΘ, αλλά δεν μπορούσαν να είναι εισηγητές γιατί δεν είναι πανεπιστημιακοί. Μπορούσαν όμως να έρθουν, να πάρουν το βήμα και να πουν πραγματικά ό,τι ήθελαν να πουν ελεύθερα. Σε μας δεν υπάρχουν όρια τί θα πει ο καθένας: Υπάρχει απόλυτος σεβασμός στην άποψη του καθενός, γιατί πιστεύουμε στη ζύμωση (σ.σ. των απόψεων) και στον διάλογο". 

Ο κος Κικινής απηύθυνε και αναλυτικά, περί των 15 λεπτών, χαιρετισμό κατά την έναρξη της διημερίδας, στον οποίο επίσης δεν δίστασε να πει αλήθειες. Χαρακτήρισε αρχικά αυτή τη διημερίδα ως διαδικασία μάθησης και για την ίδια την ΔΟΕ, ενώ απάντησε κατηγορηματικά σε όσους τους κατηγορούν για συνδικαλιστικό τουρισμό: "Όλες αυτές οι προσπάθειες, είναι μία ουσιαστική προσπάθεια κι όχι συνδικαλιστικός τουρισμός, όπως απαξιωτικά έχει αναφερθεί".

Σε άλλο σημείο του λόγου του είπε πως "για πρώτη φορά γίνεται μία τέτοια προσπάθεια που ανταποκρίνεται στο αίτημα των εκπαιδευτικών πολλών ετών". Χαρακτήρισε την διημερίδα επιτυχημένη και μόνο από το ότι "έβαλε το λιθαράκι της για να γίνει μετά από αυτή το μεγάλο συνέδριο" και επειδή "παρότι προσπάθησαν να ματαιώσουν την εκδήλωσή μας και την προοπτική ενός συνεδρίου και απέτυχαν. Είμαστε εδώ και θα συζητήσουμε θέλουν δεν θέλουν. Όσοι την υποσκάπτουν λειτουργούν όχι δημοκρατικά".
Ο ίδιος δεν δίστασε να μιλήσει, έξω από τα δόντια, για τον υπόγειο "πόλεμο" που δέχθηκαν ώστε να μην υλοποιηθεί ή επιτύχει αυτή η διημερίδα:

"Δυστυχώς είναι πολλά αυτά που είμαι αναγκασμένος να αναφέρω και διαβάσαμε με λύπη μας το προηγούμενο διάστημα: (Μας κατηγόρησαν για) αποκλεισμό ομιλητών ή δυνατότητας παρουσίας, παιχνίδια εθνικισμού και ρατσισμού, συνέδριο για την υποβάθμιση της εκπαίδευσης, αντικείμενο η ευθεία και έντονη αμφισβήτηση της πιλοτικής παρέμβασης του υπουργείου Παιδείας στα νηπιαγωγεία της Θράκης με υπερσυντηρητικές παρεμβάσεις που έχει κάνει η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος, ακραίες συμπεριφορές που εμπλέκουν την Τουρκία στα εσωτερικά θέματα της χώρας, αποκλεισμός συναδέλφων της ΕΠΑΘ, κ.ά.

Συνάδελφοι, ανοίξτε το πρόγραμμα της διημερίδας και δείτε την θεματολογία. Δείχνει ότι δεν υπάρχει κανένας αποκλεισμός! Οι προθέσεις μας είναι γνωστές και πεντακάθαρες. Είμαι εδώ για να πω ότι όλοι αυτοί οι οποίοι, είτε εκούσια είτε ακούσια, όλο αυτό τον χρονικό διάστημα, καλυπτόμενοι πίσω από τις αγκυλώσεις τους και την αδυναμία να καταλάβουν ότι τέτοια θέματα μόνο με συζήτηση και μόνο με απευθείας παράθεση απόψεων μπορούν να οδηγήσουν κάπου, είναι δικό τους πρόβλημα. Όλο αυτό το παρασκήνιο προσπάθησε να αμαυρώσει την προσπάθεια της Ομοσπονδίας και των Συλλόγων αλλά απέτυχαν, γιατί είμαστε εδώ και συζητάμε, θέλουν δεν θέλουν", είπε και κατηγόρησε όσους υποσκάπτουν τον δημόσιο διάλογο ότι "μόνο εκτός δημοκρατικού πλαισίου έχουν μάθει να λειτουργούν".

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΘΡΑΚΙΩΤΩΝ
Ενότητα στην εκπαίδευση η οποία βάλλεται πανταχόθεν, προέβαλε ο πρόεδρος των "Τριών Ιεραρχών" Στέφανος Μακρυγιάννης, κατά τον χαιρετισμό του που προηγήθηκε, ο οποίος στάθηκε και στο γεγονός ότι η διημερίδα αποτελεί μόνο την αρχή. "Μας αφορά ως κατοίκους της περιοχής και ως εκπαιδευτικούς στην Θράκη", είπε για την μειονοτική εκπαίδευση, ενώ συνολικά για την εκπαίδευση δήλωσε ότι λειτουργεί "στο περιβάλλον της καπιταλιστικής κρίσης και λεηλασίας, πλειονότητας και μειονότητας, από τις διαδοχικές μνημονιακές κυβερνήσεις".

Ο κος Μακρυγιάννης υπογράμμισε ότι το τουρκόγλωσσο πρόγραμμα έλκει από το μακρινό 1957 και, άρα, χρήζει επικαιροποίησης, ενώ το ελληνόγλωσσο είναι ίδιο με αυτό των δημόσιων σχολείων που θεωρεί την προθύστερη γνώση ελληνικών αυτονόητη. Ο κος Μακρυγιάννης δήλωσε επίσης ότι το εκπαιδευτικό υλικό χρειάζεται βελτίωση και το μειονοτικό σχολείο - αν και τυπικά είναι δωρεάν - σε ένα κομμάτι του καταβάλλονται δίδακτρα.

Σε άλλο σημείο διαπίστωσε ότι "δεν μπορεί να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες το μειονοτικό σχολείο, αλλά δυστυχώς ούτε το δημόσιο μπορεί, γιατί δεν είναι εφοδιασμένο για τις ανάγκες της μειονότητας", αναφερόμενος και στα τμήματα ένταξης μουσουλμανοπαίδων στο δημόσιο σχολείο, τα οποία "κάθε χρόνο λειτουργούν με καθυστέρηση, χωρίς μόνιμο προσωπικό και πάντα με ελλείψεις".

Εύγλωττα μάλιστα δήλωσε ότι σε αυτό το πλαίσιο "οι οικογένειες της μειονότητας βρίσκονται σε μία εποχή που πρέπει να επιλέξουν ποια μορφή διάκρισης θέλουν να υποστούν", εννοώντας ότι κανένα από τα δύο προγράμματα σπουδών δεν καλύπτει πλήρως τις ανάγκες της μειονότητας.