Ελένη Ουζουνίδου: Με χαροποιεί που ο κόσμος με αναγνωρίζει από τις δουλειές μου στο θέατρο

Μπορεί να άργησε λίγο να εμφανιστεί στον κινηματογράφο αλλά έκανε δυναμικό ντεμπούτο. Στα 42 της χρόνια η Κομοτηναία Ελένη Ουζουνίδου κερδίζει κοινό και κριτικούς, όπου κι αν εμφανίζεται. Συχνά επιστρέφει στην γενέτειρά της την Κομοτηνή και μας συγκλονίζει με τις ερμηνείες της, με την μνήμη μας να επιστρέφει στην εκπληκτική της ερμηνεία στο θεατρικό έργο "Σταματία, το γένος Αργυροπούλου" που ανέβηκε στη ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. της πόλης. 

Για το διπλό ντεμπούτο στον κινηματογράφο η κα Ουζουνίδου βραβεύτηκε στο 24o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας. Η κα Ουζουνίδου πήρε το βραβείο της πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιού για τις ταινίες «Τοο Much Info Clouding Over My Head» του Βασίλη Χριστοφιλάκη και «Γυναίκες Που Περάσατε Από Δω» του Σταύρου Τσιώλη. Η εμφάνισή της, όχι σε μία αλλά δύο ταινίες, ήταν χαρακτηριστική για να δώσει στο κάθε έργο μια ευπρόσδεκτη πνοή υπονόμευσης και παιγνίου.

Για τις ερμηνείες που με σιγουριά έχτισε μπροστά στον φακό στις ταινίες "Τοο Much Info Clouding Over My Head" του Βασίλη Χριστοφιλάκη και "Γυναίκες Που Περάσατε Από Δω" του Σταύρου Τσιώλη, το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενης Ηθοποιού στον Κινηματογράφο πηγαίνει στην Ελένη Ουζουνίδου. Η Ελένη Ουζουνίδου αφού είπε γελώντας πως «άργησε λίγο να εμφανιστεί στον κινηματογράφο αλλά έκανε δυναμικό ντεμπούτο» και ευχαρίστησε ειδικά τον Σταύρο Τσιώλη, καθώς ήταν ένα όνειρο ζωής για την ίδια να τον γνωρίσει, πόσο μάλλον να εμφανιστεί σε ταινία του.

Τα συναισθήματα της βράβευσής της μοιράστηκε μέσα από την συχνότητα του ράδιο Χρόνος 87,5 fm. "Ήμουν πολύ χαρούμενη την ώρα που βραβευόμουν. Το ευχαριστήθηκα πολύ γιατί μπορεί να άργησα να κάνω "το ντεμπούτο" μου στον κινηματογράφο, στα 42 μου, όμως έπαιξα σε δύο πολύ ωραίες ταινίες. Ο Βασίλης Χριστοφιλάκης και Σταύρος Τσιώλης είναι οι δύο σκηνοθέτες στον οποίων τις ταινίες συμμετείχα". Η κα Ουζουνίδου διακρίνεται για την υποκριτική της δεινότητα στο σανίδι με την ίδια να λέει "μας αρέσει να παίζουμε στο θέατρο με κινηματογραφικό τρόπο, χρησιμοποιώντας δηλαδή περισσότερες αποχρώσεις, λεπτομέρειες χωρίς μεγάλη εξωστρέφεια και με περισσότερο συναισθηματικό κόσμο που όλο αυτό έχει το δικό του ενδιαφέρον και κάνει τη μετάβαση από το θέατρο στον κινηματογράφο πιο εύκολη". 

Παραδέχεται ότι την μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα την πήρε από την θεατρική παράσταση "Σταματία, το γένος Αργυροπούλου" και λέει χαρακτηριστικά "ο κόσμος με αποκαλούσε με αυτό το όνομα. Με χαροποιεί ιδιαίτερα που ο κόσμος με αναγνωρίζει και με θυμάται από τις δουλειές μου στο θέατρο και όχι από την τηλεόραση που είναι κάτι συνηθισμένο".

Και ενώ η Ελένη Ουζουνίδου διανύει ήδη μία τηλεοπτική σεζόν με την συμμετοχή της στην σειρά του ANT1 "Πέτα την φριτέζα" δίπλα σε ηθοποιούς όπως ο Γιάννης Μπέζος, ο Γεράσιμος Σκαδαριέσης και ο Φάνης Μουρατίδης, εκείνη πιστή στο θέατρο κάνει πρεμιέρα στον "Αρίστο" στο θέατρο του Νέου Κόσμου, ενώ παρουσιάζει μονόλογο στο "Vault Theatre Plus," με τίτλο "Η Ψιλικατζού", κείμενο που έχει βραβευθεί και έγινε best seller.  Διαβάζουμε ως κριτική για την συμμετοχή της Κομοτηναίας ηθοποιούν στον Αρίστο: "Η Ελένη Ουζουνίδου έχει δώσει τα διαπιστευτήριά της ως ηθοποιός. Εδώ αποδεικνύει για ακόμα μία φορά ότι πρόκειται για μία σπουδαία ερμηνεύτρια. Δεν χρειάζονται μακιγιάζ, ρούχα και σκηνικά για να αλλάξουν οι σκηνές του έργου. Όταν η Ουζουνίδου υποδύεται τη μάνα παίρνει μία έκφραση στο πρόσωπο και αυτομάτως γίνεται 60 ετών. Ψήνει το καφεδάκι της στο καμινέτο και κλαίει για το Αριστάκι της που έχουν στη φυλακή. Αυτομάτως αφήνει τα μαλλιά κάτω και γίνεται αρτίστα, ερωμένη του Αρίστου, που θυμάται την ωραία εποχή που ήταν μαζί".

Σε σχετικά ερώτημά μας δίνει μία πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση για τη λειτουργία του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής. "Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. είναι χρόνια που φαίνεται σαν να είναι κλειστό, ο ερασιτεχνικός θίασος δεν είναι παραγωγή. Με ένα ποσό κοντά στις 50 χιλιάδες ευρώ, κάνεις κανονικά μια πολύ καλή επαγγελματική παράσταση που για ένα μικρό θέατρο και ένα κοινό που είναι συγκεκριμένο, μια παράσταση φτάνει. Το ποσό δεν πρέπει να μοιράζεται στις ερασιτεχνικές ομάδες. Ο ερασιτέχνης είναι εκεί για να τα φτιάχνει όλα μόνος του και να εκτονώνεται". 

Εκφράζει την θλίψη της για το κλειστό Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής και εύχεται "τι ωραία θα ήταν να μου κάνουν μια πρόταση για να γυρίσω και να δουλέψω εκεί με την ψυχή μου".  

Κλείνοντας λέει για την γενέτειρά της Κομοτηνή: "H Κομοτηνή είναι η πατρίδα μου και έρχομαι συχνά, την αγαπώ και μιλάω γι αυτήν όπου βρεθώ και όπου σταθώ. Μόνο εδώ ξεκουράζομαι πραγματικά και την επισκέπτομαι όποτε έχω κενό απ το θέατρο".