Εργατικό Κέντρο Κομοτηνής: Σκιά του παρελθόντος ή ασπίδα για τον εργαζόμενο;

Την αφάνεια στην οποία έχει περιπέσει τα τελευταία χρόνια το Εργατικό Κέντρο Κομοτηνής, προσπαθεί να φωτίσει ο "Χ", συνομιλώντας και με τις τρεις παρατάξεις οι οποίες απαρτίζουν την διοίκησή του. Με την εργοδοτική αυθαιρεσία στα χρόνια της κρίσης να έχει λάβει γιγαντιαία μεγέθη, η πλειοψηφούσα παράταξη του Εργατικού Κέντρου έχει αποφασίσει να αποστασιοποιηθεί από την δημοσιότητα, ασκώντας κατά την ίδια πάντα με τον καλύτερο τρόπο την διοίκηση, προς όφελος των εργαζομένων της Κομοτηνής. Την άποψη αυτή δεν συμμερίζονται οι δύο άλλες παρατάξεις που απαρτίζουν το διοικητικό συμβούλιο, η καθεμιά για τους δικούς της λόγους.

Ο "Χ" μίλησε με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Κομοτηνής Παντελή Μαγαλιό η παράταξη του οποίου έχει εννιά έδρες στην διοίκηση, με τον Δημήτρη Μουμτζίδη επικεφαλής της Ανεξάρτητης Συνδικαλιστικής Παρέμβασης με πέντε έδρες και τον Βαγγέλη Ευαγελλόπουλο μοναδικό εκλεγμένο μέλος της ΔΑΣ, παράταξη που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ, και πρόεδρο του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κομοτηνής.

Π. Μαγαλιός: Σε πολλές υποθέσεις παρόν το Εργατικό Κέντρο
"Υπάρχουν πολλές καταγγελίες από εργαζομένους, αλλά εμείς έχουμε εκτιμήσει ότι δεν πρέπει να βγαίνουμε εύκολα στα ΜΜΕ και να λέμε το κάθε θέμα". Σε αυτή του την δήλωση συνοψίζεται και η θέση που κρατάει ο Παντελής Μαγαλιός, που εξηγεί "εκτιμήσαμε ότι οι καταγγελίες πρέπει να διαβιβάζονται στην Επιθεώρηση Εργασίας, να γίνονται τριμερείς συσκέψεις και να λύνονται τα προβλήματα στη γέννησή τους, για να μην διογκώνονται τα θέματα. Είναι πολυτέλεια να χάνουμε θέσεις εργασίας από καταγγελίες".

Κινητικότητα κατά τον πρόεδρο υπήρξε και το διάστημα των εορτών, όταν εργοδότες αρνήθηκαν να δώσουν το δώρο Χριστουγέννων. "Έγιναν οι απαραίτητες καταγγελίες για μη καταβολή δώρων και πληρώθηκαν οι εργαζόμενοι, χωρίς να ματώσει μύτη. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μην υπάρχουν επιπτώσεις στον εργαζόμενο", σχολιάζει.
Εξέφρασε μάλιστα την πεποίθηση ότι το 2018 έγιναν "τουλάχιστον 20-25 τριμερείς τέτοιες συναντήσεις, οι οποίες πήγαν καλά και διευθετήθηκαν πολλά θέματα μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων". Εξηγεί, μάλιστα, το λόγο που διαχειρίζεται κατ' αυτό τον τρόπο τα πράγματα: "Δυστυχώς, οι εργοδότες είναι πάρα πολύ σκληροί και μόλις δουν ότι η καταγγελία έγινε επώνυμα από μισθωτό τους, αμέσως προχωρούν σε απολύσεις ή εκδικήσεις. Γι' αυτό εκτιμήσαμε πως όταν έρχονται οι εργαζόμενοι και μας κάνουν καταγγελίες, εμείς τις διαβιβάζουμε σαν Εργατικό Κέντρο, ώστε να μην αναφέρουμε τον εργαζόμενο αλλά το περιστατικό". Αναφορικά με τις υποθέσεις καθαυτές, ο πρόεδρος φέρνει στην επιφάνεια τους εργαζομένους στο Γηροκομείο Κομοτηνής, που ήταν απλήρωτοι από τον Οκτώβριο του '18.

"Εκδικάστηκε προχθές η υπόθεση, πληρώθηκε ο Οκτώβριος και τώρα έμεινε Νοέμβριος - Δεκέμβριος. Είπαν μέχρι τον Φεβρουάριο θα έχουν μπει σε έναν ρυθμό και θα πληρώνουν κάθε μήνα".

Ο κος Μαγαλιός εξηγεί πως στην Κομοτηνή "υπάρχουν απλήρωτοι εργαζόμενοι και στη βιομηχανική περιοχή αλλά και στα μικρομάγαζα μέσα στην πόλη", φέρνοντας ως παραδείγματα μεταξύ άλλων τα κλειστά εργοστάσια Fanco, ΕΝ.ΚΛΩ., Shelman. Τέλος, κατά τον κο Μαγαλιό πάντα κάποιος είναι 8 το πρωί με 2 το μεσημέρι και 6 με 8 το απόγευμα στο Εργατικό Κέντρο, προς εξυπηρέτηση. 

Δ. Μουμτζίδης: Δεν υπάρχει παρουσία του Εργατικού Κέντρου
Εκ διαμέτρου αντίθετη είναι η πεποίθηση που εκφράζει ο επικεφαλής της Ανεξάρτητης Συνδικαλιστικής Παρέμβασης Δημήτρης Μουμτζίδης, λέγοντας σχηματικά "από ό,τι καταλαβαίνει ο κόσμος τα πράγματα είναι διαφορετικά", για να πει συγκεκριμένα "την δραστηριότητα του Εργατικού Κέντρου δεν την βλέπουμε γιατί, κατά την γνώμη μας, δεν υπάρχει όχι μόνο επικοινωνιακά αλλά και πραγματικά". Δίνει σαφή παραδείγματα, ότι δηλαδή το Εργατικό Κέντρο δεν μπορεί να το βρει ανοιχτό εύκολα κάποιος εργαζόμενος, μετά την απόλυση της εργαζόμενης του. "Έτσι, δεν υπάρχει αυτή την στιγμή άνθρωπος να τον βρεις εκεί. Επίσης, δεν έχει τηλέφωνο, ιστοσελίδα ή κάτι παρεμφερές", λέει.

Η παράταξή του τελεί εν αναμονή της απόφασης για την απολυμένη εργαζόμενη Ρύια Πατσατζή, με τον κο Μουμτζίδη να εξηγεί το λόγο που η έκβασή της είναι σημαντική: Ελπίζουμε να είναι θετική για την πρόσληψη της εργαζόμενης. Το Εργατικό Κέντρο αν προσθέσει νομολογία που βοηθάει τους εργοδότες, αυτό θα είναι ό,τι χειρότερο, γιατί θα μπορούν να την επικαλεστούν κι άλλοι εργοδότες στο μέλλον, σημειώνει σε αδρές γραμμές.

Ο κος Μουμτζίδης λέει, επίσης, πως η διοίκηση συνεδριάζει μόνο για ζητήματα της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος (ΓΣΣΕ) κι όχι για ζητήματα τοπικού χαρακτήρα, κι εκφράζει σε αντιπαραβολή ότι "εμείς (σ.σ. η παράταξη) προσπαθούμε να αλλάξουμε την κατάσταση, αλλά υπάρχει μία παγιωμένη κατάσταση χρόνων που είναι λίγο δύσκολο να αλλάξει". Φέρνει για μία ακόμη φορά στο προσκήνιο το βασικό επιχείρημα που έχει εκφράσει και κατά το παρελθόν, το οποίο ενέχει έναν πολύ σοβαρό ισχυρισμό: "Έχουμε έρθει και σε καταγγελίες ότι πολλά σωματεία είναι σφραγίδες - ανενεργά, που εν πολλοίς καθορίζουν το αποτέλεσμα και ποτέ δεν μας έδωσαν στοιχεία γι' αυτά τα σωματεία, αν και είμαστε στην διοίκηση". Ο κος Μουμτζίδης μεταξύ άλλων διαπιστώσεων καταλήγει στο συμπέρασμα, αναφερόμενος στο Εργατικό Κέντρο της πόλης, ότι "ο πρόεδρος το θεωρεί προσωπικό του μαγαζί".

Β. Ευαγγελόπουλος: Δύο πλευρές στο εργατικό κίνημα της Ροδόπης
Βολές κατά και των δύο άνω παρατάξεων ρίχνει ο Βαγγέλης Ευαγγελόπουλος, ο οποίος φέρνει εξαρχής το παράδειγμα του πως έδρασε το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στο οποίο είναι πρόεδρος, την περίοδο των εορτών. "Βγάλαμε ανακοίνωση για το δώρο Χριστουγέννων, για να γνωρίζουν οι συνάδελφοι τα δικαιώματά τους. Ειδικά στους χώρους τους επισιτισμού δεν γνωρίζουν ότι δικαιούνται δώρο Χριστουγέννων, τους είπαμε πως να το διεκδικήσουν, με τηλέφωνα επικοινωνίας δικά μας. Μας πήραν κάποιοι συνάδελφοι τηλέφωνο και είχαμε παρουσία, κάναμε άμεσα παρεμβάσεις στους εργοδότες", εξήγησε.

Δεν κρύβει, ο κος Ευαγγελόπουλος, πως "η πλειοψηφία στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου έχει ως ρόλο να καθησυχάζουν τους εργαζομένους", αφήνοντας αιχμές και προς τις δύο παρατάξεις διευκρινίζοντας "το ζήτημα δεν είναι προσωπικό, αλλά είναι ζήτημα θέσεων που έχει η κάθε παράταξη μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τα τελευταία χρόνια που έχει μπει και νέο αίμα στο Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων, φαίνονται οι διακριτές γραμμές που υπάρχουν στο εργατικό κίνημα στη Ροδόπη: Η μία είναι πως να εκλεγούμε και να πάρουμε την καρέκλα για να εξυπηρετήσουμε πολιτικά συμφέροντα, η άλλη είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ".

Καταγγέλλει, επίσης, ο κος Ευαγγελόπουλος, ένα ζήτημα που έχει επηρεάσει και την παρουσία των παρατάξεων στην διοίκηση, δηλαδή "την ύπαρξη σωματείων σφραγίδων και στις δύο παρατάξεις, τα οποία μπορεί να εμφανίζουν περισσότερους εγγεγραμμένους από όσοι είναι", και κατ' αυτό τον τρόπο διαμορφώνονται οι πλειοψηφίες στο Εργατικό Κέντρο, για να καλέσει, καταληκτικά, τους εργαζομένους "να οργανώνονται στα σωματεία τους κι από κοινού να διεκδικούμε και να οργανώνουμε μαζί την πάλη, με μαζικότητα, για να έχει αποτέλεσμα".