Φωτογραφικά ταξίδια σε κόσμους μακρινούς...

Ο κόσμος μας είναι γεμάτος τοπία μαγευτικά, ανθρώπους διαφορετικούς, ήθη, έθιμα και παραδόσεις κάθε λογής. Κι όμως, οι περισσότεροι περιοριζόμαστε στην πόλη, την χώρα μας, ίσως και σε μια «χούφτα» ταξιδιών. Η οικονομική κρίση και η καθημερινότητα που μας ξεπερνά είναι οι βασικοί λόγοι.

Κάποιοι άνθρωποι, όμως, ζουν διαφορετικά. Ένας από αυτούς είναι και ο Νίκος Οικονόμου. Φωτογράφος και ταξιδευτής, γυρνάει σε μέρη μακρινά και μας τα παρουσιάζει μέσα από τα μοναδικά του «κλικ». Με χαρά τον ακούσαμε στο Ράδιο Χρόνος 87,5fm, να μας αφηγείται πως πίσω από κάθε φωτογραφία κρύβεται και μια αλλιώτικη -και ίσως παράξενη για πολλούς- ιστορία. 

«Προσπαθώ να φέρω τον κόσμο που βλέπω κοντά σε όλους. Να δείξω τη διαφορετικότητα και το τι έχει ο πλανήτης. Είναι υπέροχο πράγμα να ταξιδεύεις και, δυστυχώς, λόγω της κρίσης δε μπορεί πολύς κόσμος να ταξιδεύει. Όμως, το να δεις και να σε «ερεθίσουν» μερικές φωτογραφίες, αυτό δε μπορεί να μας το στερήσει κανείς», μας λέει για τη «φιλοσοφία» της φωτογραφίας και το λόγο για τον οποίον εκφράζεται μέσα από αυτή. 

Κάθε φωτογραφία και μια ιστορία
Τα τελευταία του ταξίδια πραγματοποιήθηκαν σε Ινδία, Βιετνάμ και Νεπάλ. Σε αυτές τις περιοχές οι άνθρωποι ζουν ακόμη ...παραδοσιακά. Τηρούν τα ήθη και τα έθιμα των προγόνων τους, που στις δυτικές κοινωνίες θεωρούνται ακόμη και ...εγκλήματα. 

«Ζουν σα να σταμάτησε ο χρόνος, από τη στιγμή που ήρθαν οι Αμερικανοί μέχρι και σήμερα. Δυστυχώς, τα τελευταία δύο χρόνια τα δίνουν όλα για τον τουρισμό. Ζουν σε καλύβες, πίνουν το γάλα από τα ζώα της αυλής τους, καλλιεργούν σε μικρές φάρμες τα δικά τους φυτά και το δικό τους ρύζι. Έχουν κρατήσει όλα τα ήθη και τα έθιμα των προγόνων τους. Ακόμη και τον ρουχισμό τους» αναφέρει και συνεχίζει με το συγκεκριμένο παράδειγμα του γάμου, προσθέτοντας ότι «στην Ινδία και στο Νεπάλ υπάρχει η παράδοση να γίνονται με συνοικέσιο. Ακόμη και σε μικρά κορίτσια! Υπάρχουν και περιπτώσεις, που, ακόμη και πριν γεννηθούν τα παιδιά, έχει κανονιστεί ποιον θα παντρευτούν», προσθέτει ο φωτογράφος για το συνοικέσιο, ενώ μας διηγείται κι ένα περιστατικό που βίωσε πολύ έντονα και αποδεικνύει ότι κάθε φωτογραφία «κρύβει» πίσω της και μια ιστορία.

«Όταν ήμουν στο Νεπάλ, συνάντησα σε γάμο μια νύφη που σχεδόν ...έκλαιγε και ο γαμπρός δεν ήξερε τι του γινόταν. Και ξαφνικά, κάποια στιγμή, ήρθε η μικρή ξαδερφούλα της και μου είπε: «είμαι η επόμενη, σώσε με!». Δεν ήθελε χρήματα, ήθελε να την πάρω μαζί», μας λέει συγκλονίζοντάς μας.

Ο ίδιος προσπαθεί να ταξιδεύει σε μέρη ανεξερεύνητα, όχι τουριστικά, προκειμένου να ζει τους ανθρώπους στην καθημερινότητά τους, γνήσιους. Ένα από αυτά τα ταξίδια του τον έφερε στην Σάπα της Ινδίας, από όπου και προέκυψαν νέα αφηγήματα. «Ήμουν από τους πρώτους Έλληνες που ανέβηκαν στην κορυφή. Στο βιβλίο των λευκωμάτων την τελευταία πενταετία δεν είχε ανεβεί άλλος. Και τώρα χτίζουν τελεφερίκ, για να ανεβάζει τους τουρίστες. Το Βιετνάμ αλλάζει, είμαι τυχερός που το πρόλαβα πριν την αλλαγή. Όπως και το Νεπάλ, όπου προσπάθησα να πάω σε μονοπάτια που δεν ήταν τουριστικά, παρότι και αυτή είναι μια τουριστική πόλη. Εκεί συνάντησα παιδιά, που δεν πηγαίνουν σχολείο, και καταλήγουν σε ...οίκους ανοχής στην Καλκούτα!» και συνεχίζει για ένα ακόμα του ταξίδι, «πήγα στο Ταζ Μαχάλ της Ινδίας, μνημείο αγάπης και του έρωτα.

Όμως, ακριβώς πίσω από το ποτάμι, η Ινδία έχει ακόμη τις κάστες. Εκεί βρίσκεται η «χαμηλότερη» κάστα, οι σούντρας, ακριβώς πίσω από το ποτάμι, όπου ο στρατός δεν σου επιτρέπει να πας. Εγώ με δυσκολία κατάφερα και πήγα, αλλά όταν με βρήκαν με γύρισαν πίσω!». Επόμενη στάση του είναι το Ισραήλ, όπου έχει ανοίξει ο τάφος του Ιησού από Έλληνες επιστήμονες από το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο.

Μπορεί να γυρνάει όλο τον κόσμο παρέα με την κάμερά του, όμως έχει και δεσμούς με την περιοχή της Θράκης, καθώς η μητέρα του κατάγεται από την Ορεστιάδα. «Λατρεύω τα πομακοχώρια και την περιοχή της ορεινής Ξάνθης που είναι μαγευτική», παραδέχεται για τη Θράκη.

Καλλιτεχνικός φωτογράφος: το επάγγελμα
Στην Ελλάδα το επάγγελμα του καλλιτεχνικού φωτογράφου είναι αρκετά απαιτητικό και δυστυχώς δεν υπάρχουν περιθώρια ανάδειξής του. Σε αυτή τη διαπίστωση συμφωνεί και ο Νίκος Οικονόμου: «Δυστυχώς στην Ελλάδα η επαγγελματική φωτογραφία είναι «νεκρή». Ίσως κρατάει λίγο η Αθήνα.

Οπότε τα τελευταία χρόνια συνεργάζομαι απευθείας με το εξωτερικό, γιατί είναι το μόνο που μας σώζει. Δουλεύω κυρίως με πρακτορεία, κάνω εκθέσεις στο εξωτερικό και που και που συνεργάζομαι με ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά». 

Αν θέλετε κι εσείς να απολαύσετε ακόμη περισσότερες φωτογραφίες του Νίκου Οικονόμου, μπορείτε να επισκεφτείτε την σελίδα του στο facebook: facebook.com/photographynicolaseco