Ημέρα μνήμης στο Νέο Σιδηροχώρι

Το αντάμωμα Σιδηροχωριτών για 32η χρονιά στάθηκε αφορμή να βρεθούν και πάλι μαζί οι Σαμμακοβίτες και να θυμηθούν. Ημέρα μνήμης ήταν η 2α Σεπτεμβρίου στο Νέο Σιδηροχώρι με πρωτοβουλία του Μορφωτικού Ομίλου. Ξεχωριστή η στιγμή της επιμνημόσυνης δέησης στο ηρώο των 19 πεσόντων το πρωί της Κυριακής, όπως και η ομιλία του Περικλή Κιακίδη, απογόνου του δημάρχου Σαμμακοβίου που σφαγιάστηκε και υιός του Θεοδώρου Κιακίδη που έγραψε την ιστορία του Σαμμακοβίου. 

Σε δύο θέματα αναφέρθηκε στην ομιλία του, που ήταν σύντομη και απλή. Παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα: "Το πρώτο είναι η αδιανόητη, η ασύλληπτη στον ανθρώπινο νου απόφαση των ηρωικών προγόνων μας να μην προδώσουν την ιδεολογία τους και να θυσιαστούν στο βωμό της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Στο δεύτερο θέμα που θα ήθελα να αναφερθώ, είναι ένα άλλο οδυνηρό γεγονός που ταυτίζεται με τον Σεπτέμβριο του 1915: Στην άδικη εξορία των συμπατριωτών μας, πριν από 103 χρόνια, από το προσφιλές τους Σαμμακόβι. Τον βίαιο και βάναυσο διωγμό των προγόνων μας από τα πάτρια εδάφη τους και τα γνωστά τραγικά του επακόλουθα.

...Και δικαιολογημένα, αναλογιζόμενοι τις ανείπωτες συμφορές που υπέστησαν οι συμπατριώτες μας, γεννάται το ερώτημα: Ποιες από τις δύο αυτές δοκιμασίες ήταν η χειρότερη; Οι ταλαιπωρίες και οι κακουχίες της εξορίας ή η άνανδρη δολοφονία των 18 ηρώων; Ο βίαιος εκπατρισμός και ο αποδεκατισμός των εκδιωχθέντων από την πάτρια γη ή τα μαρτύρια και ο άδικος θάνατος των ανυπεράσπιστων προγόνων μας στο όρος Γκράντος; Και το κορυφαίο ερώτημα που γεννάται είναι: πού και πώς θα ήμασταν σήμερα εμείς, αν τα γεγονότα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά; Αν είχαν μπει μερικές υπογραφές σε μια ψευδή δήλωση; Αν η αυτοσυντήρηση είχε υπερτερήσει της αυτοθυσίας; Ερωτήματα ανεπίλυτα που άπτονται στο πεδίο της φιλοσοφίας. Στιγμές τραγικές που η ιστορία αδυνατούσε να μην καταγράψει μεθοδικά στις σελίδες της για την αιωνιότητας. Κι εμείς που ξέρουμε τα δεινά των μεν και τα μαρτύρια των δε, αυτό που μας μένει είναι η υποχρέωση να μην ξεχνούμε".

Νωρίτερα ο πρόεδρος του Μορφωτικού Ομίλου Ν. Σιδηροχωρίου Γιάννης Κυριαζής μίλησε για την υποχρέωση "να τιμούμαι την μνήμη τους και να αποδεχόμαστε τις παρακαταθήκες που μας άφησαν. Φυσικά αυτό το αντάμωμα συγχρόνως αποτελεί και ένα συναπάντημα χαράς των απανταχού Σαμμακοβιτών. Είναι πραγματικά μια ευκαιρία για να βρισκόμαστε να τηρούμε τις παραδόσεις μας, τα ήθη και τα έθιμά μας να αναβαπτιζόμαστε μέσα από αυτή την εκδήλωση και να προσβλέπουμε στο μέλλον αποδεχόμενοι το παρόν και το παρελθόν που μας έχουν δώσει αυτοί οι πρόγονοί μας". 

Για πρώτη φορά φέτος στο αντάμωμα συμμετείχε η Δέσποινα Χατζοπούλου, η οποία κατάγεται από το Γόνιμο Σερρών, Σαμμακοβίτισσα από τον πατέρα της και συγγραφέας του βιβλίου "Κλεάνθης" που αναφέρεται στο διωγμό των από την Ανατολική Θράκη. Για την ίδια "η επέτειος αυτή έχει πραγματικά ένα μήνυμα πολλαπλό, δεν είναι μόνο η διατήρηση της ιστορικής μνήμης είναι και η ανάδειξη της ταυτότητάς μας ως προσφύγων από το Σαμμάκοβο, η προβολή της ιστορίας μας των ηθών και εθίμων μας". 

Με σεβασμό και με συγκίνηση, απευθύνθηκε στους συγκεντρωμένους ο δήμαρχος Κομοτηνής Γιώργος Πετρίδης. Τιμούμε σήμερα την μνήμη και τη θυσία των ανθρώπων αυτών που με το αίμα και τον ιδρώτα τους έπεσαν για την πατρίδα, είπε ο πρώην βουλευτής Ευριπίδης Στυλιανίδης. Για ημέρα μνήμης για τον άδικο χαμό, αλλά και ημέρα περισυλλογής για τα δεινά που υπέστη ο ελληνισμός καθώς και την πορεία του στο διάβα του χρόνου, έκανε λόγο ο Τάκης Χαρίτου. 

Μετά το τέλος των ομιλιών ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλης και απόδοση τιμών με τη συμμετοχή της φιλαρμονικής και γυναικείας χορωδίας.