Μια παρέα φίλων και η μουσική τους μπάντα

Εννέα μουσικούς, ντυμένους στα κίτρινα, με κρουστά και πνευστά όργανα, συναντήσαμε στον πεζόδρομο της Βενιζέλου. Όπως μας είπαν, είναι πάνω από όλα μια παρέα, με κοινό γνώμονα την αγάπη όλων για τη μουσική. 

Μας έρχονται από τη Δράμα, γυρνούν διάφορες πόλεις και στήνουν μικρές ή μεγάλες υπαίθριες συναυλίες. Τους λένε ΧαλκοManiacs! Οι ΧαλκοManiacs τραγουδούν παντού, διασκευάζουν ροκ, ποπ, ρέγκε ακόμη και ...ρεμπέτικα. Ο διαφορετικός τους ήχος και ο τρόπος έκφρασής τους, πλην από τις μπλούζες και τη φιλική τους διάθεση, είναι τα στοιχεία που κεντρίζουν τα μάτια και συγκεντρώνουν γρήγορα τους περαστικούς στο άκουσμα της πρώτης νότας. 

Έτσι και στην Κομοτηνή, μόλις ξεκίνησαν να τραγουδούν στην πλατεία Ειρήνης, το πλήθος σιγά-σιγά συγκεντρώθηκε, παρά το κρύο, μερικοί χόρεψαν κι αρκετοί έβγαλαν φωτογραφίες και βίντεο. Κατόπιν, οι μουσικοί πήραν τα όργανά τους και συνέχισαν τα τραγούδια στην αρχή της Βενιζέλου.
"Είμαστε μια ομάδα από χάλκινα πνευστά και κρουστά, και διασκευάζουμε διάφορους ήχους σε ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο", μας λέει ο μαέστρος των ΧαλκοManiacs Γιάννης Διβέλος. 

Ο ίδιος μας μιλάει για το πως δημιουργήθηκε η μουσική ομάδα. "Η ομάδα προέκυψε από παλιά. Όταν ήμασταν πιτσιρίκια ήμασταν όλοι μαζί στην φιλαρμονική, όπου παίζαμε στα γνωστά, παρελάσεις κι επιταφίους. Από εκεί γεννήθηκε η ιδέα να παίζουμε παραδοσιακούς ήχους στην περιοχή μας, και ανά διαστήματα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Παρατήσαμε την προσπάθεια σε κάποιο σημείο, όμως εδώ και τρία χρόνια σχηματιστήκαμε ξανά. Κάναμε κάποιες πρόβες και μετά έπεσε η ιδέα στο τραπέζι να κάνουμε διασκευές", αφηγείται.

Οι ΧαλκοManiacs παρουσιάζουν μια πραγματικά εναλλακτική και χαρούμενη πρόταση διασκέδασης. "Στην ουσία αυτό που κάνουμε, είναι να βγαίνουμε στο δρόμο και να παίζουμε μουσική", εξηγεί ο Γιάννης Διβέλος και χαρακτηρίζει την ανταπόκριση του κόσμου ως μεγάλη. Επίσης, παρατηρεί και ανταπόκριση γενικότερα: "Έχουμε κατέβει μέχρι και στην Αθήνα. Σε γενικές γραμμές αυτό που κάνουμε είναι πολύ ιδιαίτερο, γι' αυτό είχε σχεδόν άμεση ανταπόκριση-αναγνώριση, κι έτσι ενσωματωθήκαμε σε διάφορα φεστιβάλ σε πολλές πόλεις".

Σύμφωνα με τον μουσικό, το πηγαίο της έκφρασης είναι αυτό που τον κεντρίζει στο να τραγουδά στο δρόμο. "Η δημιουργία και η τέχνη δε μπορεί να κλειστεί σε τέσσερις τοίχος και ν' αναγκάσει κάποιον να πληρώσει ένα αντίτιμο με την έννοια του εισιτηρίου. Βεβαίως και ο καλλιτέχνης πρέπει να πληρωθεί, όμως κατά τη δική μας γνώμη η πιο αγνή μορφή της τέχνης βγαίνει από το δρόμο", είναι τα λόγια του αναφορικά με την τέχνη και το πως αυτή μπορεί να εκφραστεί. 

Όπως κι αν έχει, το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή η παρέα, έφτιαξε τη διάθεση πολλών δεκάδων περαστικών!