Μόνος ή αλληλέγγυος; Η απάντηση στο Κοινωνικό Ιατρείο

Μόνος ή αλληλέγγυος; Την απάντηση δίνει το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2011 με αφορμή την απεργία πείνας 300 μεταναστών - εργατών και σήμερα πέντε χρόνια μετά, συνεχίζει να λειτουργεί και να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όσους δεν έχουν τη δυνατότητα δωρεάν πρόσβασης στο δημόσιο σύστημα υγείας. 

Πτυχές μίας πραγματικής δομής αλληλεγγύης είχαν την ευκαιρία να μάθουν όσοι βρέθηκαν το βράδυ του Σαββάτου 17 Δεκεμβρίου στην Πολιτιστική Κίνηση Ροδόπης. Εκεί προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Solitaire ou Solidaire?/ Μόνος ή Αλληλέγγυος;» Το ντοκιμαντέρ για το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης στην Θεσσαλονίκη ξεκινά από την βασική αφορμή της δημιουργίας του, την απεργία πείνας των 300 μεταναστών εργατών το 2011. Στη συνέχεια μέσα από τις μαρτυρίες ασθενών και μελών του ΚΙΑ αποτυπώνει τον αποκλεισμό από το δικαίωμα στην περίθαλψη. Το ιατρείο εν μέσω της χειρότερης ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνει η Ελλάδα εξυπηρετεί τις ανάγκες πολιτών, μεταναστών και Ελλήνων που βρήκαν κλειστές τις πόρτες του συστήματος Υγείας. Παράλληλα διερευνά το αν η αλληλεγγύη ως πρακτική «μεταγγίζεται» μέσα από τις δομές αυτές στην κοινωνία.

ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ, ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΜΙΑ ΚΟΜΟΤΗΝΑΙΑ
Στην προβολή του ντοκιμαντέρ στην πόλη μας βρέθηκαν δύο μέλη της ομάδας παραγωγής και σκηνοθεσίας, η Κομοτηναία Αιμιλία Κουγιουμτζόγλου και η Σταυρούλα Πουλημένη από την Θεσσαλονίκη, να μας εξηγούν όσα το ντοκιμαντέρ θέλει να καταδείξει «το ντοκιμαντέρ μιλάει για το δικαίωμα στην υγεία αλλά και στην αλληλεγγύη, με τον τρόπο που πολίτες της Θεσσαλονίκης δημιούργησαν δομές, προκειμένου να καλύψουν την ανάγκη για πρωτοβάθμια ιατρική περίθαλψη στην πόλη μας. Η ιατρική περίθαλψη είναι ένα δικαίωμα το οποίο δεν υπήρχε, καθότι οι πολιτικές που εφαρμόζονταν τότε στερούσαν αυτό το δικαίωμα από τους ανασφάλιστους συμπολίτες μας. Αυτό δημιούργησε ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που είχε επιπτώσεις, τόσο στην υγεία δηλαδή στο σώμα των ανθρώπων αλλά και στην ψυχολογία τους». Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί από την αρχή την προσπάθεια αρχικά λίγων μελών του Κοινωνικού Ιατρείου και πως αυτή προσπάθεια αποκτά περισσότερους υποστηρικτές, με συνέπεια σήμερα οι εθελοντές του σήμερα να ξεπερνούν τους 200. Πρόκειται, όπως εξηγεί η κ. Πουλημένη, «για εθελοντές που καθημερινά παρέχον υπηρεσίες φροντίδας δωρεάν σε όλους τους ανασφάλιστους. Ταυτόχρονα πραγματοποιούσαν και πραγματοποιούν ένα πολιτικό αγώνα για το δικαίωμα στην υγεία, το οποίο πρέπει να είναι καθολικό και αναφαίρετο και να μην έχει να κάνει με την ασφάλεια, την οικονομική κατάσταση, τη θρησκεία, το φύλο, τη φυλή».

Τα γυρίσματα διήρκησαν περίπου τέσσερα χρόνια, με το φακό των δημιουργών του να εστιάζει στην καθημερινότητα μέσα στο Κοινωνικό Ιατρείο, στον κόσμο στους χώρους αναμονής, στους εθελοντές στη γραμματεία και στο φαρμακείο, καθώς και στους γιατρούς την ώρα που εξέταζαν και μιλούσαν στους ασθενείς. Τους ασθενείς που δέχτηκαν να πρωταγωνιστήσουν στο ντοκιμαντέρ τους προσέγγισαν μέσα στο Κοινωνικό Ιατρείο και έτσι τα γυρίσματα έγιναν και σε άλλους χώρους, ακόμα και στα σπίτια ωφελούμενων του Κοινωνικού Ιατρείου. 

Επίσης, προβάλλεται υλικό από τις παρεμβάσεις που έκαναν οι εθελοντές του Κοινωνικού Ιατρείου στην Ειδομένη και τη Λέσβο, ενώ ξεχωριστό κομμάτι είναι και τα πλάνα από την απεργία πείνας των μεταναστών στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Το ντοκιμαντέρ έκανε την πρεμιέρα του στο 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, προβλήθηκε στην Κομοτηνή και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, ενώ αναμένεται να παρουσιαστεί και στο εξωτερικό. 

Το «Solitaire ou Solidaire?/ Μόνος ή Αλληλέγγυος;» είναι μία ταινία των (με αλφαβητική σειρά): Ειρήνης Καραγκιοζίδου, Θεόφιλου Καλαϊτζίδη, Άκη Κερσανίδη, Αιμιλίας Κουγιουμτζόγλου, Κικής Μουστακίδου, Σταυρούλας Πουλημένη, Χρύσας Τζελέπη.