Οι νέοι σας καλούν να βγάλετε τις "παρωπίδες"

Η κοινωνία μας προοδεύει και το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας έρχεται ολοένα και περισσότερο στο προσκήνιο. Όποια κι αν είναι η άποψη του καθενός, δε μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι στο τέλος της ημέρας είμαστε όλοι ...άνθρωποι, κι οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλο με αλληλοσεβασμό.

Στο παραπάνω πλαίσιο και με αφορμή την παγκόσμια μέρα κατά της ομοφοβίας, η οποία έχει καθιερωθεί την 17η Μαΐου, και της καμπάνιας της γενικής διεύθυνσης δικαιοσύνης της ευρωπαϊκής επιτροπής "όλοι μας μοιραζόμαστε τα ίδια όνειρα", όπως επίσης και στο πνεύμα της αρχής της μη διάκρισης στην ευρωπαϊκή έννομη τάξη, το Κέντρο Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης Europe Direct Κομοτηνής διοργάνωσε δράσεις για την ευαισθητοποίηση του κοινού απέναντι στο φαινόμενο της ομοφοβίας και τις διακρίσεις που υφίστανται τα ΛΟΑΤΙ  (Λεσβία, Ομοφυλόφιλος, Αμφιφυλόφιλος και Τρανς) άτομα. 

Συγκεκριμένα, την Τρίτη 16 Μαΐου στις 12:00 οι εθελοντές πραγματοποίησαν δράση στην πλατεία Ειρήνης, κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρξε έκθεση φωτογραφίας την οποία επιμελήθηκαν οι εθελοντές με παράλληλο θεατρικό δρώμενο, ενώ γινόταν και διανομή  ενημερωτικού υλικού από ενημερωτικές εκστρατείες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του υπουργείου Παιδείας και μη κυβερνητικών οργανώσεων.

Ταυτόχρονα, στο σημείο υπήρξε "χάρτης" στον οποίο αναγράφονταν  τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΙ ατόμων, όπως επίσης και σημαία με τα χαρακτηριστικά χρώματα του ουράνιου τόξου όπου όσοι επιθυμούσαν έγραφαν το δικό τους μήνυμα.

Η προϊσταμένη του Europe Direct Κομοτηνής, Λουίζα Σαλτσίδου, μας ενημερώνει σχετικά. "Το 1990 η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται ασθένεια, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Επίσης, το 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με συντριπτική πλειοψηφία αποφάνθηκε για τον συμβολισμό της ημέρας και με ψήφισμά του παρότρυνε κράτη-μέλη να πραγματοποιούν δράσεις κατά της διάκρισης των ατόμων", ανέφερε για τη σημειολογία της ημέρας, ενώ για τις δράσεις του κέντρου εξήγησε ότι "έχουν το στοιχείο της φαντασίας, ενημερώνουν κι ευαισθητοποιούν την τοπική κοινωνία, ώστε να καταρριφθούν στερεότυπα και προκαταλήψεις.

Είναι ένα θέμα με πολλές παραμέτρους και χρειάζεται πολύ δουλειά και αγώνες από όλους μας. Τα ΛΟΑΤΙ άτομα βρίσκονται πολλές φορές εγκλωβισμένα, δέχονται παρενοχλήσεις, εξευτελιστικά σχόλια, σωματική βία και δυστυχώς τα φαινόμενα ομοφοβίας αυξάνονται".

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

Στα 25 της η Μαριλίνα βρέθηκε στην Κομοτηνή εκπροσωπώντας το Colour Youth, μια κοινότητα ΛΟΑΤΙ της Αθήνας. "Προσπαθούμε να δώσουμε μια εικόνα του τι συμβαίνει αυτή την περίοδο στην Ελλάδα. Το νομοσχέδιο που αυτό τον καιρό βρίσκεται σε διαβούλευση, αναφορικά με τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου και τι θέλαμε να περιέχει το νομοσχέδιο". Σε ερώτησή μας σχετικά με την αποδοχή του κόσμου στο διαφορετικό, απαντάει ότι "δεν θα χρησιμοποιούσα τον όρο διαφορετικότητα, γιατί έχει αρνητική χροιά".

Η ίδια αναγνωρίζει πως "έχει υπάρξει πρόοδος, θεσμικά με το σύμφωνο συμβίωσης και τον νόμο ίσης μεταχείρισης στην εργασία, αλλά και με πολλές έρευνες. Παρόλα αυτά, έχουμε πολύ δουλειά ακόμη. Για παράδειγμα χρειάζεται δουλειά στο να διαχωριστεί ο σεξουαλικός προσανατολισμός από την ταυτότητα φύλου, καθότι δεν υπάρχει ενημέρωση για βασικά πράγματα" και θεωρεί πως "αυτές οι δράσεις βοηθούν τα ΛΟΑΤΙ άτομα να μην φοβούνται να βγαίνουν στην πλατεία και να πραγματοποιούν δράσεις". Ο λόγος για τον οποίο βγήκε προς τα "έξω" είναι πως είδε την κατάσταση που επικρατούσε γύρω της και ήθελε να την αλλάξει.

Μαζί της και ο Δημήτρης Κοκκώνης, στα 29 του είναι χοροδιδάσκαλος λάτιν και ταμίας στην ομοφυλοφιλική λεσβιακή κοινότητα Ελλάδας, μια από τις πιο παλιές οργανώσεις υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, στην Ελλάδα. "Τίποτα δεν είναι προφανές", μας λέει για την ισότητα και συμπληρώνει: "πάντως, αν πει κανείς ότι δεν έχει υπάρξει πρόοδος, θα είναι ψέμα. Δεν έχουμε κάνει άλματα προόδου, αλλά σιγά-σιγά ο κόσμος ευαισθητοποιείται περισσότερο, κυρίως στις μεγάλες πόλεις, γιατί σε πιο κλειστές κοινωνίες είναι αρκετά δύσκολο.

Όμως, είναι κίνδυνος να πούμε ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα". Για το που βρήκε τη δύναμη να βγει μπροστά σε αυτές τις εκδηλώσεις, εξηγεί ότι "ο κίνδυνος να δεχθείς αρνητικά σχόλια υπάρχει προς όλους. Εμείς βρίσκουμε δύναμη από τη ...συνήθεια. Αντιμέτωπος με τον ρατσισμό τόσα χρόνια αποκτάς ...αναισθησία, που σε βοηθάει στο ακτιβιστικό σου έργο", ενώ για το μέλλον της κοινότητας καταλήγει στο ότι "η κοινότητά μας και τα άτομα ΛΟΑΤΙ προχωράμε και σιγά-σιγά παίρνουμε μαζί μας και την κοινωνία στο σύνολό της".