Πότε να πάτε σε ρευματολόγο, τι είναι οι ρευματοπάθειες

Η 1η Τοπική Ομάδα Υγείας Κομοτηνής μετά από αίτημά της προς τον Ιατρικό Σύλλογο Ν. Ροδόπης, και σε συνεργασία με τον ρευματολόγο ιατρό Χρήστο Μαυρομμάτη, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδευθέντα στα μεταβολικά νοσήματα των οστών, πραγματοποίησε ενημερωτική δράση, το πρωί της Τετάρτης 31 Οκτωβρίου με θέμα "οι ρευματοπάθειες στον 21ο αιώνα". Η ενημερωτική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Ροδόπης. 

Ο ιατρός Χρήστος Μαυρομμάτης μίλησε στον "Χ" για το θέμα της ομιλίας του. Εξήγησε αρχικά πως ο ρευματολόγος "είναι μία ειδικότητα που δεν είναι γνωστή, παρόλα αυτά ασχολείται με καθημερινά προβλήματα του ανθρώπινου οργανισμού. Ο ρευματολόγος είναι ουσιαστικά ο παθολόγος του μυοσκελετικού συστήματος, ενώ ο ορθοπεδικός είναι ο χειρουργός του μυοσκελετικού του συστήματος", κι έδωσε απλές συμβουλές αναφορικά με το πότε πρέπει ο ασθενής να επισκεφτεί ρευματολόγο και πότε ορθοπεδικό: "Όταν ένας άνθρωπος πονάει στα κόκαλά του αλλά δεν έχει χτυπήσει, το πιο σωστό είναι να απευθυνθεί πρώτα σε ρευματολόγο, ενώ αν έχει χτυπήσει το πιο σωστό είναι να απευθυνθεί πρώτα σε ορθοπεδικό. Για να μην ταλαιπωρείται ο ασθενής, πρέπει να ξεκινήσει από την σωστή ειδικότητα". 

Σύμμαχος στην αντιμετώπιση η έγκαιρη διάγνωση
Ο ιατρός ανέδειξε επίσης ότι "κλειδί" στην θεραπεία είναι η έγκαιρη διάγνωση. "Έχουμε ευαισθητοποιηθεί πιο πολύ και πλέον - για τα συστηματικά νοσήματα που είναι τα βαρύτερα - έχουν βρεθεί πολλές καινούργιες θεραπείες, πιο στοχευμένες, που πραγματικά δίνουν λύσεις στα προβλήματα (που μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε αναπηρία)", είπε, και συνέχισε: "Έχουμε τη δυνατότητα, με τις καινούργιες θεραπείες και με την γρήγορη αναγνώριση της νόσου - κάτι που είναι πολύ σημαντικό, γιατί σε τέτοια νοσήματα πολλές φορές αυτό που καταστρέφεται δεν μπορεί να επιστρέψει - να προλάβουμε την καταστροφή και να έχουμε μετά την θεραπεία μία φυσιολογική ζωή".

Επεσήμανε κατόπιν ένα σχετικό λάθος που κάνουν οι ασθενείς, ότι δηλαδή περιμένουν τον ανυπόφορο πόνο για να επισκεφτούν τον ιατρό. "Η αίσθηση του τί είναι σημαντικό για τον καθένα, είναι πολύ διαφορετική. Ο πόνος, όπου κι αν είναι, αν δεν φτάσει ο ασθενής στο σημείο να μην τον αντέχει, δεν ζητάει εύκολα βοήθεια, αλλά προσπαθεί μόνος του ή με βάση αυτό που ακούει. Αυτό είναι λάθος, γιατί μπορεί - όχι πάντα - να κρύβεται μία πιο σοβαρή κατάσταση, την οποία σκεπάζοντάς την, μπορεί να χειροτερεύσει". 

Οι δύο όψεις του εθνικού συστήματος υγείας
Στο πλαίσιο της συζήτησης ο ιατρός ανέδειξε ένα θετικό κι ένα αρνητικό στοιχείο του εθνικού συστήματος υγείας. "Χρειάζεται ευαισθητοποίηση στο τι είναι και πότε πάμε και σε ποιον ιατρό. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε το σύστημα υγείας μας και δεν ξέρω κατά πόσο με τις Τοπικές Μονάδες Υγείας μπορεί να βρεθεί λύση σε αυτό το κομμάτι", είπε για το αρνητικό, ενώ το θετικό κατά τον ιατρό έχει ως εξής: "Έχουμε ένα σύστημα υγείας, το οποίο είναι μαγικό στο ότι μπορούμε να πάμε όποτε θέλουμε στον ιατρό.

Αντίθετα, για παράδειγμα στην Αγγλία για ρευματολόγο μπορεί να περιμένεις και έξι μήνες και στην Σουηδία τέσσερις. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στους ρευματολόγους αλλά και σε άλλες ειδικότητες". Πάντως, η σωστή παραπομπή στους ιατρούς και η έγκαιρη διάγνωση, εκτός από καθαυτή την καλύτερη δυνατή θεραπεία, στο τέλος της ημέρας σημαίνει εξοικονόμηση χρόνου και χρήματος για το εθνικό σύστημα υγείας και τον ίδιο τον ασθενή.