Θάλεια Δραγώνα: Ένα εκπαιδευτικό θέμα έχει γίνει πολιτικό

Τα βιβλία παλιώνουν, και τα βιβλία του δημόσιου σχολείου είναι είκοσι ετών, είναι το πρώτο σχόλιο της καθηγήτριας Θάλειας Δραγώνα στην συχνότητα του ράδιο Χρόνος 87,5, όπου φιλοξενήθηκε στον απόηχο των τεκταινόμενων στη μειονοτική εκπαίδευση. Οι αντιδράσεις των γονέων εδράζονται στα εγχειρίδια που εκπονήθηκαν στο πλαίσιο του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων με επικεφαλής τις καθηγήτριες Άννα Φραγκουδάκη και Θάλεια Δραγώνα.

Είκοσι χρόνια "μετρά" το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων (ΠΕΜ) της Θράκης, που συνέβαλε, μαζί με άλλους παράγοντες, σε πολύ σημαντικό βαθμό, στη μείωση της σχολικής διαρροής για τα παιδιά της μειονότητας, ανοίγοντάς τους τον δρόμο, όχι μόνο προς τις υψηλότερες βαθμίδες της εκπαίδευσης, αλλά και στην αποτελεσματικότερη κοινωνική ένταξη.

Σήμερα, όμως, τα εγχειρίδια που γράφτηκαν προ εικοσαετίας θεωρούνται ανεπαρκή για την εκπαίδευση των παιδιών της μειονότητας, από τους ίδιους τους γονείς. Στις αντιδράσεις και τους προβληματισμούς αυτούς η κα Δραγώνα τοποθετείται ως εξής "είναι μια ιστορία στην οποία υπάρχει ένα δίκιο και από τις δύο μεριές και πρέπει να καταλάβουμε που είναι το θέμα ότι ένα εκπαιδευτικό θέμα έχει γίνει πολιτικό". 

Προτάσσει την ιδέα του πολλαπλού βιβλίου και λέει "είναι ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει. Στα σχολεία ζητάμε να έχουμε πολλά βιβλία και όχι ένα και ζητάμε ο δάσκαλος να μπορεί να συνθέτει από πολλαπλό υλικό. Αυτό είναι η μεγάλη πρόκληση για τον εκπαιδευτικό σήμερα.

Είναι θέμα διδασκαλίας και αν οποιοσδήποτε θέλει την δική μας βοήθεια είμαστε έτοιμοι να την προσφέρουμε, για το πώς μπορούν οι εκπαιδευτικοί αφενός να χρησιμοποιούν πολλαπλό βιβλίο. Το πρόγραμμα σπουδών είναι μια παλαιωμένη ιστορία, μαθησιακούς στόχους θέλουμε, τι πρέπει να μάθουν τα παιδιά και ποιος είναι αυτός ο τρόπος που μπορούν να το μάθουν".

Αναδεικνύει τη σημασία του πραγματικού διαλόγου και τονίζει "όλοι μιλούν για διάλογο στην κοινωνία αυτή και συνήθως ο διάλογος είναι μια κούφια λέξη. Θέλουμε διάλογο, αλλά θέλουμε διάλογο μεταξύ των σχολικών συμβούλων, των εκπαιδευτικών, των διευθυντών που είναι στα σχολεία. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι οι διευθυντές των σχολείων, μας ενδιαφέρουν αυτοί που έρχονται σε επαφή με το μαθητή". Και συμπληρώνει "τα βιβλία αυτά κάπου μπορεί να είναι ξεπερασμένα. 

Αλλά υπάρχουν περιοχές όπου τα βιβλία του οργανισμού είναι παντελώς ακατάλληλα. Ξέρω ότι αυτό που έχουν κάνει πολλοί εκπαιδευτικοί, γιατί μίλησα με τους εκπαιδευτικούς αυτές τις μέρες για αυτό το θέμα, χρησιμοποιούσαν τα βιβλία του οργανισμού για τα μειονοτικά σχολεία, γιατί αυτά δεν είναι τα βιβλία Φραγκουδάκη, είναι τα βιβλία του οργανισμού για το μειονοτικό σχολείο. 

Όλα τα βιβλία είναι αναρτημένα στο διαδίκτυο, οπότε έπαιρναν οι εκπαιδευτικοί για τη ιστορία, την γεωγραφία. Τώρα το υπουργείο λέει ότι έχετε όσα βιβλία θέλετε για να μπορείτε να διαλέξετε". 

Αναφορικά με τις αντιδράσεις των γονέων η κα Δραγώνα υποστηρίζει "οι γονείς δεν μπορούν να το ξέρουν αυτό, μπορεί να το ξέρει ο εκπαιδευτικός, μπορεί να το ξέρει ο σχολικός σύμβουλος. Το να κλείνει το σχολείο είναι εις βάρος των ίδιων των παιδιών. Ποιος αποφασίζει να κάνει κάτι εις βάρος των παιδιών έτσι λύνονται τα θέματα;"

Καταλήγει λέγοντας ότι "ένα απολύτως αμιγώς εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό θέμα έχει μετατραπεί σε πολιτική σημαία, αυτό είναι λάθος. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι, όχι οι πολιτικοί, αλλά οι εκπαιδευτικοί, οι  σύλλογοι γονέων, οι σύλλογοι εκπαιδευτικών. Ο εκπαιδευτικός είναι αυτός που ξέρει καλύτερα τι ταιριάζει σε κάθε παιδί σε κάθε τάξη".

Βλέπει ως θετική την έναρξη ενός παραγωγικού διαλόγου για τη μειονοτική εκπαίδευση, αλλά με την πολιτική εκτός αυτού του διαλόγου.