Ο Μr Love Νίκος Ψαρράς μιλά για το θέατρο και την ζωή του

Ο ξεχωριστός ταλαντούχος ηθοποιός, Νίκος Ψαρράς, μίλησε στο ράδιο Χρόνος 87,5 fm με αφορμή την παράσταση της Δευτέρας,  Μr Love, που παρουσιάζεται στην αίθουσα της Πολιτιστικής Κίνησης στις 6 μ.μ. και τις 9 μ.μ στην Κομοτηνή. Σε μια εποχή κρίσης του κλάδου, αφού θα πει ότι το  92% των εγγεγραμμένων ηθοποιών στο σωματείο, φέτος είναι άνεργοι.
Πρώτη φορά στην Κομοτηνή;
-Όχι, έχω περάσει πολλές φορές, πρώτη φορά θα παίξω όμως. Η πρώτη φορά που ήρθα δεν ήταν για κάτι ευχάριστο, ήταν το ’74, ήμουν τριών χρόνων, ήταν 6 μήνες ο πατέρας μου στην επιστράτευση επάνω και ήρθα μωρό γιατί μας έφερε η μάνα μου, την είχε πιάσει τρέλα. Της έλλειπε ο άνδρας της και μας κουβάλησε εμένα και τον αδερφό μου και ήρθαμε να δούμε τον μπαμπά φαντάρο.
Τώρα φυσικά ερχόμαστε με χαρά. Δεν είναι καλύτερη εποχή, υπάρχει το ότι δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, δεν είναι καλύτερα γιατί τότε δεν είχαμε γευτεί και πολλά πράγματα ή δεν μας είχαν αφήσει να σπαταλήσουμε τόσα λεφτά όπως σπαταλήσαμε τα τελευταία χρόνια.
Μίλησέ μας για σένα.
-Μέχρι το 2006 ζούσα στην Αμερική και όταν επέστρεψα και είδα την σπατάλη που υπήρχε στην Ελλάδα τρόμαξα. Όταν έβλεπα τα 50ευρα να φεύγουν λες και ήταν 50 δραχμές, τους έλεγα τι κάνετε; Ήμουν σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα φτάναμε εκεί που φτάσαμε. Ήλπιζα να μην φτάσουμε εκεί που φτάσαμε, που και το εκεί δεν το ξέρουμε ακόμη γιατί βλέπετε ότι κάθε μέρα μας χτυπάνε ένα νέο καμπανάκι και δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει.
Αυτό το βλέπουμε στο ποιοτικό θέατρο, στην ωραία αυτή παράσταση που ανεβάζετε, τον μυστηριώδη Mr Love;
-Το θέατρο πάει καλά φέτος, γενικώς και στην Αθήνα και όπου παίζουμε υπάρχει προσέλευση. Βέβαια έχουμε κατεβάσει αρκετά το εισιτήριο, έχει φτάσει σχεδόν στην ίδια τιμή με το σινεμά και είναι φυσιολογικό, δηλαδή πολύ καλά κάναμε και το κάναμε αυτό, για να έρθει ο κόσμος αλλά θα σας πω το εξής, από τους εγγεγραμμένους στο σωματείο ηθοποιών φέτος, το 92% είναι άνεργοι. Δεν ξέρω αν άλλος κλάδος έχει πληγεί έτσι, είναι όμως φυσικό επακόλουθο.
Γεννηθήκατε στην Θεσσαλονίκη, φύγατε στην Αμερική, έχετε βραβευτεί, έχετε παίξει σε πάρα πολλές σειρές, στο «γελοίο του πράγματος», στον «ταύρο με τοξότη», στην «πρόβα νυφικού», σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και στην σειρά του Άλφα «Αν μ’ αγαπάς» που ήσασταν πρωταγωνιστής, στο «αμόρε μιο», στις «μάγισσες της Σμύρνης», σε διάφορα. Τηλεόραση ή θέατρο, τι είναι αυτό που ολοκληρώνει έναν ηθοποιό;
-Θα ακούσετε την ίδια απάντηση που ακούτε από όλους τους ηθοποιούς, το θέατρο.
Γιατί σε κάθε παράσταση σας βλέπουν ελάχιστοι άνθρωποι σε σχέση με την τηλεόραση που έχει μεγάλη αναγνωρισημότητα το πρόσωπο ενός ηθοποιού που χιλιάδες κόσμος παρακολουθεί. Είναι απρόσωπο;
-Το θέατρο εμείς το αγαπάμε περισσότερο γιατί ξέρεις ότι σε ένα δίωρο πρέπει να αρχίσεις από το μηδέν, να δημιουργήσεις ένα ολόκληρο κόσμο πάνω στην σκηνή ο οποίος θα τελειώσει σε δύο ώρες. Εκεί Δεν υπάρχει περίπτωση λάθους, δεν υπάρχει περίπτωση να πεις «στοπ – τι λέω παρακάτω» ή συγχωρέστε με να πάω μέσα στο καμαρίνι να διαβάσω τα λόγια μου και να ξαναβγώ, κάτι που γίνεται στην τηλεόραση. Εκεί έχεις χρόνο, μπορείς να πάρεις τον ρόλο σου πολλές φορές αλλά στο θέατρο δεν υπάρχει. Υπάρχει η παρθενογένεση που μας γοητεύει. Δεν μπορείς να κρυφτείς πουθενά, ή έχεις τα κότσια ή δεν τα έχεις. Στην τηλεόραση μπορείς να κάνεις την ίδια σκηνή 15 φορές, να πάρουν τις καλύτερες σκηνές σου και να γίνει μια ερμηνεία εξαιρετική, επίσης πολλές φορές χαμηλώνεις στα σταθμά σου και συμβιβάζεσαι με ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν την ίδια εκπαίδευση ή τα ίδια θέλω ή τις ίδιες ανησυχίες μαζί σου, γιατί στην τηλεόραση δουλεύεις με 50 άτομα. Από την άλλη στο θέατρο όταν είσαι σε μια παράσταση με ένα άτομο, όπως είναι η Νικολέτα ή με έναν θίασο 10 ατόμων, σκέφτεσαι πολύ περισσότερο πριν πεις το ναι γιατί θέλεις να είσαι στην ίδια αγκαλιά, να έχεις την ίδια πνοή των πραγμάτων.
Έχετε και το σαράκι της πολιτικής.
-Όχι, δεν έχω κανένα σαράκι απολύτως.
Υποψήφιος στην αυτοδιοίκηση δεν ήσασταν;
-Ήμουν και με έπεισαν ότι ήθελαν να με εκμεταλλευτούν μετεκλογικά και όχι προεκλογικά γι’ αυτό είπα το ναι. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν όχι και δεν σας κρύβω και από τα μεγάλα κόμματα με έχουν πλησιάσει στο παρελθόν και συνηθίζεται αυτό, γιατί ψάχνουν κράχτες στα ψηφοδέλτια τους.
Δεν ξέρω κατά πόσο εκμεταλλεύονται τελικά τέτοια άτομα. Αυτή την στιγμή στην κυβέρνηση είναι ο Γιάννης Βούρος που είναι φίλος μου, η Πέμη Ζούμη συνεργάτιδα και φίλη, είναι απόντες από το υπουργείο πολιτισμού, γιατί; Δηλαδή αν εγώ εκλεγώ κάποια στιγμή και μου δώσεις τα δημόσια έργα, θα είμαι φύρα.
Εσείς που ζήσατε στην Αμερική, είδατε άλλη νοοτροπία;
-Γενικώς υπάρχει ένας σεβασμός όσον αφορά τον ελληνικό πολιτισμό, όχι μόνο στην Αμερική αλλά σε όλο τον κόσμο. Κάτι που οι δικοί μας πολιτικοί δεν γνωρίζουν ή δεν ασχολούνται ή δεν τους αφορά. Δεν έχουν σκεφτεί ότι σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές που διανύουμε, εκτός από τον τουρισμό, το λάδι ελιάς και το φέτα Cheese που εξάγουμε, χρήματα θα μπορούσαν να έρθουν πολλά και καλά από τον πολιτισμό στην Ελλάδα και αν συνδυάσεις και κάνεις πολιτιστικό τουρισμό κατά την διάρκεια του χειμώνα. Θα μπορούν τα ταμεία τους να μην αδειάζουν ποτέ.
Βάλτε μας  στο πνεύμα της παράστασης και δώστε μας πληροφορίες για αυτή την παράσταση.
-Κάναμε πρεμιέρα στην Θεσσαλονίκη τον Οκτώβρη και παίξαμε την παράσταση για ένα μήνα στην Θεσσαλονίκη και από τότε, επειδή εγώ είμαι δεσμευμένος στην Αθήνα με το Εθνικό θέατρο και είμαι σε μια παράσταση εκεί, στην τριλογία του παραθερισμού του Γκολντόνι, δυστυχώς τα ρεπό μου δεν ήταν πολλά αλλά σε κάθε ευκαιρία πηγαίναμε σε μεγάλες πόλεις της βορείου Ελλάδος. Ξεκινήσαμε από Βόρεια Ελλάδα και σιγά-σιγά θα κατέβουμε προς την Αθήνα, αντίστροφα με ότι είθισται. Συνήθως τα αποφάγια των Αθηνών τα πάνε για αρπαχτές στην επαρχία, εμείς ξεκινήσαμε ανάποδα, ξεκινήσαμε από την ελληνική περιφέρεια και την πάμε σιγά-σιγά στην πρωτεύουσα.