Σταμάτης Κραουνάκης: «Δουλειά της τέχνης είναι να κατακεραυνώνει τους πολιτικούς»

Τι σας έκανε εντύπωση από το μουσικό σχολείο;

-Καταρχήν είδα μια τραγουδίστρια την οποία θα σας την κλέψω, δεν θα σας πω το όνομα της. Επίσης η ψυχή των δασκάλων και των διευθυντών, μου έκανε εντύπωση. Ένας διευθυντής ο οποίος είναι μαθηματικός και έχει τέτοια αγάπη για την τέχνη. Όσο υπάρχουν τέτοιοι δάσκαλοι και τέτοιοι μαθητές να είστε σίγουροι ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει. Η Ελλάδα κινδυνεύει από τους πολιτικούς και από τις μίζες.

Κάποιοι έλεγαν, και εξακολουθούν να λένε «Τι το χρειάζεται το μέγαρο η Κομοτηνή;». 

-Αυτοί οι άνθρωποι που τα λένε αυτά πρέπει να πάνε φυλακή. Όπου ανοίγει ένα θέατρο, όπου ανοίγει ένας χώρος τέχνης, κλείνει μια φυλακή.

Εσείς «55», περνάτε την κρίση του 55άρη ή μια κρίση δημιουργίας; 

-Θα δείτε στην σκηνή ποια κρίση περνάμε. Αν αποσυρθώ κάηκα. Είπα ότι με τούτο εδώ το «προϊόν» να το πω έτσι, ουσιαστικά ολοκληρώνεται ένας κύκλος ζωής μου, απολαμβάνω λίγο αν θέλετε και την πορεία μου μέσα στα χρόνια, στην ζωή των Ελλήνων, υπάρχουν στάσεις μέσα στην παράσταση, σταθμοί που με ενώσανε με διαφορετικές ηλικίες κοινού, χαίρομαι πάρα πολύ γιατί έρχονται συνομήλικοι μου γονείς με τις κόρες τους και τους γιούς τους, που αυτό σημαίνει ότι πιάσαμε δύο μπορεί και τρεις γενιές, στο περπάτημα μας. Χαίρομαι γιατί αυτό δεν το έκανα με καμία πρόθεση εκτός από την δημιουργία. Παρόλα αυτά υπάρχουν προτάσεις που αυτή την στιγμή μου αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον, όπως συνεργασίες με φίλους ηθοποιούς, συνεργασίες με τραγουδιστές που δεν έχω δουλέψει, έχω ένα απωθημένο να κάνω ένα Live με την Δήμητρα Γαλάνη που είναι μια τραγουδίστρια που λατρεύω, έχω ένα απωθημένο να κάνω ένα έργο με τον φίλο μου Στέργιογλου που είναι από τα μέρη σας στο θέατρο, υπάρχουν τέτοια πράγματα που θέλω λίγο την πολυτέλεια του να μου μείνει χρόνος για να τα οργανώσω. 

Κάποια στιγμή τα βήματα σας, σας έφεραν κοντά στην Θράκη, κοντά στην Κομοτηνή, θητεύσατε ως καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας. 

-Βεβαίως, καταπληκτική εμπειρία, 1998. Επειδή ο άνθρωπος με τον οποίο είχα την μεγάλη περιπέτεια είναι πλέον αποχωρήσας εις Κύριον, ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη εμπειρία με πολύ ωραία πράγματα στο δημιουργικό και με πολύ μεγάλες δυσκολίες στην συνεννόηση με την τοπική αυτοδιοίκηση. Κάναμε μια μνημειώδη παράσταση τότε με τον Μαστοράκη στην οποία μας τίμησε όλη η Βόρειος Ελλάδα, κάναμε πολύ ωραίες δράσεις, κάπου στην διαδρομή… ξέρετε κάτι τότε ήταν η μεγάλη κακή στιγμή που το ΠΑΣΟΚ έπαιξε 50-50 ανοιχτά στις μίζες και είχα συνέχεια ένα δήμαρχο, θεός χωριστών, ο οποίος με εκβίαζε προς αυτή την κατεύθυνση, τι θα κάνουμε, τι θα πάρουμε, τι θα κερδίσουμε, καθαρά με ψηφοθηρική λογική, εγώ δεν μπορώ, άλλοι συνάδελφοι το έχουν κάνει.

Αν σας λέγαμε ότι ψάχνουμε για καλλιτεχνικό διευθυντή στο Μέγαρο;

-Όχι δεν θέλω άλλες δημόσιες θέσεις. Να έρθω να βοηθήσω, τα είπα και στον Στάθη Κεφαλίδη. Να κάνω δουλειά με το Μουσικό Γυμνάσιο – Λύκειο, να φτιάξουμε μια ομάδα από παιδιά της πόλης, να έρθω αμισθί, δεν θέλω χρήματα, έχω αρκετά για να ζήσω, δεν χρειάζομαι λεφτά από την Ελλάδα αυτή την στιγμή, μου φτάνουν αυτά που έχω για να ζήσω. Αλλά θέσεις δημόσιες όχι, δεν θέλω επαφή με το ελληνικό δημόσιο σε καμία περίπτωση. Κακά τα ψέματα, η τέχνη δεν γίνεται στα γραφεία. 

Έχει ο Έλληνας οικονομικό λίπος τελικά; Αυτά που φάγαμε μαζί όπως είπε ο κ.Πάγκαλος υπάρχουν;

-Η μαμά δίνει ακόμη χαρτζιλίκι? Επειδή το ΔΝΤ παρακολουθεί την κίνηση των τραπεζών στην Ελλάδα, βλέπει ότι υπάρχει λίπος, γι’ αυτό δίνουν συνέχεια εντολή για περικοπές. Μήπως πρέπει τα ελάχιστα που έχει ο καθένας μας να τα κουβαλήσει σε μια μικρή θυρίδα για λίγο διάστημα, να αδειάσουν οι τράπεζες μπας και αλλάξει λίγο το τοπίο, πριν είναι αργά?

Έχετε μια έμφυτη τάση να κατακεραυνώνετε τους πολιτικούς.

-Ναι είναι έμφυτη, δεν μπορώ να πω ότι δεν την έχω και αυτή ήταν η δουλειά της τέχνης εδώ και αιώνες. Από την άλλη πρέπει να ομολογήσουμε ότι η ευθύνη της δημόσιας ψήφου δεν επιβαρύνει τους πολιτικούς, επιβαρύνει τον λαό. 

Για τους συντοπίτες μας πολιτικούς, Ευριπίδη Στυλιανίδη και Γιώργο Πεταλωτή, τι γνώμη έχετε;

-Είναι όλοι ΠΑΣΟΚ αυτοί; Τον Πεταλωτή τον συμπαθώ να σας πω την αλήθεια, δεν ξέρω γιατί, η μουρίτσα του κάτι μου λέει. Τον Ευριπίδη Στυλιανίδη δεν τον ξέρω καθόλου, δεν έχω γνώμη. Συμβαίνει όσο και αν είμαι αντι-ΠΑΣΟΚ να έχω πάρα πολλούς φίλους μέσα στο κόμμα.

Καλή επιτυχία, και καλή συνέχεια 

-Εύχομαι στο ΧΡΟΝΟ να κρατήσει πολύ χρόνο.