Το Άστρο της Τραμουντάνας* ...στην μνήμη του Διανέλλου …και κάθε Διανέλλου…!!!

Πάντα τον χάζευα γεμάτος δέος και από  απόσταση. Εκεί, στον επίγειο Παράδεισό μου, το πηλιορείτικο ψαροχώρι που ξεκαλοκαίριαζα από μικρό παιδί. Εκείνος ακλόνητος, βλοσυρός και λιγομίλητος. Στο ίδιο μέρος, στην ίδια θέση, μια ζωή, αυτός και τ’ άλικο καΐκι του. Σκαρί από τα παλιά. Αδάμαστο και περήφανο. Χλευαστής του καιρού. Όπως κι ο κύρης του. Ακροποδητί σκαρφάλωνα στα βράχια, γυμνάζοντας ταυτόχρονα τα γυμνά πέλματα των άγουρων από την ζωή στην τσιμεντόπλακα της πόλης ποδιών μου.

Σιωπηλά και προσεχτικά, ώστε να μην γίνω αντιληπτός. Τον έβλεπα ν’ αρματώνει το παραγάδι, σκυφτός και βυθισμένος στις σκέψεις του. Νωρίς το απόγευμα θα ξανοιγόταν προς το Βορρά για να το ρίξει, συνήθως στο μπουγάζι ανάμεσα στο ακρωτήρι της Σηπιάδος και το νησί του Κυρ-Αλέξανδρου, τη Σκιάθο. Από εκεί θωρούσε την πατρίδα του, την Ξινόβρυση Μαγνησίας, όπου θυμόταν τα χρόνια της δικής του χαμένης αθωότητας. Δεν είχε πυξίδα, μήτε αστρολάβο. Τις ξάστερες νύχτες τον οδηγούσε το Άστρο της Τραμουντάνας, ο περίφημος Πολικός Αστέρας, η φυσική πυξίδα των ναυτικών. Μονάχα μια φορά δεν τον συμβούλεψε το φωτεινό άστρο του Βορρά.

Ήταν εκείνη την αυγουστιάτικη νύχτα, που ντόπιοι ψαράδες και λιμενικοί εντόπισαν το θαλασσοδαρμένο του σκαρί, ακυβέρνητο να τραβά αντίθετη πορεία από εκείνη που τραβούσε συνήθως. Ο Διανέλλος, έτσι ήταν το όνομά του, είχε καταφέρει να σκίσει τα δίχτυα τούτου του κόσμου...!!

Πρόσφατα, επισκεπτόμενος έναν ψαρότοπο δίπλα στη λίμνη της Βιστωνίδας, το πανέμορφο Φανάρι, συνάντησα έναν ψαρά. Ήταν το ίδιο βλοσυρός και λιγομίλητος. Σκυφτός και σκεπτικός. Είχε τραβήξει το ξύλινο σκαρί του, πραγματικό κόσμημα, έξω, για κόψιμο. Η λαθραλιεία στην κορύφωσή της, η απαξίωση τους επαγγέλματος επίσης και τα χρήματα από την Ευρώπη δεν του άφηναν πολλά περιθώρια. Κι όλος αυτός ο πλούτος, θύμα της ευτέλειας και της αδηφαγίας του καιρού. Και τι μένει απ’ όλα αυτά; Σήκωσε το δάχτυλο και μου έδειξε ψηλά, το Άστρο της Τραμουντάνας. 

Τον ρώτησα το όνομά του. Διανέλλος, μου απάντησε…!!!
Να μας κρατάει συντροφιά,
τ’ άστρο της τραμουντάνας,
που στέλνει κάθε ναυτικό
στην αγκαλιά της μάνας…
Β.Φ.

[στίχοι από το τραγούδι « Το Άστρο της Τραμουντάνας»,  album: ‘ρῖγος ψυχῆς φορεμάτων, Αγάντα Μουσικές Παραγωγές ©2018 |  https://www.youtube.com/watch?v=k_o28WeL83o]

* 1. Άστρο της Τραμουντάνας : 1. Ο Πολικός Αστέρας, η φυσική πηξίδα των ναυτικών - λαϊκή : βορράστρι | 

2. Ομότιτλο διήγημα του Φώτη Κόντογλου ( “...η γνωριμία με το έργο του Φώτη Κόντογλου, εκείνο το συννεφιασμένο κυριακάτικο πρωϊνό του 2015 στο πάλαι ποτέ κάτεργο του Γεντί Κουλέ στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Ευγνώμων στον ξεχωριστό βιολιστή και φίλο Κυριάκο Γκουβέντα για την ιδιότυπη σύσταση, καθώς επίσης και στον ίδιο τον συγγραφέα...” )

*τραγουδοποιός
[email protected]
www.facebook.com/vassilisfloros