“Η εκκρεμότητα”

Δε ξέρω εάν είναι κομμάτι κάποιας στρατηγικής αλλά ενώ υποτίθεται ότι γύρω μας εξελίσσονται πολλά θέματα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο και καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από πλειάδα ειδήσεων τελικά τίποτα δε παίρνει το δρόμο του και όλα βρίσκονται σε μια γενική εκκρεμότητα.

Και βέβαια δε περιμένω να λυθούν άμεσα θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής που για δεκαετίες βρίσκονται σε εκκρεμότητα, αλλά απλά ήλπιζα ότι τουλάχιστον θα φαινόταν στον ορίζοντα ένα σχέδιο.

Και όσο δίκιο και να έχει μια κυβέρνηση ότι κληρονόμησε «πάθη και λάθη» άλλων δεκαετιών κάποια στιγμή οι δικαιολογίες τελειώνουν και πέρα απο τη διαχείριση καταστάσεων απαιτούνται και αποφάσεις.

Το μεγαλύτερο βαρίδιο για την εξέλιξη των ανθρώπων και των χωρών είναι η εκκρεμότητα.

Όσο και να μη φαίνεται σημαντικό από μόνη της η εκκρεμότητα αποτελεί μια άτυπη μορφή ομηρίας καθώς φυλακίζει το μυαλό στο παρελθόν και αποτρέπει την πρόοδο.

Πάρτε για παράδειγμα ένα μαθητή.

Εάν για κάποιο λόγο δεν πάρει τις βάσεις που πρέπει στο χρόνο που πρέπει η εξέλιξη του είναι δύσκολη και η εκκρεμότητα του αυτή βγαίνει συνέχεια μπροστά του.

Ο μαθητής μας λοιπόν εάν δεν αποφασίσει κάποια στιγμή να κουραστεί για να καλύψει τα κενά του θα τα κουβαλά σα βαρίδι σε όλη του τη ζωή και η εκκρεμότητα αυτή θα δυσκολεύει την εξέλιξή του.

Έτσι λοιπόν και η χώρα μας όταν έχει τα θέματά της σε εκκρεμότητα καμία σοβαρή ανάπτυξη δεν πρόκειται να προκύψει γιατί τα βαρίδια του παρελθόντος θα τραβούν στον πάτο κάθε υγιή προσπάθεια.

Κάποια στιγμή πρέπει να παραδεχτούμε τις αδυναμίες μας και να κάνουμε κάτι για να τις βελτιώσουμε.

Διαφορετικά η εκκρεμότητα θα τραβάει στον πάτο κάθε φιλόδοξη και υγιή αντίληψη.

Είτε λοιπόν θα διαλέξουμε να λύσουμε τις εκκρεμότητες μας, είτε θα συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς προοπτική με αυτές.