Τα Χριστούγεννα των 100 χρόνων από την έλευση των συμμαχικών δυνάμεων στη Θράκη

Φέτος είναι ξεχωριστά τα Χριστούγεννα. Γεμάτα προσδοκία. Επέστρεψαν από τη Θεσσαλονίκη αρκετοί κι άλλοι από την Αθήνα. Ήρθαν κι αρκετοί που ‘χαν μαζευτεί στους Τοξότες δίπλα στο Νέστο ποταμό και περίμεναν την είδηση ότι τα σπίτια τους είναι λεύτερα και μπορούν να επιστρέψουν πίσω. Όλοι όσοι ήρθαν, μπήκαν ξανά μέσα στα σπίτια τους, νοικοκυραίοι. Ζωντάνεψε η Γκιουμουρτζίνα. Κι ακούς επιτέλους τριγύρω ξανά ελληνικά. Φωναχτά πλέον. Θα ‘ρθουν κι άλλοι είπαν. Σιγά-σιγά θα γυρίσουν πίσω. Όλοι όσοι διώχτηκαν από τους Βούλγαρους, σιγά-σιγά θα επιστρέψουν. Θα σμίξουν οι φαμίλιες πάλι, οι συγγενείς κι οι φίλοι. Θα σμίξουν τα γέλια, οι χαρές κι οι λύπες. 

Κάθε μέρα στην Επιτροπή έρχονται κι άλλοι. Επιστρέφουν οργανωμένα. Με το Χαρίσιο Βαμβακά τον εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης, να τα προλαβαίνει όλα. Δίνουν τα χαρτιά τους και μπαίνουν ξανά στα σπίτια τους. Μάλιστα άρχισαν τα σχέδια ξανά για να συσταθεί ο ιστορικός σύλλογος της πόλης η «Ένωσις» και να τελειώσει επιτέλους το κτήριο που ξεκίνησαν να χτίζουν με το Μητροπολίτη μαζί στην είσοδο του κάστρου των Κουμουτζινών, απέναντι από το Ορφανοτροφείο του Τσανακλή (την παλιά αστική σχολή), κτήριο που είχε μείνει στη μέση. Φεύγουν οι Βούλγαροι που ‘χαν κουβαληθεί από ξένα μέρη έξι χρόνια τώρα. 

Κάθε μέρα όλο και πιο πολλοί παίρνουν το δρόμο της Νυμφαίας και φεύγουν πίσω στο δικό τους τόπο. Άλλοι για τη Φιλιππούπολη κι άλλοι για τη Στάρα Ζαγόρα και το Σλίβεν, για τα δικά τους μέρη. Είπαν πως θα φύγουν κι αυτοί που ‘χαν έρθει από την Ανατολική Θράκη και την Μακεδονία με τους βαλκανικούς πολέμους και τα μυστικοσύμφωνα Βουλγαρίας-Τουρκίας, αλλά, πρώτα θα περιμένουν να δούν που θα τους στείλει η Κυβέρνησή τους. Αυτή τους ξεσπίτωσε άλλωστε, αυτή θα τους σπιτώσει και πάλι. Με τη σειρά τους κι αυτοί θα βρουν το δρόμο τους.

Φέτος τα Χριστούγεννα είναι ξεχωριστά. Ακόμη και για τους μουσουλμάνους της περιοχής. Δεν είναι μόνο ο άνεμος της ελευθερίας που έφεραν μαζί τους οι Γάλλοι στρατιώτες του Σαρπύ με τους Έλληνες συμμάχους τους, δεν είναι μόνο το γεγονός ότι σταμάτησαν οι πιέσεις κι οι βιαιότητες των Βουλγάρων. Χάρη στον Χαρίσιο Βαμβακά, ο Γάλλος στρατηγός Α.Σαρπύ υποσχέθηκε να δοθεί πίσω στους μουσουλμάνους το Εσκί Τζαμί που η βουλγάρικη διοίκηση είχε μετατρέψει σε εκκλησιά. Περιμένουν κι αυτοί πως και πως, η υπόσχεση να γίνει πράξη. Έχουν κι αυτοί λοιπόν κάθε λόγο να χαίρονται μες στις χριστιανικές γιορτές.

Φέτος είναι ξεχωριστά τα Χριστούγεννα. Έξι χρόνια είχαν ν’ ακουστούν ελληνικά στις εκκλησιές. Έξι χρόνια ν’ ακουστεί στην εκκλησιά της Παναγίας το «Χριστός γεννάται σήμερον». Μέχρι και στις εικόνες είχαν σβηστεί τα γράμματα τα ελληνικά. Έξι χρόνια με τα σχολεία κλειστά, έξι χρόνια με τη φοβέρα, τις κατασχέσεις των περιουσιών, το ξύλο και τις απειλές. Και τώρα όλοι να περιμένουν την καμπάνα να χτυπήσει με έναν ήχο διαφορετικό. Γλυκό και χαρμόσυνο. 

Να δώσει αυτή πρώτη η καμπάνα της Παναγιάς το χαρμόσυνο μαντάτο, να το διαδώσει σ’ όλο το Βαρούσι κι ακόμη πιο πέρα. Κι από κει να το πάρει η εκκλησιά του Αη Γιώργη, το παλιό το μοναστήρι και ν ακουστεί παντού απ άκρη σ’ άκρη σ’ όλη τη Γκιουμουλτζίνα. Ν’ ακουστεί μέχρι το Γιασίκιοϊ που χει σταματήσει ο συμμαχικός Ελληνικός Στρατός και περιμένει… Να γεμίσει τις καρδιές με χριστιανική αγάπη κι αισιοδοξία. Για ένα καλύτερο αύριο…

Φέτος τα Χριστούγεννα είναι ξεχωριστά. Είναι τα Χριστούγεννα των 100 χρόνων από την έλευση των συμμαχικών δυνάμεων στη Θράκη. Τα Χριστούγεννα της μνήμης. Τα Χριστούγεννα της αγάπης και της ελπίδας. Χρόνια πολλά.