«Βιομηχανία χαμένου χρόνου»

Η βαριά βιομηχανία της χώρας μας δεν είναι όπως λέγεται ο τουρισμός, ούτε και η ναυτιλία.

Η βαριά βιομηχανία της χώρας μας όσο και να ακούγεται χιουμοριστικό είναι η παραγωγή χαμένου χρόνου.

Η πολιτική επικαιρότητα των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνει περίτρανα τα παραπάνω και τρώμε ώρες και μέρες για να αναλύσουμε πείσματα που έχουν προκύψει στον κυβερνητικό σχηματισμό και δε σπαταλάμε λεπτό για το τι θα κάνουμε για να βγούμε από την υπανάπτυξη στην οποία έχουμε περιπέσει.

Δε θέλω να φάνω απαισιόδοξος αλλά κανένα σημάδι πραγματικής ανάκαμψης δε φαίνεται στον ορίζοντα και ενώ όλοι διψούν να ακούσουν κάτι ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο βλέπουν να επαναλαμβάνονται μπροστά τους πολιτικά σκηνικά της δεκαετίας του '80.

Και δε ξέρω εάν και η αντιπολίτευση έχει αξιοποιήσει παραγωγικά το χρόνο της, γιατί οι πολίτες περιμένουν συγκεκριμένο προγραμματικό λόγο και όχι «κλισέ» δηλώσεις και αντιδράσεις.

Ως μεσογειακός λαός είμαστε «προφέσορες» στο να σπαταλάμε χρόνο και αυτό δεν είναι πάντα κατ’ ανάγκη κακό γιατί εξασφαλίζει ψυχική ισορροπία και ευεξία.

Αυτή όμως είναι η μια όψη του νομίσματος, διότι ο χαμένος χρόνος καταλήγει να είναι η κρατούσα στη κοινωνία μας συμπεριφορά και τρώει σα σαράκι κυρίως τις νέες γενιές που μεγαλώνουν σε περιβάλλον ματαιότητας και «δε βαριέσαι», όπου πρόοδος δε πρόκειται να έρθει.

Ειλικρινά ο χαμένος χρόνος ενώ φαίνεται καταρχήν αθώος είναι υπεύθυνος για παρά πολλά δεινά που αντιμετωπίζουμε προσωπικά και εθνικά.

Για να μη γκρινιάζουμε όμως χωρίς λόγο θα πρέπει να αποφασίσουμε με ειλικρίνεια τι μοντέλο κοινωνίας μας αρέσει.

Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να καταλήξουμε σε παραδοχές.

Είτε λοιπόν θα δεχθούμε ότι εμείς σα λαός δεν είμαστε για προγράμματα και υποχρεώσεις και θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε ως βιομήχανοι χαμένου χρόνου χωρίς να έχουμε ιδιαίτερες απαιτήσεις για την ανάπτυξή μας ή θα δεχθούμε ότι η σημερινή κατάσταση δε μας αρέσει και θα σφίξουμε τα δόντια, θα ξεβολευτούμε και θα την αλλάξουμε.

Η επιλογή είναι δική μας και ως γνωστό τίποτα δε γίνεται από μόνο του. 

Η βασική αλλαγή είναι η αλλαγή νοοτροπίας και έπονται τα υπόλοιπα.