Ιστορικοί ανεμόμυλοι στο έλεος του πανδαμάτορα χρόνου

Στην Ελλάδα του σήμερα, τα μνημεία αναφοράς στο χθες θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με σεβασμό, ως μαρτυρίες των προγόνων μας, όταν η τεχνολογία δεν υπήρχε. Ο λόγος για τους ιστορικούς πέτρινους ανεμόμυλους στο χωριό Μελία του Έβρου. Σήμερα σώζονται χάρη σε πρόγραμμα Leader, που προέβλεπε την διάσωση κι ανάδειξη τους, αλλά μετά το τέλος του προγράμματος περιήλθαν σε αχρησία και εγκατάλειψη. Η προσέγγιση στο πανέμορφο τοπίο με το υψόμετρο και την απέραντη θέα σε ανταμείβει. Ο επισκέπτης κινείται μέσα από το χωριό, ακολουθώντας τον δασικό δρόμο. Οι ανεμόμυλοι αγέρωχοι στο ύψωμα είναι πρόκληση για την φωτογραφική μηχανή. Στην συνέχεια του υψώματος σύγχρονες μεταλλικές ανεμογεννήτριες αξιοποιούν τα αέρινα πεδία που είχαν ανακαλύψει πολύ πιο μπροστά άλλες γενιές. Οι ανεμόμυλοι είναι αληθινό έργο τέχνης. Στρογγυλοί, πετρόχτιστοι, με συγκεκριμένα ανοίγματα και με εσωτερική σκάλα. Η εγκατάλειψη όμως εμφανής. Οι στέγες τους κατεστραμμένες, όπως και το πιο βασικό στοιχείο, οι ξύλινοι έλικες σπασμένοι. Για τα πανιά ούτε λόγος. 

Έγιναν για να σαπίσουν και να πέσουν. Κι όμως εκεί η ενημερωτική πινακίδα λέει ότι δαπανήθηκε ένα αξιόλογο ποσό για την συντήρηση κι ανάδειξή τους. Αλήθεια για πόσο χρονικό διάστημα; Δικαιολογούνται αυτές οι φθορές; Κι αν ναι, δεν θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα για να διασωθούν στο διηνεκές;

Πάντως το σημείο αποτελεί κράχτη για την ευρύτερη περιοχή, αφού το επιλέγουν οι επισκέπτες, οικογένειες με παιδιά για κοντινές εκδρομές αλλά και νεόνυμφοι για μια πιο ξεχωριστή φωτογράφηση.  
Η φροντίδα τους επιβάλλεται να γίνει, με μέριμνα ίσως της δημοτικής αρχής, αλλά και εθελοντών πριν οι φθορές γίνουν πολλαπλάσιες και τότε θα είναι πραγματικά πολύ δύσκολη η αποκατάσταση.