Η Βεργίνα (από τη ΔΙΣ/ΓΕΣ)

Η Βεργίνα είναι κωμόπολη του Νομού Ημαθίας και οφείλει την ονομασία της σε ομώνυμη μυθική βασίλισσα που έζησε εκεί, σύμφωνα με τη σχετική παράδοση

Η Βεργίνα είναι κωμόπολη του Νομού Ημαθίας και οφείλει την ονομασία της σε ομώνυμη μυθική βασίλισσα που έζησε εκεί, σύμφωνα με τη σχετική παράδοση. Όπως αποδεικνύουν αρχαιολογικά δεδομένα, η περιοχή κατοικήθηκε περίπου τα τέλη του 11ου π.Χ. αιώνα ενώ από το 700 π.Χ. έγινε πρωτεύουσα των Μακεδόνων Βασιλέων, με την ονομασία Αιγές. Παρά τη μεταφορά της πρωτεύουσας στην Πέλλα, προς τα τέλη του 50ου π.Χ. αιώνα η πρώτη αυτή έδρα των Βασιλέων συνεχίζει το δημόσιο βίο της αφού σ' αυτή εξακολούθησε η πραγματοποίηση διαφόρων επισήμων τελετών, καθώς και η ταφή των μελών του βασιλεύοντος οίκου.

Ανασκαφικές έρευνες που έγιναν από το 1861 από Γάλλους και Έλληνες αρχαιολόγους έφεραν αρχικώς στο φως μέρος ανακτόρου και δύο μακεδονικούς τάφους. Από το 1952 τις αρχαιολογικές έρευνες συνέχισαν και ολοκλήρωσαν οι Μ. Ανδρόνικος και Γ. Μπακαλάκης. Τα έτη 1977 και 1978 η σκαπάνη του Ανδρόνικου αποκάλυψε τρεις βασιλικούς τάφους 4ο π.Χ. αιώνα που υπήρχαν σε ογκώδη τύμβο, γνωστό με το όνομα «Μεγάλη Τούμπα». Οι δύο από τους τάφους ανήκουν στο μακεδονικό τύπο, δηλαδή καλύπτονται με καμάρα.

Ο πρώτος απ’ αυτούς τους τάφους είναι μεγαλύτερος και όπως αποδείχθηκε από λεπτομερή έρευνα σ' αυτόν είχε ταφεί ο βασιλεύς Φίλιππος Β’ πατέρας του Μ. Αλεξάνδρου. Στο θάλαμο του τάφου βρέθηκε μαρμάρινη σαρκοφάγος που περιείχε χρυσή λάρνακα με τα καμένα οστά του Φιλίππου και ένα χρυσό στεφάνι. Στο κάλυμμα της λάρνακας υπάρχει η παράταση του γνωστού βασιλικού συμβόλου των Μακεδόνων του δεκαεξάκτινου αστεριού. Επίσης βρέθηκαν αργυρά αγγεία και ο οπλισμός του νεκρού, κατασκευασμένος από χαλκό και σίδηρο, κράνος θώρακος, ξίφος, καθώς και χρυσελεφάντινη ασπίδα, επίχρυσες περικνημίδες κ.α.

Ο δεύτερος τάφος έχει παράσταση αρματοδρομίας και στο θάλαμο του υπήρχε αργυρού υδρία με τα καμένα οστά ενός νεαρού πρίγκιπα (ίσως του Αλεξάνδρου Δ' γιού του Μεγάλου Αλεξάνδρου) και σ' αυτόν τον τάφο υπήρχαν σιδερένια όπλα και διάφορα άλλα σκεύη που συντρόφευαν το νεκρό στον αιώνιο ύπνο του. Ο τρίτος τάφος, πολύ μικρότερος από τους άλλους και συλημένος ήδη κατά την αρχαιότητα, στερείται καμάρας και έχει σχήμα παραλληλεπίπεδο. Είναι επιβλητικός λόγω των τοιχογραφιών του, από τις οποίες η καλύτερα σωζόμενη έχει ως θέμα την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα.

Εκτός από τους λαμπρούς αυτούς τάφους και το κολοσσιαίο ανάκτορο (διαστάσεων 100x90 μ.) σημασία έχει το θέατρο της πόλεως και το ιερό της Θεάς Ευκλείας, κυρίως δε οι επιτύμβιες στήλες των κατοίκων της των οποίων τα εντοπισθέντα ονόματα. 75 συνολικώς, είναι ελληνικά, πράγμα που αποδεικνύει κατά τρόπο αδιάσειστο την ελληνικότητα της Μακεδονίας και των κατοίκων της.