Ημερολόγιο Πανδημίας: Τέταρτη εβδομάδα

Έχουμε διανύσει και την τέταρτη εβδομάδα πανδημίας και όλοι θέλοντας και μη προσαρμοστήκαμε στα νέα δεδομένα της ζωής μας για το καλό της δημόσιας υγείας και του κοινωνικού συνόλου.

Μέχρι στιγμής η πορεία της νόσου στη χώρα μας σε σχέση με τα διεθνή δεδομένα είναι καλή αλλά θέλει ακόμα καιρό για να είμαστε σίγουροι.

Η ανησυχία λοιπόν παραμένει παρά την προσαρμογή πού έχει δείξει η κοινωνία και εκείνο που καθημερινά αυξάνεται είναι η αγωνία αυτών που η πανδημία έβγαλε «νοκ αουτ» τα επαγγέλματα και τις δραστηριότητες τους.

Στο στόμα αυτών υπάρχει η ερώτηση «ποιός θα πληρώσει το λογαριασμό;» μια ερώτηση που θα μπορούσε να είναι και ο τίτλος της τέταρτης εβδομάδας πανδημίας που διανύσαμε.

Ξεκινάω κατευθείαν με την απάντηση, που κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι ότι το λογαριασμό θα τον πληρώσουμε όλοι μαζί και κατά τη δίκαιη αναλογία του ο καθένας.

Προειδοποιώ ότι δε θα αρέσουν σε πολλούς αυτά που θα γράψω παρακάτω αλλά νομίζω ότι μπροστά στις ιστορικές στιγμές που βιώνουμε πρέπει να ξανακάνουμε τους λογαριασμούς μας.

Την οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας όσο και να περικόπηκαν μισθοί και συντάξεις στο Δημόσιο την πλήρωσαν οι μικρομεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες, επιτηδευματίες, έμποροι και επιχειρηματίες.

Όποιος δε συμφωνεί μπορεί να ανατρέξει στο διαδίκτυο και να βρεί τα σχετικά στοιχεία και νομίζω θα πειστεί.

Αφού δεκάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες, επιτηδευματίες και έμποροι καταστράφηκαν ολοσχερώς στην εποχή των μνημονίων και πάνω που ήλπισαν τους τελευταίους μήνες ότι κάτι αλλάζει πρός το καλύτερο έρχεται το αναγκαστικό λουκέτο της πανδημίας να τους δώσει το τελειωτικό χτύπημα.

Κάποτε η πανδημία θα περάσει και κάπως θα πρέπει να στηριχθεί και αυτή η έρημη ελεύθερη οικονομία στη χώρα μας, διότι αυτό που θέλω να υπενθυμίσω σε όλους είναι ότι για να μπορούμε να έχουμε ταμείο για να δίνουμε σταθερά μισθούς και συντάξεις πρέπει να λειτουργεί η ελεύθερη οικονομία, να κάνει τζίρους και να αποδίδει φόρους, γιατί το ταμείο του Κράτους το γεμίζουν οι φόροι και όχι μαγικά χέρια.

Εάν όπως είναι και στην επικαιρότητα με τον κορωναϊό, τραβήξουμε οριστικά τον αναπνευστήρα ο ασθενής που λέγεται ελεύθερη οικονομία στη χώρα μας θα μας «αποχαιρετήσει» οριστικά.

Κάποιοι, που ακόμα λαμβάνουν σταθερά τους μισθούς τους μέσα στην πανδημία μπορεί να θεωρούν ότι δε τους αγγίζει τίποτα ή και περαιτέρω ότι κάνουν και οικονομία καθώς με τον περιορισμό των κοινωνικών αναγκών μειώνονται και τα έξοδα τους.

Χωρίς να θέλω να τους στενοχωρήσω θέλω να τους πληροφορήσω ότι εάν η πραγματική οικονομία στη χώρα μας καταρρεύσει μετά και την παγκόσμια οικονομική ύφεση που θα προκύψει απο την πανδημία τίποτα δε θα μείνει ανέγγιχτο καθώς το ταμείο του Κράτους θα πρέπει να στηρίξει πάρα πολλούς και δε ξέρω τελικά τι θα μένει για τις πάγιες υποχρεώσεις του.

Δε θέλω να γίνω δυσάρεστος αλλά θα πρέπει να δείξουμε όταν με το καλό τελειώσει η πανδημία έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στις επαγγελματικές τάξεις που μετά το «λουκέτο» θα ψάχνουν να μαζέψουν τα συντρίμμια τους.

Η κοινωνία μας δε πρέπει να χωριστεί σε βολεμένους και κατεστραμμένους και η πραγματική επιτυχία θα είναι η επόμενη μέρα να μας βρεί όλους υγιείς και ενωμένους.

Άς σκεφτούμε λίγο τα παραπάνω ακόμα και εάν δε συμφωνούμε και μέχρι την επόμενη εβδομάδα ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ και προσέχουμε.