Το «μάρκετινγκ» του αντισυστήματος

Μένουν λιγότερο από τρείς εβδομάδες για τις εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 και η μόνη αληθινή πρόβλεψη είναι το αποτέλεσμα των εκλογών.

Δε θα σταθώ στα δημοσκοπικά ευρήματα ούτε και στην περιτρέχουσα στην κοινωνία αίσθηση.

Θα σταθώ σήμερα στη λεγόμενη αντισυστημική ψήφο και στα χαρακτηριστικά της.

Καταρχήν υπάρχουν κοινωνικές κατηγορίες που δίκαια αισθάνονται διαχρονικά αποκλεισμένοι του συστήματος, όπως για παράδειγμα τα άτομα με αναπηρίες και οι οικογένειες τους που δίνουν σιωπηλά, μόνοι τους και ξεχασμένοι αγώνα επιβίωσης.

Επίσης, δικαιούνται να έχουν θυμό οι νέοι άνθρωποι που μετά την ακαδημαϊκή τους πορεία βγαίνουν σε μια αγορά εργασίας που με αυτά που τους δίνει δε τους επιτρέπει να αυτονομηθούν από την οικογένεια των γονιών τους και να δημιουργήσουν τις δικές τους οικογένειες, γεγονός καταστροφικό για το δημογραφικό πρόβλημα της πατρίδας μας.

Δικαίως μπορούν να αισθάνονται θυμό και οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα με τις συντάξεις τους, εφόσον υπάρχουν αυτές.

Ακόμα θυμό μπορούν να αισθάνονται και οι άνθρωποι που με σκυμμένο το κεφάλι και με συνέπεια καταβάλλουν με κόπο τις φορολογικές και ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις και αντιλαμβάνονται καθημερινά ότι η πολιτεία δε τους το ανταποδίδει αναλογικά με ποιοτική δημόσια υγεία και παιδεία.

Αυτό που ειλικρινά δεν καταλαβαίνω και το οποίο συναντώ καθημερινά είναι γιατί είναι θυμωμένοι και αντισυστημικοί άνθρωποι που είναι «βολεμένοι» στο δημόσιο για δεκαετίες χωρίς την παραμικρή αξιολόγηση καθώς και άνθρωποι που για ακατανόητους λόγους αποφάσισαν την εποχή που «γεννούσαν και οι κόκορες στη χώρα μας» να δανειστούν τεράστια ποσά τα οποία τώρα αδυνατούν να εξυπηρετήσουν.

Κάπου εδώ έρχεται και το «μάρκετινγκ» του έξυπνου αντισυστημικού πολιτικού που τα «τσουβαλιάζει» όλα και χωρίς καθαρές κουβέντες κλείνει το μάτι σε όσους αισθάνονται θυμωμένοι με το σύστημα ανεξάρτητα από την αιτία που πηγάζει ο θυμός.

Κλείνοντας θα ήθελα να ρωτήσω κάτι ως διαχρονικά ενασχολούμενος με τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

Όλοι αυτοί που προτείνουν τη ρήξη με το εγχώριο και το ευρωπαϊκό σύστημα και την ηρωική έξοδο από τις δεσμεύσεις έχουν καμία ιδέα για το πως θα λειτουργήσουν όλες αυτές οι κοινωνικές δομές που απευθύνονται σε αδύναμες κοινωνικά ομάδες (πχ άτομα με σωματικές και πνευματικές αναπηρίες) και που λειτουργούν χάρη σε Ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης;

Το «μάρκετινγκ» λοιπόν του αντισυστήματος μπορεί να φέρει ψηφαλάκια στον πολιτικό, σίγουρα όμως δε φέρνει για τον τόπο τίποτα ουσιαστικό.