Μελλοντικοί μετανάστες του παγκοσμιοποιημένου συστήματος

Αρχίζει να μεγαλώνει .Έφτασε η ώρα να ξεκινήσει  τη σχολική του πορεία. Περνά το δημοτικό και μπαίνει στο γυμνάσιο, σε ένα άλλο κόσμο, τον εφηβικό, της αμφισβήτησης και της αναζήτησης. Πλέον με τη χρήση της τεχνολογίας ψάχνει, βρίσκει, μαθαίνει. Δεν υπάρχουν σύνορα στη γνώση. Τελειώνοντας τα τρία χρόνια συνεχίζει στο λύκειο. Εκεί, ωριμάζει και λαμβάνει πιο συνειδητές αποφάσεις. Σε όλη τη σχολική του πορεία έχει δίπλα του βοηθούς  για την κατανόηση των μαθημάτων, την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας και πληροφορικής. Χορεύει σε τρελούς ρυθμούς καθημερινά ξεπερνώντας πολλές φορές τα όρια του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ενίοτε  να ανταμείβεται με μία θέση στο πανεπιστήμιο. Τελειώνοντας τα φοιτητικά του χρόνια είναι πλέον ένας πτυχιούχος έτοιμος να βγει στην αγορά εργασίας.

Και τότε έχει δύο επιλογές. Μένει στην Ελλάδα που επικρατεί ένα κλίμα ρευστό, αναξιοπιστίας, αφερεγγυότητας, και κυρίως αβεβαιότητας  ή γίνεται μετανάστης σε μια άλλη  χώρα; Προσφέρει όλες του τις γνώσεις και τις ικανότητες σε ένα άλλο κράτος; Ποια από τις δύο είναι η καλύτερη επιλογή γι’αυτόν;

 Τα τελευταία κυρίως χρόνια, τα χρόνια της κρίσης  έχει παρατηρηθεί πως οι γονείς κάνουν μία μεγάλη προσπάθεια να γεμίσουν εφόδια τα παιδιά τους κι εκείνα εξαναγκάζονται  να φύγουν στο εξωτερικό για μία καλύτερη τύχη. Προετοιμάζονται δηλαδή, για να γίνουν μελλοντικοί μετανάστες. Αυτό φυσικά είναι ένα μεγάλο πλήγμα για την Ελλάδα, καθώς οι νέοι με τα φρέσκα  μυαλά είναι αυτό που χρειάζεται η χώρα για να ξεκολλήσει από τη στασιμότητα στην οποία βρίσκεται εδώ και έξι χρόνια. Έξι χρόνια παραμονής σε μια μόνιμη κατάσταση περιμένοντας κι όχι πράττοντας. Η κρίση απαιτεί αποφάσεις και πράξεις.  Συμπεραίνεται λοιπόν πως υπάρχει μία τάση φυγής για αναζήτηση καλύτερου μέλλοντος .  Ο νέος δε μπορεί να συνυπάρξει με την αβεβαιότητα που επικρατεί στη χώρα γι’αυτό την εγκαταλείπει. Πώς μπορεί να σταματήσει αυτό το φαινόμενο;

• Αξιοποίηση των δυνατοτήτων των νέων.

Οι νέοι φέρνουν το καινούριο, το πρωτοποριακό, είναι ενεργοί σε όλα, έχουν φρέσκες ιδέες και όρεξη για δουλειά.  Αξιοποίηση των ικανοτήτων των νέων κυρίως στο κομμάτι της τεχνολογίας που μπορούν και το χειρίζονται άψογα.

• Εμπιστοσύνη στην εξειδίκευση.

Ο νέος που έχει εμβαθύνει τις γνώσεις του σε ένα κομμάτι για παράδειγμα την προώθηση και την εξωστρέφεια των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό γνωρίζει τις κατάλληλες μεθόδους να το πετύχει σε μεγάλο βαθμό. Σε μια τέτοια εποχή οι περισσότεροι εργοδότες προτιμούν τα οικονομικότερα χέρια εργασίας για τις επιχειρήσεις τους, αγνοώντας πως ένας εξειδικευμένος νέος θα επιφέρει πολλά περισσότερα κέρδη στα ταμεία τους από όσα κοστίζει.

• Δίνοντας  κίνητρα.

Δίνοντας κίνητρα στο νέο τον προκαλείς να δώσει τον καλύτερο του εαυτό για να πετύχει το στόχο που του έχεις αναθέσει.

• Επιβράβευση του νέου.

Είναι πολύ σημαντικό να επιβραβεύεται ο νέος για την προσπάθεια του.  Φαίνεται με αυτόν τον τρόπο ότι εκτιμάται το έργο του. Η επιβράβευση μπορεί να είναι ένα μπράβο, μια χρηματική ανταμοιβή ( bonus),ή και μία προαγωγή δίνοντας του έτσι κουράγιο να συνεχίσει.

Φυσικά για να γίνουν όλα τα παραπάνω πράξη είναι σημαντική η προσφορά θέσεων εργασίας στους νέους.  Συμπεραίνεται λοιπόν πως οι νέοι είναι απαραίτητοι βοηθοί της σημερινής Ελλάδας, καθώς έχουν τον τρόπο να διορθώσουν την κατάσταση. Τρεις είναι οι λέξεις κλειδιά – παραμονή, καινοτομία, εξειδίκευση- για την τροποποίηση της κατάστασης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως αρκετοί Έλληνες έχουν διαπρέψει στο εξωτερικό. Δε θα μπορούσε να παραληφθεί η αναφορά στη φυσικό κ. Αρβανιτάκη παγκόσμια ερευνήτρια στον τομέα της θεωρητικής φυσικής, την ομάδα φοιτητών της νομικής Αθηνών που κατάφεραν να βγουν πρωταθλητές στον παγκόσμιο διαγωνισμό εικονικής δίκης, και τέλος την ερευνητική ομάδα του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης που κλήθηκε από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα να παρουσιάσει την έρευνα της. Στηρίζουμε Ελλάδα! Στηρίζουμε ελληνική αγορά! Στηρίζουμε ελληνικά μυαλά!

Μερτζάνη Ευαγγελία – Φοιτήτρια στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών του ΔΠΘ