«Μια άλλη κοινωνία»

Ούτε κοινωνιολόγος είμαι ούτε πολιτικός αναλυτής.

Ασκώντας όμως ένα κοινωνικό επάγγελμα που από τη φύση του απευθύνεται σε όλη τη γκάμα της κοινωνίας έχω αρχίσει να βγάζω μερικά συμπεράσματα.

Η πρώτη διαπίστωση μου είναι ότι στα χρόνια της κρίσης είναι πολύ μικρό πλέον το κομμάτι του πληθυσμού που έχει την πολυτέλεια να σκέφτεται με τον τρόπο και τους όρους του παρελθόντος.

Για να γίνω πιο κατανοητός τα χρόνια που «γεννούσαν οι κόκορες» στη χώρα μας η κοινωνία είχε την πολυτέλεια με γεμάτο στομάχι, έστω και με δανεικά, να έχει πολιτικές και ιδεολογικές αναζητήσεις, που στο τέλος κατέληγαν στην επιλογή του πολιτικού χώρου ανάλογα με το τι εξυπηρετούσε κάθε φορά.

Μπορεί να μας στεναχωρεί αλλά πραγματική κοινωνική και πολιτική ιδεολογία ελάχιστοι είχαν στη χώρα μας και όλες οι επιλογές γινόταν κυρίως βάσει συμφέροντος.

Σήμερα που άδειασε το πορτοφόλι του πολίτη και επέστρεψε στην κοινωνία το αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης οι επιλογές νομίζω από εδώ και πέρα θα γίνονται καθαρά με ταξικά κριτήρια.

Συγκεκριμένα, από την τριβή μου με διάφορες κοινωνικές ομάδες διαπιστώνω ότι είναι πολύ μικρό το ποσοστό της κοινωνίας μας που έχει καταφέρει να διατηρήσει τα αστικά χαρακτηριστικά του.

Και όταν μιλώ για αστικά χαρακτηριστικά μη πάει το μυαλό σας σε πλούτη και μεγάλα πράγματα.

Με τον όρο αστικά χαρακτηριστικά περιγράφω τους ανθρώπους που έχουν ακόμα τη δυνατότητα να ασχοληθούν και με πράγματα πέραν του βιοπορισμού και της επιβίωσης όπως ενδεικτικά η επιμόρφωση, η ενημέρωση και η ψυχαγωγία.

 
Όταν πλέον η ζωή για τους περισσότερους είναι μεροδούλι – μεροφάι και μάλιστα είναι τυχεροί όσοι έχουν μεροδούλι το μυαλό του μέσου πολίτη δεν αντέχει να κάνει περίπλοκες πολιτικές αναλύσεις για να επιλέξει τους εκπροσώπους του και την πορεία του.

Εκείνη τη στιγμή, όποτε αυτή έρθει, θα κάνει καθαρά ταξικές και πιθανόν φοβικές επιλογές καθώς η προτεραιότητα για τους περισσότερους θα είναι η επιβίωση.

Αυτό ας το λάβουν υπόψη τους και αυτοί που κυβερνούν και αυτοί που θα κυβερνήσουν καθώς όσο θα περιθωριοποιούνται κοινωνικά όλο και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας είναι πιθανό να φθάσουμε σε ένα σημείο που θα είναι αδύνατη η διακυβέρνηση της χώρας.

Και όταν λέμε αδύνατη δεν είναι σχήμα λόγου γιατί κανένα πρόγραμμα και καμία μεταρρύθμιση δεν πρόκειται να προχωρήσει χωρίς τη συμμετοχή και την ανοχή του μεγάλου μέρους της κοινωνίας.

Για αυτό καλοί είναι οι σχεδιασμοί στο χαρτί αλλά καλύτερο είναι να αναφέρονται στην πραγματική κοινωνία.
Είναι πολύ εύκολο η κοινωνία μας να περιχαρακωθεί ταξικά και να μείνει στάσιμη στη μιζέρια της.

Πρέπει λοιπόν να δοθεί άμεσα ένα χειροπιαστό όραμα, διότι όπως αποδείχθηκε και από τις πρόσφατες Γερμανικές εκλογές μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι έτοιμο να παραδοθεί σε ακραίες φοβικές και αντιδραστικές ιδεολογίες.