«Μόνοι ξανά»

Η πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου των Η.Π.Α. έριξε αρκετή χρυσόσκονη στη μίζερη επικαιρότητά μας.

Αυτό δε που ανέδειξε ο υψηλός επισκέπτης μας είναι ότι οι πραγματικά σπουδαίες προσωπικότητες είναι γεμάτες απλότητα και απέριττο μεγαλείο.

Σα να λέμε λοιπόν καμία σχέση με τα «δήθεν» της εγχώριας πολιτικής και τα «κλισέ» που κάνουν ακόμη και τους νέους πολιτικούς να δείχνουν παρωχημένοι.

Ήρθε λοιπόν και έφυγε ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., είπε και τον καλό του λόγο αλλά μέχρι εκεί.

Η επόμενη μέρα πάλι βρίσκεται στη δική μας διαχείριση και όσο και εάν πίστευαν μερικοί ότι θα αλλάξει η ατζέντα με την αντικειμενικά σημαντική αυτή επίσκεψη «μέγα θάμα τρεις ημέρες»  κατά το σοφό λαό.

Μόνοι ξανά λοιπόν και επιστροφή στην καθημερινότητα σαν το μαθητή μετά τις διακοπές.

Έκανε στην ομιλία του ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. την αναφορά που περιμέναμε για την ανάγκη ρύθμισης του χρέους, τη συνέδεσε όμως άμεσα με την συνέχιση και πρόοδο των μεταρρυθμίσεων και μίλησε θερμά για τη στάση της χώρας μας στο προσφυγικό θέμα.

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα με τη σειρά τους.

Το θέμα του χρέους όπως πλέον όλοι μας έχουμε καταλάβει είναι θέμα ισορροπιών μεταξύ των δανειστών και όποια ρύθμιση και εάν προκύψει δεν θα είναι αναίμακτη, διότι θα συνδεθεί με νέες υποχρεώσεις και πιθανότατα και με ένα νέο πρόγραμμα όπως και εάν βαφτιστεί αυτό.

Το θέμα των μεταρρυθμίσεων είναι καθαρά δικό μας. Ο δρόμος του λαϊκισμού και των εύκολων λύσεων έδειξε ότι δε πάει πουθενά και αυτοί που έσκιζαν μνημόνια και διέγραφαν μονομερώς χρέος κάνουν καριέρα με τις ίδιες πολιτικές και πρακτικές.

Μεταρρυθμιστική πολιτική λοιπόν δεν είναι να τηρούμε και να διαπραγματευόμαστε τα προγράμματα των δανειστών.

Μεταρρυθμιστική πολιτική θα υπάρξει πραγματικά όταν καταθέσουμε το δικό μας Εθνικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση που θα κάνει την ανάγκη φιλότιμο και θα προχωρήσει με απλό και καθαρό τρόπο τις αλλαγές που όλοι λίγο ή πολύ ξέρουμε ότι είναι απαραίτητες στον δημόσιο τομέα, στην παιδεία, στην υγεία, στην φορολογία και στην πολυνομία.

Στο θέμα τώρα του προσφυγικού - μεταναστευτικού στο οποίο βλέπουμε να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση από πολλούς ηγέτες του εξωτερικού χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

Η παγκόσμια άνοδος των εθνικιστικών και ξενοφοβικών τάσεων υπάρχει περίπτωση να καταστήσει βολική τη λύση να αποτελέσει η Ελλάδα με μερικά ανταλλάγματα στο χρέος το εύκολο πάρκινγκ του προβλήματος και με το δεδομένο ότι η πορεία της γειτονικής μας χώρας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι στα καλύτερα της δε ξέρουμε για πόσο και με ποιο τρόπο θα τηρούνται οι σχετικές συμφωνίες.

Είμαστε μια ανοικτή και ανεκτική κοινωνία, που πάντα έδινε στους κατατρεγμένους.

Τώρα όμως που και εμείς προσπαθούμε να κλείσουμε τις πληγές μας και να κάνουμε τα απαραίτητα μεταρρυθμιστικά βήματα εικόνες καταστροφών σαν και αυτές που είδαμε πρόσφατα στα νησιά μας καλλιεργούν και στη χώρα μας το σπόρο της ξενοφοβίας.

Απάντηση σε αυτό θα πρέπει να είναι η οργανωμένη στάση μας ώστε αφενός να κατανέμετε σωστά η ανθρωπιστική μας βοήθεια και αφετέρου αυτοί που φιλοξενούνται να έχουν της αίσθηση ότι βρίσκονται σε πολιτεία με νόμους και τάξη που οφείλουν να σέβονται.