«Σοβαροί στα δύσκολα»

Ο πραγματικός χαρακτήρας, η παιδεία και η κουλτούρα του ανθρώπου φαίνεται στις δύσκολες στιγμές. Αυτό είναι και το ζητούμενο σήμερα.
Οι Προεδρικές Γαλλικές εκλογές της προηγούμενης Κυριακής πέρασαν ένα μήνυμα αισιοδοξίας στην δοκιμαζόμενη κοινωνικά και οικονομικά Ευρώπη.

Το μήνυμα που πέρασαν είναι ότι παρά τα μεγάλα λάθη που έχουν γίνει σε επίπεδο ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, παρά τα μεταναστευτικά ρεύματα και παρά την παραμέληση των οικονομικά ασθενέστερων, η κοινή ευρωπαϊκή πορεία παραμένει η ασφαλέστερη και πιο πολιτισμένη επιλογή των ταραγμένων εποχών που έρχονται.

Τα χρόνια της ευμάρειας και μετά της κρίσης μας έκαναν να ξεχάσουμε τις πραγματικές αιτίες που τα ευρωπαϊκά κράτη αποφάσισαν μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο πνιγμένα στο αίμα του Εθνικού μεγαλοϊδεατισμού να προχωρήσουν καταρχήν σε μια οικονομική – εμπορική ένωση και μετά σε περαιτέρω συνεργασία και ενοποίηση απομακρύνοντας για πάντα το φόβο των εθνικιστικών πολέμων από την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Έτσι φυσιολογικό είναι να δυσανασχετούμε με τους «κακούς» εταίρους μας για την οικονομική μας εποπτεία, δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι αυτή προήλθε από δικά μας λάθη και κακοδιαχείριση.

Θα πρέπει όταν κάποιοι υπόσχονται σε εποχή κρίσης τα πάντα χωρίς κανένα πραγματικό σχεδιασμό να αξιολογούμε με σοβαρά κριτήρια τις προτάσεις τους και να βλέπουμε που τελικά καταλήγουν αυτές.

Αυτό έγινε ευτυχώς στη Γαλλία.

Παρά τις δύσκολες κοινωνικές καταστάσεις που ζει για δεκαετίες η χώρα αυτή καθώς λόγω και του αποικιακού της παρελθόντος έχει δεχθεί μεγάλες μεταναστευτικές ροές από τη βόρεια Αφρική αλλά και λόγω της ανεργίας που διαρκώς αυξάνεται ιδιαίτερα στην γαλλική επαρχία ο Γαλλικός λαός δεν ακολούθησε φοβικές επιλογές αλλά επέλεξε να συνεχίσει να προσπαθεί στο δρόμο της Ευρώπης προσδοκώντας την στροφή προς την κοινωνική Ευρώπη.

Είναι εύκολα να βρούμε τις σχετικές αναλογίες και στη χώρα μας όπου ο κουρασμένος μας λαός είναι έτοιμος να αναζητήσει την ελπίδα σε κάθε απίθανη πρόταση που του σερβίρει ο κάθε «πονηρός πολιτευτής», που λέει στο τραγούδι του και ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Σοβαροί λοιπόν στα δύσκολα και ευπρόσδεκτοι όλοι στη Δημοκρατία με τις προτάσεις τους για την επίλυση της κρίσης αρκεί να έχουν αυτές αρχή, μέση και τέλος και να μην εξαντλούνται σε ατάκες και επικοινωνιακά τεχνάσματα.

Όποιος θέλει να προσφέρει στα δύσκολα το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να ενώσει και όχι να διχάσει το λαό.

Τα διχαστικά διλλήματα δίνουν πρόσκαιρες πλειοψηφίες, αλλά καταστρέφουν κοινωνίες.

Η Γαλλία το απέφυγε αλλά η μάχη της Δημοκρατίας είναι διαρκής και για αυτό όλοι μας πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι και να κοιτάμε πέρα από τους μικρόκοσμους μας, διότι τίποτα πλέον δεν είναι αυτονόητο.