Τα αποκαΐδια της Μόριας δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος του προσφυγο-μεταναστευτικού

Από το 2015 και μετέπειτα τα νησιά που ήταν κοντά στην Τουρκία επωμίστηκαν το μεγαλύτερο βάρος της προσφυγικής κρίσης που ήταν ίσως η μεγαλύτερη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τότε όλοι πάλι έβλεπαν εχθρούς τους ξένους. Η ξενοφοβία ήταν πολύ έντονη όχι μόνο στην χώρα μας, αλλά και σε διάφορες πρωτεύουσες της Ευρώπης, οι οποίες έκλεισαν τα σύνορα και ανακήρυξαν τους πρόσφυγες σε υπέρτατο κακό. 

Η συμφωνία του Μαρτίου του 2016 με την Τουρκία μπορεί να εφαρμόστηκε για λίγο, αλλά μετά έμεινε στην αδράνεια και από τις δύο πλευρές. Η ΕΕ είπε ότι θα δώσει χρήματα στην Τουρκία, τα πρώτα χρήματα τα πήρε η Τουρκία, αλλά από τότε ξανά τα αγνοεί.

Το πρόβλημα το έχουν η Ελλάδα και η Ιταλία, γιατί το Δουβλίνο II λέει ότι οι πρώτες χώρες υποδοχής έχουν το δικαίωμα να εξετάζουν τα αιτήματα ασύλου. 

Αυτό δημιουργεί ασφυκτικό πρόβλημα και δύσκολες καταστάσεις, γιατί μερικοί στην ΕΕ δεν θέλουν να αλλάξει ή  να μετασχηματιστεί το Δουβλίνο II.

Τώρα όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να τρέξει, να βρει ένα σχέδιο, μία κοινή πολιτική να το υλοποιήσει, γιατί άλλος χρόνος δεν υπάρχει. Και όποια χώρα αρνηθεί να πάρει πρόσφυγες-μετανάστες να τής επιβληθούν κυρώσεις ή κάποια τιμωρία που θα έχει να κάνει με την σύνοδο κορυφής που θα μπορούσε να είναι το δικαίωμα αφαίρεσης ψήφου από μία σύνοδο.

Η φωτιά στην Μόρια της Λέσβου έδειξε ότι το πρόβλημα είναι εδώ και ας το είχαμε ξεχάσει. Η «κόλαση της Μόριας» δεν τιμάει κανέναν και ιδίως τον πολιτισμένο κόσμο.

Έχει ευθύνες και νυν κυβέρνηση, γιατί πέρυσι τον Οκτώβριο έκανε πίσω στις κλειστές δομές, γιατί φοβήθηκε τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, αλλά ευθύνες έχει και η πρώην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είχε και το καλύτερο σχέδιο αντιμετώπισης απέναντι σε ένα δύσκολο πρόβλημα.

Το άλλο μεγάλο θέμα είναι το «πάρτι» των ΜΚΟ που κάποιες από αυτές εμπορεύονται ψεύτικες ελπίδες με απελπισμένους ανθρώπους για δική τους εκμετάλλευση. Μόνο αυτή την στιγμή στο καμπ της Μόριας δραστηριοποιούνται 55 ΜΚΟ.

Χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει και οι απειλές είναι και εντός των τειχών. Η χώρα πρέπει να κάνει πολλά για να πάει μπροστά.  Δεν είναι μόνο η Ανατολική Μεσόγειος.