«Το τεστ της διάβασης πεζών»

Ενώ ζούμε και θα ζήσουμε ακόμα περισσότερο σε έντονη προεκλογική περίοδο το επόμενο χρονικό διάστημα νομίζω ότι είναι τέτοια η ανάγκη του μέσου πολίτη να ζήσει ελεύθερα και απαλλαγμένα από σκέψεις αυτό το Πάσχα, που η πολιτική σίγουρα δε θα είναι η προτεραιότητα του.

Για αυτό και εγώ θα γράψω κάτι πολιτικό με ευφάνταστο τρόπο για να μη μας πέσει «βαρύ» Πασχαλιάτικα.

Ακούσαμε λοιπόν τις τελευταίες ημέρες συζητήσεις στη Βουλή για το ποιος είναι περισσότερο Δημοκράτης και για το ποια νομοθετική πρωτοβουλία θα θωρακίσει περισσότερο τη δημοκρατία μας.

Αυτό που έχω να πω εγώ χωρίς βαθιές φιλοσοφικές αναλύσεις είναι ότι, πέρα από τα μεγάλα και ωραία λόγια, το πόσο δημοκράτης είναι κάποιος κρίνεται καθημερινά από τη στάση ζωής του.

Για παράδειγμα δε μπορώ να δεχθώ ότι είναι μεγάλος δημοκράτης αυτός που πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου αισθάνεται μικρός Θεός και αγνοεί ή κάνει καψόνι στους πεζούς στις διαβάσεις των δρόμων.

Πρόσφατα έγινε μπροστά μου κάτι που ήταν ταυτόχρονα αστείο και λυπηρό.

Στο κέντρο της Αθήνας σε κεντρικό σημείο σταμάτησε μπροστά μου ένας οδηγός για να περάσει από τη διάβαση πεζών ένα ζευγάρι.

Με το που σταμάτησε το αυτοκίνητο συνέβησαν δυο γεγονότα.

Το πρώτο ήταν ότι άρχισαν να κορνάρουν μανιωδώς οι οδηγοί των πίσω αυτοκινήτων και το δεύτερο ότι το ζευγάρι παρέμεινε σαστισμένο στην αρχή της διάβασης και δε ξεκινούσε να περάσει το δρόμο πιθανότατα διότι δεν πίστευε ότι όντως ένας οδηγός σταμάτησε στη διάβαση πεζών και φοβόταν μήπως τους κάνει πλάκα ο οδηγός και ξεκινήσει απότομα.

Μπορεί να φαίνονται άσχετα με την πολιτική τα παραπάνω όμως δεν είναι.

Δε μπορεί να μιλάμε για δημοκρατία και σεβασμό δικαιωμάτων και να έχουμε σαν πολίτες κουλτούρα αδιαφορίας και απαξίωσης για το συμπολίτη.

Όλοι αυτοί οι γεμάτοι θυμό «αντισυστημικοί» συμπολίτες που δικαίως για κάποια πράγματα καταφέρονται κατά του πολιτικού συστήματος περνάνε άραγε το τεστ της διάβασης πεζών. Όταν πιάνουν δηλαδή το τιμόνι και έχουν το ρόλο του ισχυρού φέρονται με ευγένεια στους ευάλωτους πεζούς ή εκεί ο αντισυστημικός και ευαίσθητος κοινωνικά χαρακτήρας «πάει περίπατο»;

Κακά τα ψέματα το εάν είσαι δημοκράτης και πραγματικά αντισυστημικός φαίνεται από τη συμπεριφορά σου όταν βρίσκεσαι σε οποιαδήποτε θέση ισχύος.

Και κάτι για το τέλος.

Φοβάται το πολιτικό σύστημα για αυτές τις εκλογές τα κόμματα διαμαρτυρίας και ψάχνει την τελευταία ώρα τρόπους αποκλεισμού τους από τις εκλογές.

Θέλει μεγάλη προσοχή αυτό το εγχείρημα γιατί με το λάθος τρόπο κάτι που θα γλιτώσεις τώρα θα το βρεις πολλαπλάσιο στο κοντινό μέλλον.

Διάλλειμα τώρα από όλα αυτά και ας ζήσουμε σωματικά και πνευματικά την κορυφαία για την πίστη μας Μεγάλη εβδομάδα.

Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλες και όλους!