Άδα Σταματάτου: «Ο αθλητισμός είναι η οικογένεια που εγώ και ο Γιάννης βρήκαμε θαλπωρή»

Το βραβείο «Σαμαρά» 2023, ύψιστη μορφή τιμής, έλαβε στην Κομοτηνή η ακτιβίστρια για τον αυτισμό Άδα Σταματάτου από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο πλαίσιο του 31ου Διεθνούς Συνεδρίου Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού.

Η Άδα Σταματάτου είναι ακτιβίστρια μαραθωνοδρόμος και έχει τερματίσει στους τέσσερις World Marathons Majors (Βερολίνο 2016, Νέα Υόρκη 2017, Σικάγο 2019, Λονδίνο 2022) όπου συμμετείχε μαζί με παγκόσμιους οργανισμούς αποδοχής και ενημέρωσης για τον αυτισμό. Επικοινωνώντας την ιστορία της με τον ενήλικο αυτιστικό γιο της Γιάννη επιθυμεί η ιστορία της να γίνει εργαλείο γνώσης της εικόνας του αυτισμού στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας.

Ο δρομέας με καρκίνο έναυσμα για τη δική της προσφορά
Όταν ο γιος της έγινε 18 ετών, η ίδια έτρεξε τον πρώτο μεγάλο μαραθώνιο με τη φανέλα του αυτισμού και από τότε ξεκίνησε το ταξίδι της συμπλήρωσης των 6 μαραθωνίων.

«Στον μαραθώνιο της Νέας Υόρκης είδα πράγματα που με έκαναν άλλον άνθρωπο στην γραμμή τερματισμού. Είδα έναν δρομέα που έκανε χημειοθεραπεία με τρίποδο μαζί με τον επίσης δρομέα γιατρό του» ανέφερε. Από εκείνη την ημέρα, όπως είπε, σταμάτησε να βλέπει μόνο το δικό της πρόβλημα και ξεκίνησε να προσφέρει τη δική της βοήθεια σε ανθρώπους που χρειάζονταν συνοδό.

«Ο αθλητισμός είναι η οικογένεια που βρήκα εγώ και ο Γιάννης θαλπωρή. Ο αθλητισμός σώζει ψυχές»
Όταν απέκτησε τη δική της οικογένεια στην πρώτη 5ετία κλήθηκε να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα μιας βαριάς και ισόβιας αναπηρίας στον πρωτότοκο γιο της. «Ο αθλητισμός ήταν αυτό που με βοήθησε στην άχαρη περίοδο, έτσι πίστευα τότε. Η άσκηση ήταν η μόνη λύση να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες». Μετά την άσκηση επέστρεφε στο σπίτι της σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση, το πρόβλημά της παρέμενε ακριβώς το ίδιο εκείνη όμως ήταν πιο δυνατή. «Είχα ανακαλύψει την πιο φτηνή ψυχοθεραπεία» σχολίασε.

Για πολλά χρόνια ως μητέρα ένιωθε outsider, όμως ξεκινώντας με τον γιο της κολύμβηση βρήκε μία θέση που ταίριαζε στο κομμάτι του δικού τους παζλ. «Η κολύμβηση μας προσέφερε μία σχέση μητέρας - γιου που δεν πίστευα ότι θα ένιωθα, λόγω της βαριάς νοητικής υστέρησης του Γιάννη» ανέφερε και συμπλήρωσε πως ο αθλητισμός είναι η οικογένεια που εκείνη και ο Γιάννης βρήκαν θαλπωρή.

Όταν ο Γιάννης κολυμπάει με το δικό του παράξενο στυλ μεταφέρει στα παιδιά τυπικής ανάπτυξης ένα κοινωνικό μήνυμα. Το ίδιο κοινωνικό μήνυμα μεταφέρει και η μητέρα του: «Όπως και να είμαστε φτιαγμένοι μπορούμε να μοιραστούμε την ίδια διαδρομή ο καθένας με τον δικό του τρόπο».