Η δίκαιη φωνή του ΔΑΔΑΑ προς τον αν. γ.γ. του υπουργείου Υγείας

Εκπρόσωποι του ΔΣ του Συλλόγου ΔΑΔΑΑ Ν. Ροδόπης παρευρέθησαν στα εγκαίνια που πραγματοποιήθηκαν προχθές στα ανακαινισμένα χειρουργεία του Νοσοκομείου Κομοτηνής παρουσία του αναπληρωτή γενικού γραμματέα του υπουργείου Υγείας Σταμάτη Βαρδαρού.

Με το πέρας της λήξης των εγκαινίων ο πρόεδρος της ΔΑΔΑΑ Βαγγέλης Λαφτσής παρέδωσε στον κ. Στ. Βαρδαρό επιστολή που συνέταξαν 12 οργανώσεις, σωματεία και συλλογικότητες με θέμα τις εξελίξεις στην ειδική αγωγή και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες οικογένειες με τις γνωματεύσεις του ΕΟΠΥΥ. Ο Στ. Βαρδαρός άκουσε με μεγάλη προσοχή τις παρατηρήσεις που διετυπώθησαν, παρέλαβε τον φάκελο με τα στοιχεία που είχε ετοιμάσει η ΔΑΔΑΑ και δεσμεύθηκε να προωθήσει στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου τα αιτήματα των γονέων. Το κείμενο που του παραδόθηκε φέρει τον τίτλο: "Διαμαρτυρία γονέων και παιδιών με διαταραχές αυτισμού και υποβολή σειράς ερωτημάτων σχετικά με καταστάσεις χάους στο σύστημα διενέργειας των ειδικών θεραπειών, που αφορούν στα τέκνα τους".

Η επιστολή, που έχουν απευθύνει κατά το παρελθόν και προς τον ίδιο τον υπουργό, φέρει επτά σημαντικά ερωτήματα, τα εξής:

1. Ποιες είναι οι ελπίδες για αποτελεσματική αντιμετώπιση των εξαιρετικά μεγάλων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν τα παιδιά μας, όταν μάλιστα σε πολλά από αυτά (π.χ. με διαταραχές στο φάσμα του αυτισμού) και μόνο η τυχόν αναγκαστική αλλαγή θεραπευτή, μπορεί να καταστήσει αδύνατη τη συνέχιση της θεραπείας τους, καθώς, σ' αυτά τα παιδιά το χτίσιμο σχέσης με τον θεραπευτή τους και η δημιουργία μιας θεραπευτικής “ρουτίνας είναι το Α και το Ω για την ισορροπία τους; (…Σημειωτέο ότι και για άλλα, η μη συνέχιση των θεραπειών τους συνιστά κίνδυνο ακόμα και για τη ζωή τους! όπως. παιδιά με σύνδρομο “RETT”…) .
2. Γιατί η κυβέρνηση προχώρησε σε αυθαίρετη μείωση της δαπάνης στην ειδική αγωγή, όταν οι ανάγκες στον εν λόγω χώρο βαίνουν αυξανόμενες;
3. Γιατί δεν δρομολογήθηκε επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη, που να αποδεικνύει τις πραγματικές και διαπιστωμένες ανάγκες του πληθυσμού που χρήζει ειδικής αγωγής, οπότε, με βάση αυτή να διαμορφωθεί ο προϋπολογισμός που την αφορά;
4. Γιατί ο προϋπολογισμός στην ειδική αγωγή προβλέφθηκε νομοθετικά να είναι “κλειστός”;
5. Γιατί με βάση τα “clawback” και “rebate” οι θεραπευτές των παιδιών μας κινδυνεύουν να μείνουν απλήρωτοι;
6. Γιατί οι οικογένειες παιδιών με διαταραχές, μαθησιακά προβλήματα και αναπηρίες να ανησυχούμε, να αγωνιούμε, να μένουμε επί μήνες απλήρωτοι για τις δαπάνες θεραπειών ή χωρίς θεραπείες και πως θεωρείται ότι πρέπει να είναι ανεκτό να βλέπουμε τα παιδιά μας να παλινδρομούν, κινδυνεύοντας να χάσουν όσα με κόπο έχουν κατακτήσει;
7. Γιατί, άραγε, αντί να είμαστε επικεντρωμένοι στις θεραπείες των παιδιών μας να ασχολούμαστε με εγκυκλίους, παραρτήματα παρατάσεις, εγκρίσεις, ελεγκτές, πλαφόν, voucher, clawback και rebate;