Παναγιώτης Αλμπανίδης: Το επιμελητήριο μας χρειάζεται όλους

Με μότο του "Δεν καταδέχομαι τίποτε λιγότερο από το περισσότερο που μπορώ να κάνω" ο Παναγιώτης Αλμπανίδης γνωστός επαγγελματίας της Κομοτηνής με τη δραστηριότητα του στο χονδρικό εμπόριο πυροσβεστήρων, θέτει εαυτόν στην κρίση των συναδέλφων του στις 3 και 4 Δεκεμβρίου στις εκλογές του Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Ροδόπης.
Δύο 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες ο κος Αλμπανίδης απαντάει στις ερωτήσεις του "Χ". 

Ο υποψήφιος πρόεδρος του συνδυασμού σας, κατά την παρουσίασή σας, τόνισε ότι είναι ο μόνος που σας κατάφερε να θέσετε υποψηφιότητα. Γιατί λοιπόν τώρα και γιατί με αυτό το συνδυασμό;

-Η αλήθεια είναι ότι έως τώρα δεν συζητούσα καν  μία τέτοια κίνηση. Ξέρετε, όταν είσαι στο χτίσιμο της επαγγελματικής και οικογενειακής σου ζωής, σε απορροφά τόσο ο καθημερινός αγώνας που δεν προλαβαίνεις να ασχοληθείς με τα γενικότερα θέματα και προβλήματα. Μετά όμως από 23 χρόνια αγώνα και μίας οικογενειακής και επαγγελματικής σταθερότητας,  ένιωσα ότι όχι μόνο μπορώ αλλά έχω και την υποχρέωση να ασχοληθώ με κάτι πέρα από τα στενά όρια του προσωπικού και επαγγελματικού μου χώρου και να προσφέρω και εγώ ό,τι μπορώ στη λειτουργία ενός θεσμού, που μέσα στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που όλοι βιώνουμε, μπορεί να είναι το στήριγμά μας. Πιστεύω ότι η πολύπλευρη  εμπειρία, που έχω αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια, η ωριμότητα και οι γνώσεις του ευρύτερου οικονομικο-κοινωνικού πλαισίου, μπορούν να φανούν χρήσιμα εργαλεία στη διοίκηση του Επιμελητηρίου. Γιατί ως γνωστόν, δε φτάνει μόνο να θέλεις αλλά και να μπορείς.  

Και όσο για το ερώτημά σας, «γιατί με τον Γιάννη Κιλτσίκη;», γιατί τον πίστεψα. Γιατί τον εκτιμώ ως άνθρωπο και ως επαγγελματία. Γιατί με κέρδισε το πάθος του και η αγάπη του για το επιμελητήριο. Γιατί είδα μαζί του αξιόλογα άτομα από όλους τους πολιτικούς χώρους. Γιατί δεν ένιωσα στιγμή ότι κρύβεται κάτι άλλο πίσω από τη διεκδίκηση της προεδρίας. Γιατί  μοιραζόμαστε τους ίδιους στόχους και την ίδια όρεξη για δουλειά.

Έχετε κάνει έναν εντατικό προεκλογικό αγώνα. Από πού πηγάζει αυτό το πάθος;

-Από το χαρακτήρα μου. Είμαι της άποψης ότι αν αποφασίσεις να κάνεις κάτι πρέπει να το κάνεις καλά. Αλλιώς δεν αξίζει. Είναι προχειροδουλειά και στη ζωή μου έμαθα να μην καταπιάνομαι με προχειροδουλειές. Είμαι τελειομανής αλλά αυτό είναι και το πλεονέκτημά μου. Δεν καταδέχομαι τίποτε λιγότερο από το περισσότερο που μπορώ να κάνω. Και το περισσότερο που μπορούσα να κάνω ήταν να παρουσιαστώ  προσωπικά  σε όσους περισσότερους ψηφοφόρους μπορούσα ώστε να τους δώσω την ευκαιρία να με γνωρίσουν και να σχηματίσουν τη δική τους γνώμη. Και να αναλάβω τη δέσμευση ότι  την επαύριον των εκλογών θα είμαι στη διάθεσή τους ώστε με όση ευκολία τους προσέγγισα εγώ, με την ίδια να νιώθουν ότι μπορούν να με προσεγγίσουν και εκείνοι.

Ακούγεται από διάφορους ότι το επιμελητήριο δεν παρέχει κάτι το ουσιαστικό στα μέλη του και ότι η εγγραφή σε αυτό γίνεται μόνο γιατί είναι υποχρέωση. 

-Ναι, έχω ακούσει και εγώ τέτοια σχόλια. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει συχνά, η έλλειψη ενημέρωσης διαμορφώνει   τέτοιες απόψεις.  Ο ρόλος του επιμελητηρίου μπορεί να είναι πολύ ουσιαστικός αρκεί να έχει τη στήριξη και την ενεργό συμμετοχή των μελών του. Το επιμελητήριο είμαστε όλοι εμείς οι επαγγελματίες. Η διοίκησή του είναι άτομα από μας. Αν το επιμελητήριο  νιώθεις ότι δεν σου παρέχει κάτι ουσιαστικό γιατί μένεις απλά θεατής και δεν το διεκδικείς;

Εσείς προσωπικά τι οραματίζεστε για το επιμελητήριο;

-Να γίνει πιο οικείο στους επαγγελματίες. Να μην είναι μία απρόσωπη υπηρεσία που πρέπει να πάμε για μία γραφειοκρατική διεκπεραίωση. Να γίνει ένας χώρος που ο καθένας θα νιώθει άνετα να επισκεφτεί για να ρωτήσει, να ενημερωθεί, να αναδείξει προβλήματα, να καταθέσει απόψεις, να ζητήσει στήριξη. Εν ολίγοις, οραματίζομαι ένα επιμελητήριο ως εργαστήρι παραγωγής νέας δυναμικής, όπου όλοι μπορούν να δουλέψουν και όλοι να μοιραστούν τα κέρδη. Η διοίκηση μπορεί να είναι ο παραγωγός αλλά  η ενέργεια που χρειάζεται είναι τα μέλη του.

Και την επόμενη μέρα;
-Αρχίζει ο αγώνας. Από όποιο πόστο, με όποια ιδιότητα. Με όλους ενωμένους. Γιατί αν πραγματικά θέλουμε να βοηθήσουμε το επιμελητήριο κανείς δεν πρέπει να δει τον εαυτό του ως νικητή ή ηττημένο παρά μόνο ως συναγωνιστή και συμμέτοχο στη δημιουργία ενός μαχητικού επιμελητηρίου για την προάσπιση των συμφερόντων όλων μας. Το επιμελητήριο μας χρειάζεται όλους. Το επιμελητήριο είμαστε όλοι εμείς.