Μικροκομοτηναίικα 01-02-2023

Πραγματοποιήθηκε για άλλη μια φορά στο χώρο της «τουρκικής νεολαίας» η γνωστή γιορτή μνήμης μεμονωμένων γεγονότων στην Κομοτηνή, προσπαθώντας κάποιοι επίμονα, συστηματικά και μεθοδικά, να τα παρουσιάσουν σαν «Σεπτεμβριανά», με απώτερο στόχο να διατρανώσουν τον «τουρκισμό» τους.
Και φυσικά η «μητέρα πατρίδα» να παίρνει τη σκυτάλη για να το εκμεταλλευτεί δεόντως διπλωματικά και να παρουσιαστεί ως προστάτιδα δύναμη, για τον «αγώνα για την τουρκικότητα που δίνουν οι Δυτικοθρακιώτες ομογενείς μας για περισσότερα από 30 χρόνια» όπως αναφέρει το τουρκικό ΥΠΕΞ.
Για να λάβει όμως τις δέουσες απαντήσεις από το ελληνικό ΥΠΕΞ ότι «αντί να αντλεί μαθήματα από την Ελλάδα, εξακολουθεί να μην λογοδοτεί ενώπιον της διεθνούς κοινότητας για το πώς οδήγησε την ελληνική μειονότητα σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο στα πρόθυρα της εξαφάνισης».
Φυσικά βάσει της συνθήκης της Λωζάννης η μειονότητα στη Θράκη είναι μουσουλμανική και δεν έχει εθνοτικά χαρακτηριστικά που προσπαθούν να την δώσουν οι τούρκοι πρωτίστως, το προξενείο και οι παρατρεχάμενοι τους.
Αλλά και τα δεκανίκια τους, ορισμένοι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί της μειονότητας, που σύρονται εκεί προς άγρα κατευθυνόμενων ψήφων. Και φυσικά ο απλός λαός τους αγνοεί πλήρως, αφού μετά βίας συγκεντρώθηκαν 150 άτομα περίπου.
Και είναι γνωστό ότι η Τουρκία διαστρεβλώνει πλήρως την πραγματικότητα προκειμένου να εξυπηρετήσει άλλες σκοπιμότητες, κυρίως να εργαλειοποιήσει την μειονότητα και όχι να προσφέρει, αλλά να δημιουργήσει πρόβλημα στην περιοχή.
Και δυστυχώς βρίσκει πρόθυμους υποστηρικτές που σύρονται πίσω από το προξενείο, τη Συμβουλευτική και τους ψευτομουφτήδες, στο σώου αυτό που αναπαράγει τη διχόνοια και το μίσος, θυμίζοντας εποχές έντασης και διαχωρισμών, που συνοδεύτηκαν με κάποια μικροεπεισόδια.
Καταδικαστέα βέβαια. Όπως καταδικαστέες είναι και αυτές οι γιορτές αναβίωσης μίσους, μόνο για να προσφέρουν απλόχερα νερό στο διπλωματικό μύλο της Άγκυρας. Που θα έπρεπε να απολογείται για το πώς εξαφάνισε την ελληνική μειονότητα και όχι να μας κάνει μαθήματα για μερικές σπασμένες βιτρίνες από κάποιους θερμόαιμους.
Αλήθεια οι βουλευτές, δήμαρχοι κι περιφερειακοί σύμβουλοι που βρίσκονταν εκεί για να διατρανώσουν τον «τουρκισμό» τους και άλλοι που αναρτούν στο διαδίκτυο τη συμπαράσταση τους, τηρούν τους όρκους που δίνουν ότι θα σέβονται τους νόμους και το Σύνταγμα της χώρας μας;

Και έχουν το σθένος να καταδικάσουν τα πραγματικά Σεπτεμβριανά της Πόλης, τα πογκρόμ, τις δολοφονίες, τους βιασμούς, τη σύληση κοιμητηρίων και τις καταστροφές των περιουσιών από το τουρκικό παρακράτος; Δημιουργούν μόνο ψεύτικες ιστορίες και αγνοούν την πραγματική;

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποφασιστικότητας και των ξεκάθαρων προθέσεων φαίνεται ότι είναι ο αντιπεριφερειάρχης Νίκος Τσαλικίδης της παράταξης Μέτιου και η περιφερειακή σύμβουλος Φελίνα Καζάκου της παράταξης Τοψίδη.
Χρησιμοποιούν την ίδια παλαιοκομματική μέθοδο, να αφήνουν αδιευκρίνιστο το τι θα πράξουν στις επόμενες εκλογές. Όπως το έχουμε συνηθίσει κυρίως με τους μειονοτικούς συμβούλους που περιμένουν στο παρά πέντε να αποφασίσουν με ποιον θα πολιτευτούν.
Μάλλον το μαντείο των Δελφών έρχεται δεύτερο στις διφορούμενες απόψεις που εξέφραζε, ανάλογο με το πώς θα μετέφραζε ο καθένας το χρησμό. Ήξεις αφίξεις λοιπόν κι παραθέτουμε αυτούσια τις απαντήσεις που δίνουν όταν ερωτώνται τι θα κάνουν στις επόμενες εκλογές.
Η απάντηση του Νίκου Τσαλικίδη που ερωτήθηκε στην κοπή της πίτας προχθές είναι «Για όλα τα πράγματα στην πολιτική πρέπει να συντρέχουν τρεις προϋποθέσεις για να είναι αποτελεσματικά: να θέλεις, να ξέρεις και να μπορείς».
Και «εφόσον συντρέχουν αυτές οι τρεις προϋποθέσεις, από όποιο ρόλο κι αν ζητηθεί, εφόσον είσαι ενεργός πολίτης και σου δίνεται η δυνατότητα και η ευκαιρία την αξιοποιείς κι εργάζεσαι για αυτό που αγαπάς περισσότερο».

Και συνεχίζει «φυσικά, αυτό που αγαπάμε περισσότερο είναι ο τόπος μας, η οικογένειά μας και φυσικά καθ’ επέκταση να αναδείξουμε αυτό τον τόπο και να πάρει αυτό που του αξίζει, γιατί εδώ και πάρα πολλά χρόνια στερήθηκε -θεωρώ- αυτό που αναζητάμε κι αναζητήσαμε στο άμεσο παρελθόν». Όποιος κατάλαβε, του βγάζουμε το καπέλο.

Και όσο για τη Φελίνα Καζάκου, όσες φορές και αν τη ρωτήσαμε στο ραδιόφωνο του Χρόνου αν θα συνεχίσει να είναι υποψήφια με την παράταξη Τοψίδη, πάντα παίρνουμε αυτή την ξεκάθαρη απάντηση.
Αναφέρει ότι «προσωπικά δηλώνω παρούσα σε οποιεσδήποτε εξελίξεις είτε αυτές τοπικής αυτοδιοίκησης, είτε οτιδήποτε άλλο θα με κάνει χρήσιμη για τον τόπο μου και τους συμπολίτες μας.
Προσπαθώ να ανταποκριθώ και να είμαι χρήσιμη για τον τόπο μου και τους ανθρώπους του. Μακάρι στις επόμενες εκλογές βουλευτικές ή αυτοδιοικητικές εκλογές να είμαστε περισσότερες γυναίκες».
Φυσικά με τέτοιες ξεκάθαρες τοποθετήσεις δεν γινόμαστε σοφότεροι. Και προφανώς οι δυο αυτοδιοικητικοί μας μάλλον κάτι άλλο επιθυμούν, αλλά ζυγίζουν καταστάσεις και πιθανότητες εκλογής για το δικό τους πολιτικό μέλλον. Που προς το παρόν, απλά δεν τους βγαίνει.
Αφήνουν ανοιχτά παράθυρα και στέλνουν μήνυμα στα κεντρικά, αλλά και σε τοπικό επίπεδο; Νιώθει ο Νίκος Τσαλικίδης παγιδευμένος, ότι αν δώσει μία ανεπιτυχή μάχη στις εθνικές εκλογές, αυτό θα λειτουργήσει και ως τροχοπέδη για το πολιτικό του μέλλον και στην περιφέρεια;

Και η Φελίνα Καζάκου, τι περιμένει άραγε για να αποφασίσει; Το κάλεσμα του Χρήστου Μέτιου για να ανταποκριθεί και να συμπορευτεί με την παράταξη του; Ή το κόμμα να την καλέσει για να δώσει τη μάχη στις επερχόμενες εθνικές εκλογές; Μήπως είναι σε αναμονή μέχρι να εκτιμήσει, αν η παράταξη της έχει ελπίδες να διεκδικήσει την περιφέρεια;

Ως δείγμα πολιτικού πολιτισμού και συναδελφικής αβροφροσύνης μπορούμε να χαρακτηρίσουμε το σχόλιο του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Ιλχάν Αχμέτ, στην ανάρτηση του σχετικού video προεκλογικού χαρακτήρα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Δημήτρη Χαρίτου.
Που ανέφερε «Καλή επιτυχία συνάδελφε και σύντροφε . Είσαι ένας μαχητικός συνάδελφος σου εύχομαι καλή δύναμη».Από τη στιγμή βέβαια που και οι δύο ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα.
Στη γενικότερη εικόνα όμως μπορούμε βέβαια να σχολιάσουμε, ότι πολλές φορές η εκλογή του ενός βουλευτή σε ένα κόμμα, μπορεί να επηρεαστεί από τα αποτελέσματα που φέρνει άλλος υποψήφιος, σε διαφορετικό κόμμα.
Είτε προς το θετικό, ή προς το αρνητικό. Για αυτό πιο εύκολα κάποιοι επαινούν υποψηφίους σε άλλα κόμματα, αλλά όχι βέβαια τους συνυποψηφίους τους. Που εκεί από ότι φαίνεται επικρατούν άλλες σχέσεις.
Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις προηγούμενες εκλογές το ποσοστό των ψήφων που πήρε ο Ιλχάν Αχμέτ, ήταν το μεγαλύτερο πανελλαδικά και αφαίρεσε ψήφους από έτερους μουσουλμάνους υποψηφίους σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, λειτουργώντας υποβοηθητικά, για τους νυν βουλευτές.
Οι ψήφοι του Ιλχάν Αχμέτ έκοψαν τη δυναμική υποψηφίων όπως ο Μουσταφά Κατραντζή με τη ΝΔ, αλλά κυρίως του Οζγκιούρ Φερχάτ με το ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας καθοριστικό προβάδισμα, στην υποψηφιότητα και την εκλογή του Δημήτρη Χαρίτου.
Γιατί στην προσπάθειά του να αντιπαρέλθει πάλι τον πόλεμο που δέχονταν τότε υπογείως, αλλά τώρα ανοιχτά πλέον από το τουρκικό προξενείο, έβαλε όλες τις δυνάμεις του, προκειμένου να εκλεγεί. Για αυτό χρειάζεται και πολιτικός πολιτισμός.