Μικροκομοτηναίικα 03-12-2024

Πέρα από τη συνήθη πολιτική κριτική και τον καταλογισμό ευθυνών για τις μεγάλες καθυστερήσεις, το κόστος, τη χρησιμότητα, αλλά και μετά από 90 σχεδόν προσφυγές και ενστάσεις για να σταματήσει το έργο για διάφορους βέβαια λόγους, το Μετρό Θεσσαλονίκης είναι πλέον μία πραγματικότητα.
Φάνηκε βέβαια πως υπάρχουν κάποιες αστοχίες και λάθη με τα νερά της βροχής που μπήκαν στο σταθμό, τα ακατάλληλα πλακάκια για δημόσιο έργο που καθημερινά θα εξυπηρετεί χιλιάδες πολίτες και γλιστράνε, αλλά και πολλά άλλα που επισημαίνουν όλοι οι επικριτές στο διαδίκτυο.
Όπως και πολιτικοί που το κρίνουν ανεπαρκές και υψηλού κόστους για λίγα χιλιόμετρα γραμμών. Αλλά αυτά δεν παύουν να είναι η μία εικόνα που προβάλλεται. Κανείς όμως από αυτούς δεν καταλογίζει λάθη και ευθύνες για όσους που από το 2006 άσκησαν δεκάδες δικαστικές προσφυγές και έκαναν ενστάσεις.
Με βασικό σκεπτικό ότι θα καταστραφούν τα αρχαία της πόλης και για αυτό έγιναν και πλήθος από κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες, που έφεραν τόσες καθυστερήσεις χρόνων για την ολοκλήρωση του έργου, που τελικά μας βγήκε και ακριβότερο.
Είναι οι συνήθεις άνθρωποι που τους βλέπουμε να εναντιώνονται σε ότι πάει να γίνει, σε όποιες αποφάσεις παίρνει κάποιος. Αυτοί είναι εκεί για να διαμαρτύρονται πάντα, θαρρείς και επιζητούν όλα να μένουν αναλλοίωτα και ως έχουν στο διηνεκές.
Θέλουν μάλλον να ενοχοποιήσουν κάθε εικόνα ανάπτυξης, αμφισβητούν τα πάντα και χρησιμοποιούν τη γνωστή προπαγάνδα των ψεκασμένων και της οπισθοδρόμησης, για να μη γίνει τίποτα σε αυτόν τον τόπο. Και δεν βρίσκουν μετά και κανένα καλό λόγο να επιβραβεύσουν οποιαδήποτε προσπάθεια ολοκληρώνεται, όπως το Μετρό Θεσσαλονίκης.

Στη γενικότερη εικόνα όμως, ομολογουμένως κατασκευάστηκε κατά πολύ μεγάλο ποσοστό και ενδεχομένως θα επεκταθεί με τα χρόνια, για να γλυτώσουν από πολύ μεγάλες ταλαιπωρίες και καθυστερήσεις οι πολίτες. Και θα είναι πολύ χρήσιμο όχι για τις μετακινήσεις των ανθρώπων της πόλης, αλλά σε τουρίστες και επισκέπτες.
Και σαφώς πόλος έλξης τουριστών, που θα έχουν τη δυνατότητα πλέον να βλέπουν και τα αρχαία κατά τη διάρκεια της διαδρομής και μέσα στο σταθμό, που αναδείχθηκαν με τον καλύτερο τρόπο.
Τελικά όλα μπορούν να γίνουν και να συνδυαστούν με τον καλύτερο τρόπο, ώστε συγχρόνως να αναδεικνύεται η ιστορία και τα αρχαία ενός τόπου, αλλά και να πραγματοποιούνται σύγχρονα έργα. Να συνδυάζεται η πρόοδος και η ανάπτυξη, χωρίς να καταστρέφεται οτιδήποτε από το παρελθόν και την ιστορία μας.
Το βλέπουμε και εδώ στον τόπο μας ως παράδειγμα, όπου και πρόσφατα μάλιστα αναφερθήκαμε στη στήλη, ότι ακόμα και ο αγωγός φυσικού αερίου που περνά από τη Ροδόπη, ανέδειξε πλήθος αρχαίων ευρημάτων, τα οποία αξιοποιούνται πλέον και βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο αρχαιολογικό μουσείο της Κομοτηνής.
Το αποδεικνύει και ένα άλλο έργο το οποίο είναι σε εξέλιξη και αυτό με τις καθυστερήσεις του βέβαια, αλλά ευτυχώς βρέθηκε η χρηματοδότηση για τον περιβόητο δρόμο Μαρώνειας-Πετρωτών που θα συνδέει τους δύο νομούς, που τέθηκαν παρόμοια διλλήματα.
Και κατά τη διάρκεια της κατασκευής του ανακαλύπτονται πλήθος αρχαιολογικών χώρων, που σε συνεργασία βέβαια με την αρχαιολογική υπηρεσία θα αναδειχθούν για να τα βλέπουν όσοι τον χρησιμοποιούν στο μέλλον.
Στάθηκε εμπόδιο δηλαδή να αναδειχθεί ένας τόπος, ενώ συγχρόνως να υπάρχει και να συνδυάζεται ο σεβασμός στην ιστορία του τόπου μας, να αναδεικνύονται τα αρχαία, αλλά και μην καταστρέφεται και το περιβάλλον, επειδή θα φαρδύνει λίγο περισσότερο ένας δρόμος;

Συνεπώς θετικό είναι το παράδειγμα που θα μπορεί κάποιος να παντρεύει την αρχαία ιστορία με το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για πλήθος άλλων μεγάλων έργων.
Ακόμα δεν είναι τυχαίο που πρώτοι οι Βορειομακεδόνες διαμαρτύρονται με την ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων, στο Μετρό όπως προβάλλονται με αυτόν τον τρόπο στην διαδρομή. Θα αποδεικνύει σε χιλιάδες τουρίστες το ψευτοαφήγημα που θέλουν να προβάλλουν για την ιστορία τους.
Και η ανάδειξη των αρχαίων με αυτόν τον τρόπο, τόσο στο Μετρό Θεσσαλονίκης, αλλά αντίστοιχα και της Αθήνας, ενισχύει το αίτημα και τη διεκδίκηση της χώρας μας, για την επιστροφή των αρχαίων μαρμάρων του Παρθενώνα.
Ακόμα βέβαια και όταν κτιζόταν το μουσείο της Ακρόπολης ενδιαφέρον έχει να αναφέρουμε ότι οι προσφυγές για να μην πραγματοποιηθεί είχαν ξεπεράσει κατά πολύ τις 100, έναντι των 90 για το Μετρό Θεσσαλονίκης, από αρνητές πάλι και καταστροφολόγους.
Άνθρωποι που σώπασαν τώρα γιατί προφανώς αντιλαμβάνονται τα λάθη τους με την πάροδο του χρόνου, θαρρείς και μισούν κάθε καινούργιο και δεν θέλουν τίποτα να γίνει στη χώρα. Και πάντοτε βρίσκουν εμπόδια και προσκόμματα, για να ενισχύουν τις δικές τους παράλογες θεωρίες.
Και όχι μόνο σε αυτό το επίπεδο, γιατί είναι και οι συνήθεις επικριτές που αντιδρούν και για πολλά αλλά θέματα, κοινωνικά, υγειονομικά, με το χαρακτήρα του …αντί. Γκρινιάρηδες, μίζεροι και μεμψίμοιροι, που παντού βλέπουν καταστροφές και συνομωσίες. Βλέπουν το δέντρο και αγνοούν το δάσος.

Για να αναφέρουμε κι άλλα δύο παραδείγματα που αφορούν βέβαια την περιοχή της Θράκης, από πόσα κύματα άραγε πέρασε το μεγάλο Αρδευτικό της Ξάνθης που εγκρίθηκε τώρα και θα υλοποιηθεί, παρόλο που στερεύουν και τα ποτάμια μας;
Καθυστέρησε επί δεκαετίες από προσφυγές περιβαλλοντικών οργανώσεων, ενώ φτάσαμε σε περίοδο λειψυδρίας που σε λίγο θα αντιμετωπίζουμε πρόβλημα επάρκειας νερού και αρδευτικού, αλλά και πόσιμου. Ευτυχώς τελείωσαν όλες αυτές οι καθυστερήσεις και οι περιπέτειες και δρομολογείται το έργο.
Ελπίζουμε το ίδιο να γίνει και με το φράγμα του Κομψάτου, όπου υπήρχαν προσκόμματα, δικαιολογίες, καθυστερήσεις, κάποιοι που βλέπουν τα πάντα στο μικροσκόπιο αμφισβητούσαν και τη χρησιμότητα αυτού του έργου, προβάλλοντας εναλλακτικές λύσεις.
Το αποτέλεσμα, ακόμα να επικαιροποιηθούν οι μελέτες, ενώ θα μπορούσε να ξεκινήσει πολύ πιο πριν με το υποδεκαπλάσιο κόστος από ότι θα γίνει σήμερα, αν τελικά βρεθεί κάποιο χρηματοδοτικό εργαλείο. Κι αν τελικά θα γίνει, αφού οι καθυστερήσεις φέρνουν και απεντάξεις έργων και τα προγράμματα χρηματοδότησης λιγοστεύουν.
Πως το σκέφτονται όμως κάποιοι που μονίμως αντιδρούν σε όλα αυτά; Και πώς να έρθει κάποιος στην περιοχή μας, αν δεν αξιοποιηθούν κάποιοι χώροι, δεν γίνονται έργα υποδομών και δεν κατασκευάζονται λειτουργικά οδικά δίκτυα;
Θα καταστρεφόταν λόγου χάρη τόσο πολύ το περιβάλλον με την κατασκευή ενός βατού δρόμου προς τη μονή Καυσοκαλύβη και προς τη μοναστική πολιτεία προς το Παπίκιο Όρος, για να είναι προσβάσιμα για όλους και όχι να χρειάζεται να έχουν Τζιπ;
Εδώ χάθηκαν και κάηκαν χιλιάδες στρέμματα δάσους και θα καταστραφούν από ένα μικρό δρόμο που δεν θα ήταν εμπόδιο βέβαια, αλλά θα έφερνε προστιθέμενο όφελος στην περιοχή μας και θα διευκόλυνε το έργο της πυρόσβεσης; Αγκυλώσεις χωρίς πειστικές εξηγήσεις.