Μικροκομοτηναίικα 08-12-2022

Ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε. Kαι αναφερόμαστε σε κάποιους επικριτές, για το χωριό του Πινόκιο που θα στηθεί στο πάρκο της πόλης μας, με τα σπιτάκια των επαγγελματιών, ενώ θα ήθελαν κάτι πιο φαντασμαγορικό.
Το θεωρούμε όμως βέβαιο ότι θα δώσουν ζωή στην πόλη, Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος. Και φυσικά ότι απευθύνεται σε παιδιά και αρέσει σε αυτά, ιδιαίτερα στις γιορτές αυτές των Χριστουγέννων, με μαθηματική ακρίβεια πάντοτε έχει επιτυχία.
Γιατί τα παιδιά συμπαρασύρουν τους γονείς, τους παππούδες και τους συγγενείς, αλλά έχει ενδιαφέρον και για τους μεγάλους. Και εξάλλου μετά από χρόνια λόγω πανδημίας, κάτι γίνεται στο πάρκο της πόλης.
Και η Κομοτηνή ήδη προβλήθηκε μέσω του περιοδικού Travel ως χριστουγεννιάτικος προορισμός και όπως μας ανέφερε η πρόεδρος της ΔΚΕΠΠΑΚ Νατάσα Λιβεριάδου, έχει γίνει ήδη γνωστό στις γειτονικές πόλεις, που θα το επισκεφτούν οργανωμένα.
Και είναι μία πρώτη προσπάθεια που πρέπει να στηριχτεί, αντί να είναι κάποιοι αρνητικοί αναφέροντας ότι, ναι μεν έχουμε Πινόκιο, αλλά η Ξάνθη έχει το χωριό του Άη Βασίλη και η Δράμα Ονειρούπολη.
Ας το δούμε θετικά, γιατί μονίμως γίνεται αναφορά για το Καρναβάλι και τις γιορτές παλιάς πόλης της Ξάνθης, αλλά εμείς τα παλιά κτίρια τα εξαφανίσαμε και το καρναβάλι που ξεκίνησε από εδώ, το χάσαμε πριν από δεκαετίες από την Ξάνθη.

Αλλά τα τελευταία χρόνια έχουμε τις καρναβαλικές μας εκδηλώσεις που είναι αξιόλογες, το Sanτa Run και το τι πρέπει να γίνει επιπλέον, είναι θέμα ιδεών, προτάσεων και συζητήσεων στο δημοτικό συμβούλιο, από όλες τις παρατάξεις.

Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι ζούμε σε κάποιες δύσκολες και ίσως πρωτόγνωρες συνθήκες τις τελευταίες δεκαετίες, με τις απανωτές κρίσεις, την υψηλή ανεργία, τα χαμηλά εισοδήματα και ότι πολλές οικογένειες αλλά και πολίτες δύσκολα τα βγάζουν πέρα, ιδιαίτερα στην πόλη μας.
Και μέσα στο γενικότερο αυτό πλαίσιο, το κοινωνικό κράτος προσπαθεί να είναι κοντά στις ευάλωτες ομάδες και τα τελευταία χρόνια νομοθετήθηκαν τα κοινωνικά επιδόματα, πολλά βοηθήματα, συσσίτια, δώρα και τρόφιμα, κοινωνικά παντοπωλεία και φαρμακεία, με τη συνεπικουρία βέβαια των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης.
Και παράλληλα δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε ότι και η εκκλησία είναι αρωγός σε αυτή την προσπάθεια ανακούφισης πολλών συμπολιτών μας, που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, ή και προβλήματα επιβίωσης ακόμα. Μήπως όμως όλα αυτά θα πρέπει να επαναξιολογηθούν και να μπουν σε πιο σωστή βάση κάποια πράγματα;
Η να ελεγχθούν από αρμόδιες υπηρεσίες των δήμων, με κοινωνικούς λειτουργούς , το κατά πόσο αυτά που δηλώνουν ως εισοδήματα και οι συνθήκες διαβίωσης που περιγράφουν οι δικαιούχοι όλων αυτών των επιδομάτων, είναι αληθή ή όχι;
Προφανώς μία φορολογική δήλωση την οποία να προσκομίζουν δεν είναι και το τεκμήριο που αποδεικνύει το πόσο φτωχός είναι κάποιος, με δεδομένο ότι υπάρχει και ανθεί η μαύρη εργασία και η απόκρυψη εισοδημάτων.
Και να εξετάζεται και το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον του κάθε δικαιούχου, που ενδεχομένως μπορεί να βοηθήσει, να βγάλουν και πιο πλήρη και ασφαλή συμπεράσματα, ποια είναι η πραγματική κατάσταση διαβίωσης και εισοδημάτων.

Τα αναφέρουμε όλα αυτά, γιατί στην Κομοτηνή, παρουσιάστηκαν στο παρελθόν και τραγελαφικά φαινόμενα. Τρόφιμα από το δήμο Κομοτηνής τα οποία μοιράζονταν, έρχονταν κάποιοι να τα παραλάβουν με πολυτελή αυτοκίνητα.
Συνεργεία καθαριότητα του δήμου την επομένη της διανομής, έβρισκαν πλην του κρέατος που προμηθεύονταν οι δικαιούχοι σε συγκεκριμένη γειτονιά, ζυμαρικά, ρύζι, κ.α. που κάποιοι μάλλον τα θεωρούν ευτελή, πεταμένα σε κάδους απορριμμάτων.
Φαίνεται ότι κάποιοι δεν τα έχουν ανάγκη. Άρα μήπως είναι επιτακτική η ανάγκη επαναξιολόγησης και έλεγχων, το κατά πόσο και πόσοι πραγματικά πρέπει να είναι οι πραγματικοί δικαιούχοι;
Άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αξιολόγησης πραγματικών αναγκών είναι αυτό που μας ανέφεραν και επαγγελματίες της πόλης, που κάθε φορά που παίρνουν το κουπόνι του κοινωνικού επιδόματος κάποιοι, αντί να αγοράζουν τρόφιμα, προσπαθούν να το εξαργυρώσουν σε οινοπνευματώδη ποτά και τσιγάρα.
Το πρόβλημα επίσης το κατά πόσο έχουν την ανάγκη να δουλέψουν κάποιοι για να επιβιώσουν, το αντιμετωπίζουν και οι αγρότες της περιοχής μας, που όταν απευθύνονται στο σύνηθες προσωπικό που έπαιρναν για τις γεωργικές τους εργασίες, συναντούν άρνηση.
Ο λόγος που τους προτάσσουν είναι, αν έρθουν να δουλέψουν να πληρωθούν με μαύρα χρήματα για να μην αυξήσουν το εισόδημά τους, ώστε να κινδυνεύσουν να χάσουν τα κοινωνικά επιδόματα.

Ο τρόπος αυτός όμως επισείει μεγάλα πρόστιμα για ανασφάλιστους, σε κάθε έλεγχο που μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή, που είναι ένα δυσβάσταχτο κόστος για τον αγρότη. Το ίδιο μας αναφέρουν και ιδιοκτήτες κάποιων βιομηχανιών, που θέλουν να έρθουν στη δουλειά ορισμένοι, αλλά να αμείβονται …μαύρα.

Τα χαρακτηριστικά αυτά παραδείγματα, αποδεικνύουν ότι ουσιαστικά η επιδοματική πολιτική, χωρίς πλήρη έλεγχο και μόνο με την προσκόμιση κάποιων εγγράφων, που δεν αποδεικνύουν και τίποτα, δημιουργεί γενιές επιδοτούμενων που βολεύονται με μια τέτοια κατάσταση.
Ακόμα θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και το γεγονός που το επισημαίνουν και οι επαγγελματίες, αλλά και τα επιμελητήρια και μάλιστα το έχουν κάνει και πρόταση πολλές φορές στα αρμόδια υπουργεία, τα επιδόματα ανεργίας να μετατραπούν σε επιδόματα εργασίας.
Αντί να πληρώνεται κάποιος και να κάθεται κυριολεκτικά, θα μπορούσε να δουλεύει με την κατάλληλη επιδοματική πολιτική μέσω των επιχειρήσεων και να προσφέρει και έργο. Κίνητρα χρειάζονται και καλύτερη οργάνωση.
Αλλά όταν πολλές φορές αυτή η στήριξη από την πλευρά της πολιτείας μέσω της επιδοματικής πολιτικής πάσης μορφής, δίνει μεγαλύτερα εισοδήματα, από κάποιον ο οποίος αναγκάζεται να εργάζεται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, η με μερική απασχόληση, ποιο είναι το κίνητρο άραγε;
Απλώς έγκειται στη στάση ζωής του καθενός και είναι θέμα αξιοπρέπειας στο να εργάζονται κάποιοι έστω και για 300 ευρώ το μήνα, παρά να περιφέρονται στα συσσίτια της Μητρόπολης, η του δήμου, ή να ζητούν τα κοινωνικά επιδόματα.
Και παρουσιάζεται το τραγελαφικό φαινόμενο, να υπάρχει ανεργία, να χρειάζονται εργάτες για εποχιακά επαγγέλματα, αγροτικές επιχειρήσεις, επαγγελματίες, ακόμα και οι αλιευτικές δραστηριότητες, αλλά να μην υπάρχει ανταπόκριση. Και η ζήτηση να καλύπτεται με εισαγόμενους εργάτες από άλλες χώρες.