Μικροκομοτηναίικα 09-01-2024

Γιορτές τέλος, τα φώτα σβήνουν και τα χριστουγεννιάτικα στολίδια κατεβαίνουν, το θεματικό πάρκο φεύγει, τα νερά αγιάστηκαν, τα σχολεία άνοιξαν και οι γνώριμοι ρυθμοί της καθημερινότητας αρχίζουν.
Όλα τα καλά έχουν και ένα τέλος, που σηματοδοτούν όμως και μία καινούργια αρχή, με νέες προσδοκίες και ελπίδες. Νέο ξεκίνημα και όχι μόνο για τις δημοτικές αρχές, αλλά και για όλους.
Κι αν δεν μπορούν πλέον να αλλάξουν το παρελθόν που πέρασε, να αντιμετωπίσουν το παρόν που φαντάζει δύσκολο, εν τούτοις πολλοί μπορούν να διαμορφώσουν ένα καινούργιο μέλλον.
Δύσκολο βέβαια, αλλά όχι ακατόρθωτο. Αρκεί να μη μείνουν προσκολλημένοι σε ένα παρελθόν, που δεν πρόκειται να ξανάρθει, όσο διακαής κι αν είναι ο πόθος όλων. Να επενδύσουν μελλοντικά σε αλλαγές και να μην επαναπαύονται στα ίδια.
Που απλώς οδηγούν σε περισσότερα προβλήματα και αδιέξοδα στην κοινωνική και επαγγελματική ζωή. Άλλοι δουλεύουν βέβαια και παίρνουν κι αυξήσεις, αλλά πολύ νέοι έχασαν τις δουλειές τους σε περιφέρεια και δήμους με την κατάργηση επιχειρήσεων και οργανισμών θα ισχυριστούν κάποιοι.
Όλοι γνώριζαν σαφώς όμως ότι ήταν σε μια εργασία με ημερομηνία λήξης, όση παράταση και να έπαιρναν. Όπως και κάποιοι έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους. Αλλά άλλοι ανοίγουν και άλλοι προσλαμβάνονται. Ο γνωστός κύκλος.
Η ζωή όμως αλλάζει δίχως να κοιτάζει κανενός στη μελαγχολία. Και όποιοι δεν αντιλαμβάνονται έγκαιρα ότι θα πρέπει να προσαρμοστούν και να κάνουν αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, απλώς θα συνεχίζουν να μεμψιμοιρούν.

-----------------

Το ζήτημα της ποσόστωσης των γυναικών σε κάθε εκλογική διαδικασία, μήπως τελικά είναι και μία δικαιολογία που δίνει και άλλοθι στις δήθεν δημοκρατικές ευαισθησίες μιας ανδροκρατούμενης κοινωνίας, αφού ποτέ η αναλογία αυτή δεν αποτυπώνεται, ούτε στην κάλπη, αλλά ούτε και στις θέσεις ευθύνης που δίνονται από τους επικεφαλής στην αυτοδιοίκηση;
Ακόμα και σε θεσμικές θέσεις υπουργών από την εκάστοτε κυβέρνηση. Για αυτό είδαμε και στην πρόσφατη εκλογή του προεδρείου στο δήμο Κομοτηνής, την αντιδήμαρχο Κλεοπάτρα Στογιαννίδου να διαμαρτύρεται και δημόσια ενώπιον του δημάρχου.
Αφού για τον ορισμό των μελών των δημοτικών επιτροπών στην παράταξη τους δεν υπήρχαν γυναίκες. Φιλτάτη όμως η αλήθεια, αφού η πραγματικότητα είναι ότι ελάχιστες γυναίκες αναλογικά με την ποσοστό τους έχουν εκλεγεί σε περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια.
Και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει την κοινωνία, τους πολίτες, τους ψηφοφόρους, αλλά και τις ίδιες τις γυναίκες, εκλεγμένες ή μη. Που ενώ καταγράφων πολλές επιτυχίες στην κοινωνική και επαγγελματική ζωή, στην πολιτική αναλογικά υπολείπονται.
Κι όμως υπάρχουν πολλές γυναίκες που μπορούν να αναλάβουν θέσεις ευθύνης στην πολιτική και στην αυτοδιοίκηση και αυτό τελικά θα είναι ένα κέρδος για την κοινωνία. Γιατί όμως δεν τα καταφέρνουν εν συνόλω και όχι με κάποιες εξαιρέσεις, να πείσουν τους πολίτες να τις στηρίζουν και να τις ψηφίζουν, όταν μάλιστα το 50% των ψηφοφόρων είναι γυναίκες;

Υπάρχουν επαρκείς, ικανοποιητικές, αλλά και πειστικές απαντήσεις για αυτό το φαινόμενο, ή απλώς μόνο απλουστευτικές επισημάνσεις; Βρίσκονται τόσο πίσω οι κοινωνίες μας σε ζητήματα ισότητας, αποδοχής και ορθής κρίσης, ώστε να επιλέγουν όσους είναι άξιοι ασχέτως φύλου;
Προφανώς και όχι. Συνεπώς οι απαντήσεις δεν είναι και τόσο εύκολες, όπως αφήνουν να εννοηθεί ορισμένοι και ορισμένες. Ξεπεράστηκαν τελικά πολλά στερεότυπα, ή επικρατεί ο συντηρητισμός και μας κυνηγάει το κακό παρελθόν;
Ευθύνη δεν έχουν και ορισμένες γυναίκες που λειτουργούν στην πολιτική και αυτοδιοίκηση μέσω των κομματικών μηχανισμών, παλαιοκομματικών προτύπων, για να αναπαράγουν μεθόδους που έχουν χρησιμοποιηθεί ήδη από το γνωστό ανδροκρατούμενο πολιτικό σύστημα χρόνια, ενώ δεν δίνουν το στίγμα μιας διαφορετικής αντίληψης των πραγμάτων;
Και οι γυναίκες ψηφοφόροι γιατί δεν εμπιστεύονται και δεν επιβραβεύουν στην κάλπη τις υποψήφιες του ιδίου φίλου; Γιατί προφανώς αρνείται να πιστέψει κάποιος, ότι οι γυναίκες ακολουθούν στην πολιτική και στην αυτοδιοίκηση επιλογές που επιβάλλουν οι άντρες.
Φαίνεται ότι επιλέγουν καθαρά με δικά τους κριτήρια. Και να δεχθούμε ακόμα ότι υπάρχει μία μεγάλη μερίδα συντηρητικών ψηφοφόρων, σε απομονωμένα χωριά, κλειστές κοινωνίες και με τις ιδιομορφίες που υπάρχουν στην περιοχή μας, αλλά αυτό με τίποτα δεν ισχύει φυσικά σε όσους ζουν στον κοινωνικό ιστό της πόλης.
Και τελικά με δεδομένο ότι εκλέγονται λίγες γυναίκες, θα ήθελαν άραγε χαρισματικά να τους κατανέμουν ρόλους θεσμικά οι επικεφαλής, ή να αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης με το «σπαθί» τους;

Περίοδος απραξίας και αναμονής από σοβαρές αποφάσεις, πληρωμές και επιστροφή στην κανονικότητα, ήταν ανέκαθεν το δίμηνο αυτό μέχρι αρχές Φεβρουαρίου για όλους τους δήμους, τουλάχιστον μέχρι να πάρουν τελική έγκριση οι προϋπολογισμοί τους από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση.
Και αν υπάρχουν παρατηρήσεις και αλλαγές, τότε ενδεχομένως θα δούμε και άλλες καθυστερήσεις. Στο διάστημα αυτό ουσιαστικά δεν μπορούν να κάνουν τις πληρωμές τους, να προχωρήσουν σε σημαντικές αποφάσεις και να κάνουν προσλήψεις.
Έχουν άπλετο χρόνο δηλαδή να ολοκληρώσουν τις οργανωτικές τους διαδικασίες που ξεκίνησαν για ορισμό των επιτροπών, προεδρείου, κατανομή αξιωμάτων, που φαίνεται ότι ολοκληρώνονται στους περισσότερους δήμους.
Και σαφώς έπονται οι προσλήψεις ειδικών συμβούλων, ορισμός εντεταλμένων με συγκεκριμένες αρμοδιότητες, αλλά για το δήμο Κομοτηνής υπολείπονται ακόμα το ποιοι θα αναλάβουν καθήκοντα προέδρων κάποιων εταιρειών. Και φαίνεται ότι ήδη ο δήμαρχος έχει καταλήξει στα πρόσωπα, όπως αναφέραμε σε παλαιότερο σχόλιο μας.
Με την εταιρεία Νέστωρος Τσανακλή να την αναλαμβάνει ο Πέτρος Μαγιόπουλος, το ΔΗΠΕΘΕ με διευρυμένες αρμοδιότητες η Νατάσα Λιβεριάδου, στη ΔΕΥΑΚ πρόεδρος θα τοποθετηθεί ο Θέμης Τζενετίδης και αντιπρόεδρος ο Γιάννης Μουρτίδης και στην Καραθεοδωρή να παραμείνει ως πρόεδρος ο Σάκης Λάπατας.