Μικροκομοτηναίικα 10-09-2024

Καταιγισμός από μέτρα στις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού από τη ΔΕΘ, στην προσπάθεια του να δώσει έστω και από λίγα σε όλους, επιχειρήσεις, δημοσίους και ιδιωτικούς υπαλλήλους και συνταξιούχους, με επιδοματική κυρίως λογική, προς την θετική κατεύθυνση βέβαια πολλά, που θα φανούν όμως και θα αξιολογηθούν και στην εξειδίκευση που θα κάνουν οι αρμόδιοι υπουργοί.
Για τον αριθμό των δικαιούχων, αν αφορούν όλους τελικά, ακόμα και στο ύψος των ποσών που θα ωφεληθούν οι πολίτες. Όμως και το κυβερνητικό επιτελείο εκτιμά ότι πολλές παρεμβάσεις δεν έχουν γίνει αισθητές στους πολίτες, με δεδομένη τη μεγάλη ακρίβεια και τη δύσκολη καθημερινότητα.
Συνεπώς υπουργοί βουλευτές αλλά και ο κομματικός μηχανισμός θα πρέπει να ενεργοποιηθούν και να «οργώσουν» κυριολεκτικά την Ελλάδα, για να κοινωνήσουν στους πολίτες τον «οδικό χάρτη των μεταρρυθμίσεων ως το 2027», όπως τον προσδιόρισε ο πρωθυπουργός.
Όμως δεν γνωρίζουμε και πόσοι από τους προαναφερόμενους έχουν τη διάθεση να το πράξου αυτό, γιατί κι οι ίδιοι γνωρίζουν και είναι μουδιασμένοι, ότι όλα τα μέτρα που ντύθηκαν και εξωραΐστηκαν, δεν επαρκούν για να μας βγάλουν από την κρίση.
Αλλά ούτε και προφανώς αποτελούν και μεταρρυθμιστικό έργο, αφού απλώς λειτουργούν ως ένα μικρό μαξιλαράκι προσωρινής ανακούφισης για πολλούς, ώστε να αντέξουν στα δύσκολα.

Ήδη άρχισαν πολλοί επαγγελματικοί κλάδοι, φορείς αλλά και πολίτες, να αμφισβητούν κατά πόσο τους ανακουφίζουν και τους αγγίζουν. Η κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος και η μείωση κατά μία μονάδα των ασφαλιστικών εισφορών, καλά ως μέτρα, αλλά ανεπαρκή για να στηρίξουν τους επαγγελματίες και τις επιχειρήσεις.
Και φυσικά δύσκολο με αυτά να δημιουργηθούν και νέες θέσεις εργασίας, όπως ανέφερε η υπουργός. Όπως καλό ακούγεται το ποσοστό της εντυπωσιακής αύξησης του 20% στους ένστολους για τις νυχτερινές βάρδιες, αλλά όταν αυτό μεταφράζεται σε 2,5 ευρώ καθαρά, μάλλον δεν είναι επαρκές.
Αντίστοιχα ενώ το μόνο μέτρο από τα τέσσερα που αφορά όλους τους αγρότες και όχι ορισμένους επιχειρηματίες του πρωτογενή τομέα, την επιστροφή δηλαδή του ειδικού φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο, το ποσό που ανακοινώθηκε μάλλον δεν επαρκεί οριζόντια, πόσο δε μάλλον τώρα που τα καύσιμα είναι στα ύψη.
Και φυσικά οι αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, ανέρχονται σε μικρά ποσοστά και πολλά θα ολοκληρωθούν όπως και η αύξηση του κατώτατου, σε ορίζοντα τριετίας. Και στη γενικότερη εικόνα περί εύρωστης παροδικά οικονομίας, με τους δείκτες που ευημερούν, δεν γνωρίζουμε φυσικά και ποιους πείθουν.
Το γεγονός είναι ότι αν θέλεις να μοιράσεις σε όλους κάτι με το πακέτο της ΔΕΘ, επειδή αντιλαμβάνεσαι τη δυσαρέσκεια των πολιτών, δεν γίνεται να τους ικανοποιήσεις. Μάλλον οι περισσότεροι μένουν δυσαρεστημένοι και ανικανοποίητοι και χάνεται και το νόημα ενός αναπτυξιακού στρατηγικού σχεδιασμού, που θα μας βγάλει από τα δύσκολα.
Φυσικά οι μικρές επιχειρήσεις που παράγουν και θέσεις εργασίες δεν πήραν κάτι σημαντικό, με το μικρό ποσό ενός άδικου τέλους του επιτηδεύματος που καταργείται, αλλά για τους μισούς όμως. Και το 1% μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που θα εξανεμιστεί με την πρώτη αύξηση του κατώτατου μισθού.
Παρόλα αυτά εδώ και πολλά χρόνια των απανωτών κρίσεων και των μνημονίων, που είχαν παγώσει σχεδόν τα πάντα, δίνονται κάποιες παροχές έστω και με το σταγονόμετρο. Κι αυτό είναι θετικό. Αλλά επιδοματική πολιτική χωρίς συγκεκριμένη στόχευση, δεν πρόκειται να αποδώσει.

Αν και για την αντιπολίτευση θα ήταν μία χρυσή εποχή πλέον επικοινωνιακά να πλήξει την κυβέρνηση, τώρα που αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και τη δυσαρέσκεια των πολιτών, τα κόμματα που φέρονται διατεθειμένα να το πράξουν έχουν βαλτώσει κυριολεκτικά στην εσωστρέφεια και αναλώνονται στην εξεύρεση νέων ηγετών και προέδρων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έρχεται πάλι αντιμέτωπος με νέα προβλήματα, μετά την υπερψήφιση της πρότασης μομφής εναντίον του Στέφανου Κασσελάκη, που είχε ως αποτέλεσμα να τον απομακρύνουν από την προεδρία.
Κι ο σύντροφος Κασσελάκης αφού …στόλισε τα μέλη της κεντρικής επιτροπής, μιλώντας για προδοσία, φράξιες, βαρονίες και αποκαλώντας τους μάλιστα και κουκουλοφόρους, τα έβαλε με την νομεκλατούρα του κόμματος, θεωρώντας ότι αυτοί δεν εκπροσωπούν το χώρο της αριστεράς.
Τελικά ποιο είναι αυτό το αριστερόμετρο που κρίνει τον καθένα; Είναι λόγου χάριν αριστερός ο Στέφανος Κασσελάκης, ή ένα ανεπιτυχές πείραμα αφού τον άδειασαν σε ένα χρόνο; Και πόσο πολιτικά λειτούργησε ενώ γνώριζε τι επικρατεί στο κόμμα και ποιες ισορροπίες πρέπει να κρατήσει για να μακροημερεύσει;
Είναι επίσης αριστεροί οι σύντροφοι και υποστηρικτές του που τον αμφισβητούν τώρα, όταν τον οδήγησαν μέσω των οργάνων του κόμματος στην έξοδο, ενώ ήταν εκλεγμένος πρόεδρος από τη βάση του μελών του κόμματος; Πόσο αριστερό και δημοκρατικό είναι αυτό άραγε;

Όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα στο ΣΥΡΙΖΑ, κατά γενική ομολογία ο Στέφανος Κασσελάκης είχε την ευκαιρία του για να αποδείξει ότι είναι κάτι διαφορετικό και δεν τα κατάφερε, αφού δεν λειτούργησε με πολιτικούς όρους, αλλά επέλεξε προσωπικές πολιτικές.
Και καταφέρθηκε ακόμα και εναντίον των πρώην υποστηρικτών του, καθιστώντας τους περισσότερους εσωκομματικούς του αντιπάλους πλέον. Τον άφησε και ο υποστηρικτής του πρώην βουλευτής Δημήτρης Χαρίτου. Και με όλα αυτά που συνέβησαν θεωρείται πλέον ξένο σώμα στο κόμμα.
Θα είναι όμως εκ νέου υποψήφιος για να διεκδικήσει πάλι την προεδρία; Φοβερά δύσκολο. Και προφανώς αν το πράξει δεν θα έχει το ποθούμενο αποτέλεσμα. Θα προχωρήσει στην ίδρυση ενός νέου κόμματος; Άγνωστο. Εξάλλου είναι και πολυδάπανο το σπορ δημιουργίας ενός νέου πολιτικού φορέα.
Ακόμα και αν στις καλύτερες των περιπτώσεων θα κινείται σε ποσοστά της τάξης του 2 με 3%, αν επιλέξει να είναι στα πολιτικά πράγματα ούτως ή άλλως. Το πιο πιθανό σενάριο είναι να αποτελέσει πλέον μία παρένθεση στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Κι οι υπόλοιποι αριστεροί σύντροφοι θα συνεργαστούν άραγε, ή θα οδηγηθούν σε άλλους μικρότερους σχηματισμούς, για να επανέλθουν στον παλιό γνωστό Συνασπισμό των μικρών ποσοστών;
Που λειτουργεί με το γνωστό σύστημα των εσωκομματικών αγκυλώσεων, με την παντοδυναμία των οργάνων, της μόνιμης εσωστρέφειας, των πολλών αρχηγίσκων και τάσεων, με την ξεκάθαρη υποτίθεται αριστερή ιδεολογία τους;
Και να περιμένουν νομοτελειακά να στραβώσει κάτι στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ώστε να δυναμώσουν αυτοί, ή να πέσει η ΝΔ υπό το βάρος των προβλημάτων και της δυσαρέσκειας των πολιτών.
Εναλλακτική όμως πρόταση διακυβέρνησης δεν δημιουργείται με αυτό το πνεύμα και τέτοιες λογικές, αφού οι ψηφοφόροι τους ήδη πληγώθηκαν με όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν στο κόμμα τους και ειδικά όσοι τους πίστεψαν και τους ανέδειξαν ως κυβέρνηση, αλλά απογοητεύτηκαν.