Μικροκομοτηναίικα 15-06-2023

Περίμεναν μάλλον να κατακάτσει ο κουρνιαχτός και σαφώς να πάρουν εντολή άνωθεν για να ξεκινήσουν την ενορχηστρωμένη επίθεση τους, σύλλογοι και σωματεία, το μειονοτικό κόμμα αλλά και η Συμβουλευτική, που με ανακοινώσεις τους στην τουρκική γλώσσα, καταφέρονται κυρίως εναντίον της Ντόρας Μπακογιάννη για τις δηλώσεις της, αλλά και στη Νέα Δημοκρατία.
Αλλά από το κάδρο της κριτικής τους δεν ξεφεύγει ακόμα και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Που εξ όσων γνωρίζουμε δεν έκανε καμιά δήλωση, για να τον βάλουν στο στόχαστρο τους. Αλλά μάλλον τα βέλη τους απευθύνονται στον εκλεγμένο βουλευτή Ιλχάν Αχμέτ, για να φρενάρουν τη δυναμική του.
Όλοι σαν μία καλοκουρδισμένη ορχήστρα με μαέστρο το προξενείο, προσπαθούν με τις ανακοινώσεις τους αυτές να πείσουν τη μειονότητα, πως το μοναδικό κόμμα που τους εκφράζει περισσότερο και ενδιαφέρεται για τα προβλήματα τους, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Φυσικά μόνο και μόνο για να στηρίξουν τους δύο βουλευτές της αρεσκείας τους, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και Φερχάτ Οζγκιούρ και κυρίως για να πετύχουν τη μέγιστη συσπείρωση της μειονοτικής ψήφου υπέρ τους, για να αποδείξουν ότι μπορούν να ελέγξουν όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους από τη μειονότητα, στις δεύτερες κάλπες.
Όλα αυτά που συνέβησαν τα θεωρούν ως χρυσή ευκαιρία να σηκώσουν ανάστημα στην παρεμβατικότητα τους. Που ενώ η δυναμική τους και η παρεμβατικότητα δεν ήταν τόσο μεγάλη και έφθινε με τον καιρό, παρουσιάζεται τώρα μία διέξοδος για να την ανακτήσουν.
Τι λένε όμως ουσιαστικά στους μουσουλμάνους ψηφοφόρους, γνωρίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αντιπολίτευση και ενδεχομένως θα αντιμετωπίσει και εσωτερικά προβλήματα μετεκλογικά; Ότι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ θα παλέψει περισσότερο και καλύτερα για τα δικά τους προβλήματα και όχι αυτοί που θα κυβερνήσουν;

Για άλλη μία φορά αποδεικνύουν ότι ουδόλως τους ενδιαφέρει αυτό, ούτε το καλό της μειονότητας όπως θέλουν να περάσουν, παρά μόνο να δημιουργούν συνεχώς προβλήματα και να διχάζουν την τοπική κοινωνία. Και να πολεμούν την υποτιθέμενη παρεμβατικότητα των άλλων, για να την εξασκούν όμως οι ίδιοι, όπως πράττουν εδώ και χρόνια.

Την ίδια γνωστή απαρέγκλιτα τακτική, εφαρμόζουν στον τρόπο διαμαρτυρίας και τα τουρκόφωνα, αλλά και τα τουρκικά ΜΜΕ, όπως μεμονωμένοι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί της μειονότητας, αρθρογραφώντας με την μέθοδο του …καρμπόν. Πάντα στο ίδιο μοτίβο όλοι.
Τόσες ημέρες δεν θα μπορούσε ο καθένας να γράψει, ή όλοι φοβόντουσαν μήπως βρεθούν εκτός κλίματος και γραμμής που εκπορεύεται από την υψηλή πύλη ης οδού Ιώνων; Αλλά μόλις δίνονται οι εντολές, η κατεύθυνση και ο στόχος, οι υπέρμαχοι της αξιοπιστίας και οι προφέσορες της χειραγώγησης, τραγουδούν στον ίδιο σκοπό.
Ο Μητσοτάκης απειλεί την «τουρκική» μειονότητα της Θράκης, τρομοκρατούν και απειλούν το λαό μας και τους «τούρκους» βουλευτές μας και εξαγγέλλουν μαύρες μέρες. Όλοι αυτοί που μαζί με την προξενική αυλή και τους ψευτομουφτήδες, καταπιέζουν χρόνια τη μειονότητα και προσπαθούν να την ποδηγετήσουν.
Όλα αυτά έχουν ένα συγκεκριμένο στόχο. Να υπερψηφιστούν οι …δικοί τους βουλευτές και σε αυτή τη δεύτερη εκλογική διαδικασία. Αλλά ο δεύτερος στόχος βέβαια και πιο σημαντικός για το σύστημα αυτό, γιατί την ίδια τακτική ακολουθούν εδώ και χρόνια, είναι να δώσουν άλλοθι και βήμα για να βγει μια ανακοίνωση συμπαράστασης για αυτούς και καταδίκης από την πλευρά του τουρκικού ΥΠΕΞ, εναντίον της χώρας μας.
Ευελπιστούν δηλαδή να μας κάνει μαθήματα δημοκρατίας η Τουρκία, για το πώς προστάτεψε την ελληνική μειονότητα όπως όφειλε με βάση τη συνθήκη της Λωζάννης; Που την αποδεκάτισε κυριολεκτικά, με υφαρπαγή των περιουσιών, πογκρόμ, μεθόδους εξόντωσης, με κλείσιμο εκατοντάδων σχολικών μονάδων;

Για να μας κουνάνε το δάχτυλο ότι η Ελλάδα δεν φροντίζει τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, που θέλουν να την πολιτογραφήσουν εθνοτικά «τουρκική»; Ας απολογηθούν πρώτα για το τι έπραξαν για να προστατέψουν την ελληνική μειονότητα, από το να αναγορεύονται προστάτες των μουσουλμάνων στη Θράκη και στα Βαλκάνια.

Αναφερθήκαμε χθες στα πατριωτικού τύπου κόμματα στα δεξιά της δεξιάς και σειρά έχουν σήμερα τα αριστερά της αριστεράς. Η …καλοτάξιδη όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα των πρώτων εκλογών «Πλεύση Ελευθερίας», μάλλον με μαθηματική ακρίβεια βαδίζει στις επόμενες εκλογές ανάμεσα σε ξέρες και υφάλους.
Αφού η αρχηγός και «προπονήτρια» όπως αυτοαναγορεύτηκε Ζωή Κωνσταντοπούλου, φροντίζει να αλλάζει τη σειρά στις λίστες των ονομάτων των υποψηφίων και να βάζει πρόσωπα της αρεσκείας της και του στενού της περιβάλλοντος πρώτους. Και οι αποχωρήσεις έρχονται βροχή.
Σε εκλόγιμες φυσικά θέσεις για να παίρνουν και το μισθό του βουλευτή, αν εισέλθει το κόμμα στη βουλή. Η ίδια βέβαια χαρακτήρισε τον εαυτό της coach και ότι έχει το δικαίωμα να αφήσει στον πάγκο κάποιους, για να φτιάξει μία γερή κοινοβουλευτική ομάδα.
Επιλέγοντας τα πιο ικανότερα στελέχη, που να μην είναι αδιάβαστοι και να μην κοιμούνται στα έδρανα, αλλά να δίνουν αγώνες. Μα η ίδια δεν επέλεξε αυτά τα στελέχη για να δώσουν την πρώτη μάχη και κατάφεραν να βγουν πρώτοι;
Δεν μπορεί οι υποψήφιοι που ήρθαν πρώτοι σε σταυρούς και έχουν την αποδοχή των πολιτών, να θεωρούνται τώρα ανεπαρκείς. Ούτε η ίδια να καταστρατηγεί τη βούληση των πολιτών και να αποφασίζει με συνοπτικές διαδικασίες, ποιοι είναι οι εκλεκτοί.

Εκτός αν αυτό καταγράφεται στη λίστα του Savoir Vivre της αριστερής και δημοκρατικής πολιτικής, όπως την έχουν συνηθίσει ορισμένοι τελευταία. Αυτοκαταστροφικά μάλλον λειτουργεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ήδη φυλλορροεί το κόμμα, για να αποδείξει ότι είναι αυτή η αρχηγός και ο προπονητής.

Οι ίδιες λογικές επικρατούν και στο άλλο αριστερό κόμμα του ΜέΡΑ25, αν και εκεί κρατούνται τα προσχήματα, δίνοντας την αίσθηση των συλλογικών αποφάσεων. Και χωρίς να ξεφεύγουν στην πολιτική έπαρση, που υπάρχει στην Πλεύση Ελευθερίας.
Δεν παύουν όμως να είναι και αυτοί ένα αρχηγοκεντρικό κόμμα, που απογαλακτίστηκαν από τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ και εκτιμούν ότι έχουν να κερδίσουν από την πτώση του. Εκεί ποντάρει και ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Αποδείχτηκε όμως ότι διακατέχονται από μια πολιτική ανεπάρκεια, προκειμένου μεθοδικά να συγκροτήσουν μία αξιόπιστη πολιτική πρόταση και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών. Και ενώ ήταν εντός βουλής και είχαν προβάδισμα υποτίθεται, έμειναν εκτός τελικά.
Η πολιτική έπαρση και η ματαιοδοξία προφανώς δεν κρύβονται από πολλούς αρχηγούς των μικρών κομμάτων, κάτι που το συναντάμε σε όλα σχεδόν τα αρχηγοκεντρικά και προσωποπαγή κόμματα, δεξιά και αριστερά.
Που οι αρχηγοί τους νομίζουν ότι μπορούν να χαράσσουν προσωπικές καθαρά πολιτικές. Μόνο που δεν αντιλαμβάνονται ότι τα κόμματα, δεν είναι ποδοσφαιρική ομάδα και οι αρχηγοί κάνουν τις αλλαγές που θέλουν.
Και φυσικά δεν είναι εργοστάσιο, για να κριθούν οι πιο άξιοι που θα αναλάβουν τα καθήκοντα που επιθυμεί ο πρόεδρος της επιχείρησης. Οι πολίτες αποφασίζουν ποιοι θα τους εκπροσωπήσουν.
Και όσοι δεν το λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους αυτό, προφανώς δεν σέβονται την λαϊκή ετυμηγορία και ούτε καν τη βούληση των πολιτών.