Μικροκομοτηναίικα 21-12-2022

Με βάση τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής , σε μία τριεδρική περιφέρεια όπως η Ροδόπη, το πιο φυσιολογικό πολιτικά και αναμενόμενο, είναι οι τρεις επόμενοι βουλευτές, να προέρχονται από τα πρώτα τρία κόμματα που θα αναδείξουν οι κάλπες.
Δηλαδή οι βουλευτές θα προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία, το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Και το αν θα υπάρξει ανατροπή ή όχι στα υπάρχοντα πρόσωπα, αυτό θα εξαρτηθεί από την ψήφο των συμπολιτών μας.
Πάντως η μάχη προβλέπεται σκληρή για όλους, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους που έχουμε σχολιάσει στο παρελθόν και επί του παρόντος θα το αποφύγουμε λόγω και του εορταστικού κλίματος. Στην πολιτική βέβαια τα πάντα είναι πιθανά και το προβλέψιμο εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε απρόβλεπτο.
Και στην πολυπολιτισμική Ροδόπη, πάντοτε ο πιο απρόβλεπτος από τους παράγοντες, είναι η μειονοτική ψήφος. Που έχει πολλά άλλα χαρακτηριστικά, όχι πολιτικά, για την πιο καλή και σωστή εκπροσώπηση για το ελληνικό κοινοβούλιο, η ενδεχομένως προς την κατεύθυνση κάποια μελλοντικής προσωπικής εξυπηρέτησης.
Είναι γνωστά τα παιχνίδια επιρροής και επιβολής κάποιων προσώπων και υποψηφίων, που συνεργάζονται πρόθυμα και είναι αποδεκτοί από το γνωστό σύστημα που ελέγχεται από το τουρκικό προξενείο.
Και αγκάθι βέβαια είναι το γεγονός, ότι έχουν πλέον χαμηλή παρεμβατικότητα και ελάχιστους διαύλους επικοινωνίας με τα μεγάλα πολιτικά κόμματα εξουσίας, για να προωθήσουν και να γίνουν αποδεκτές υποψηφιότητες της αρεσκείας τους.
Και για το λόγο των τεταμένων σχέσεων με τη γειτονική χώρα Τουρκία, όσο και με την απαράδεκτη συμπεριφορά και εκτός γραμμής των κομμάτων τους ορισμένων μουσουλμάνων πολιτικών, που ανεπιτυχώς προσπαθούν να συνδυάσουν την κοινοβουλευτική τους παρουσία, με την ατζέντα των μειονοτικών δήθεν προβλημάτων, που θέλει να δημιουργήσει η Άγκυρα στη Θράκη.

Το αποτέλεσμα αυτό δημιουργεί εύλογα, περαιτέρω επιφυλακτικότητα στα πολιτικά κόμματα εξουσίας, που προσέχουν ώστε να μην γίνουν και στόχος αυστηρής κριτικής από τα άλλα κόμματα, για τέτοιου είδους επιλογές.

Είναι εν γνώσει τους όμως όλα αυτά που αναφέραμε, συνδυαστικά με το γεγονός, ότι ο απερχόμενος Τούρκος πρόξενος, κατάφερε ακόμα με τις ελεγχόμενες ομάδες και δομές, να διχάσει την μειονότητα.
Που οι ενέργειες του αυτές είχαν αποτέλεσμα να υπάρξουν καταγγελίες, δημόσιες πλέον από μειονοτικούς, για παρεμβάσεις που γίνονται στα πολιτικά και αυτοδιοικητικά δρώμενα της περιοχής.
Προσανατολίζονται όμως σε άλλες λύσεις όπως πληροφορούμαστε το τελευταίο χρονικό διάστημα. Λαμβάνοντας υπόψη και την παράμετρο τη μη καθόδου στις εθνικές εκλογές, του μειονοτικού κόμματος.
Μαθαίνουμε ότι επιδιώκουν και προτείνουν λύσεις συνεργασίας, με δέλεαρ κάποιες υποτίθεται ισχυρές υποψηφιότητες μειονοτικών, που θα μπορούν να δώσουν τη μάχη της εκλογής, μέσω ενός μικρότερου κόμματος. Που προφανώς θα το χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήριο για τα σχέδια τους.
Μόνο που τα πατριωτικού τύπου μικρά κόμματα, λόγω ιδεολογίας αλλά και πολιτικής γραμμής, αφού τα περισσότερα είναι της λογικής της απομάκρυνσης του τουρκικού προξενείου από την Κομοτηνή, δεν μπορούν να γίνουν ο Δούρειος Ίππος, για να προωθήσουν τις δικές τους επιλογές για τη Βουλή.
Ούτε φυσικά το ΚΚΕ θα μπει σε αυτή τη διαδικασία, λόγω ιδεολογίας, αλλά και ξεκάθαρων θέσεων στα ζητήματα αυτά. Συνεπώς το μόνο που μένει να λειτουργήσει ως πλατφόρμα για τα σχέδιά τους, είναι το Μέρα25.
Και όπως πληροφορούμαστε ήδη κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Ψάχνοντας να βρουν διαύλους επικοινωνίας για να προωθήσουν δύο υποψηφιότητες, μία σε Ξάνθη και μία στη Ροδόπη.

Μάλιστα ο ένας εξ αυτών συμπολίτης μας, όπως πληροφορούμαστε κινείται και στο χώρο των ΜΜΕ, πέραν από παρατρεχάμενος της προξενικής αυλής. Θα το καταφέρουν; Άγνωστο προς το παρόν.

Όλοι όμως οι σχεδιασμοί τους, σκοντάφτουν στη χαμηλή παρεμβατικότητα και επιρροή που έχουν πλέον, στην έλλειψη εμπιστοσύνης για μια σοβαρή προσέγγιση με ξεκάθαρες προθέσεις, αλλά και στη γενικότερη συσπείρωση και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό, που θα υπάρξει, τουλάχιστον στα τρία κόμματα εξουσίας.
Που θέλουν να παρουσιάσουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα, να μεγαλώσουν τα ποσοστά τους, με δεδομένο ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι να πάμε σε κυβερνήσεις συνεργασίας, σε λίγους μήνες.
Κι ακόμα τα μεγάλα κόμματα διατηρούν τους υποψηφίους τους από τη μειονότητα. Έστω και με κάποιες μικρές εκπτώσεις σε αυτά τα ζητήματα, όπως γίνεται από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα, για τους υποψηφίους τους, που παραβλέπουν το φαινόμενο να αλληθωρίζουν κάποιοι στις απόψεις των ακραίων της μειονότητας.
Ποιος είναι όμως ο στόχος μια ενδεχόμενης συνεργασίας με αρεστούς υποψηφίους της προξενικής αυλής; Ποντάρουν μάλλον στις δεύτερες επαναληπτικές εκλογές, ώστε να συσπειρώσουν δυνάμεις και να επηρεάσουν ψηφοφόρους, για να ανατραπούν οι καταστάσεις.
Σε ένα μικρό κόμμα όμως, δεν μπορεί υποψήφιοι που στις καλύτερες βέβαια των περιπτώσεων θα έχουν πάρει από μειονοτικούς 1000 μέχρι 1.500 ψήφους, ξαφνικά στις δεύτερες εκλογές με ενισχυμένη αναλογική, να βρεθούν με μία τέτοια προίκα ψήφων, για να ανατρέψουν τους υπάρχοντες συσχετισμούς.
Προς το παρόν όμως σχεδιάζουν. Και όπως λέει ο λαός κάποιοι κάνουν μπαϊράμ με το μυαλό τους. Δικαίωμά τους βέβαια να ονειρεύονται, αλλά το μέλλον θα δείξει.

Και εκτιμούμε ότι θα τους αποδείξει, ότι η παρεμβατικότητα τους όσο πάει μειώνεται. Αιτία, τα παιχνίδια που προσπαθούν να παίξουν στην περιοχή, εις βάρος όλων βέβαια, μουσουλμάνων και χριστιανών.

Εμφανής και η ένδεια των πολιτικών τους επιχειρημάτων, αλλά και γνωστή η επιλεκτική τους ευαισθησία για τα προβλήματα στην περιοχή, αφού θέλουν βουλευτές που να ασχολούνται στο κοινοβούλιο μόνο με τα μειονοτικά θέματα.
Όσο για τους στόχους που θέτουν, φαίνεται ότι δεν είναι προς την κατεύθυνση της συνεργασίας με τις ελληνικές αρχές, όπως οφείλουν, αλλά ούτε να επιδιώκουν την ειρηνική συνύπαρξη στην περιοχή που πρέπει να διαφυλάττουμε, αλλά η δημιουργία προβλημάτων και της συκοφάντησης της χώρας μας.
Εθελοτυφλώντας για την τουρκική παραβατικότητα, την ψυχροπολεμική λογική και τις απειλές της Τουρκίας, την οποίαν επαινούν κατά κόρον ως τη «μητέρα πατρίδα», η οποία δήθεν προστατεύει τα δικαιώματα της μειονότητας.
Αυταπατώνται οικτρά βέβαια, γιατί η εργαλειοποίηση των μειονοτήτων στα Βαλκάνια και γενικότερα από την πλευρά της Τουρκίας, δεν γίνεται για να στηριχθούν όπως νομίζουν οι μειονότητες.
Αφού καμία μειονότητα της δεν στήριξε η Τουρκία, ούτε την ελληνική, όπως όφειλε. Αλλά συνήθως δημιουργεί εκείνο το διπλωματικό περιβάλλον, που να μπορεί να επεμβαίνει στα εσωτερικά των άλλων χωρών. Και αυτό το δείχνει ξεκάθαρα μέχρι τώρα.
Αλλά κάποιοι κλείνουν τα μάτια και μάλιστα θέλουν να τιτλοφορούνται και υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της θρησκευτικής ελευθερίας και πολλών άλλων, που καταπατώνται βέβαια βάναυσα, στη γείτονα χώρα που επαινούν.
Αλλά όχι στην Ελλάδα, που οι αριθμοί πάντοτε είναι οι καλύτεροι μάρτυρες που συνηγορούν περί του αντιθέτου, τόσο για τη μειονότητα, όσο για τους χώρους λατρείας, των σχολείων με τα χιλιάδες παιδιά, των ευεργετικών διατάξεων και της διαρκούς στήριξης της πολιτείας.