Μικροκομοτηναίικα 22-12-2022

Δυναμικά ξεκίνησε το νέο πρυτανικό σχήμα, ανεβάζοντας τον πήχη των διεκδικήσεων. Που θα αναλάβει βέβαια καθήκοντα με την έναρξη της νέας χρονιάς. Και όπως πληροφορηθήκαμε, ήδη ο νέος πρύτανης στηρίχτηκε στην προχθεσινή διαδικασία, από όλα τα μέλη της διοίκησης, πλην μιας λευκής ψήφου.
Επειδή πάντα η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, οι στόχοι που τέθηκαν από το νέο πρύτανη Φώτη Μάρη, σαφώς στην προμετωπίδα θα έπρεπε να έχουν την ενσωμάτωση τμημάτων του Διεθνούς Πανεπιστημίου, στην Καβάλα και τη Δράμα. Με τη λογική όπως ανέφερε, «μία περιφέρεια, ένα πανεπιστήμιο».
Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και η χρηματοδότηση αυτών των σχολών που δεν ανήκουν στο ΔΠΘ, γίνεται από την περιφέρεια μας. Συνεπώς είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει περιφερειακού χαρακτήρα το πανεπιστήμιο μας, διευρύνοντας τα γεωγραφικά του όρια.
Επίσης υπάρχει άμεση συνεργασία με την αυτοδιοίκηση δευτέρου βαθμού σε πολλά επίπεδα. Και θα μπορούσαν να γίνουν πολύ πιο περισσότερα πράγματα, συμμετέχοντας σε Ευρωπαϊκά προγράμματα, με την τεχνογνωσία που διαθέτει η περιφέρεια, αλλά και το επιστημονικό δυναμικό που έχει το πανεπιστήμιο.
Κατά τα άλλα βέβαια είναι μεγάλη ανάγκη να στηριχτούν οι υπάρχουσες σχολές και χωρίς άλλες αναβολές και καθυστερήσεις, να ξεκινήσει η Σχολή Εργοθεραπείας στην Κομοτηνή και το τμήμα ψυχολογίας στο Διδυμότειχο.
Και φυσικά ξεφεύγοντας από τις αγκυλώσεις περί δημόσιας η ιδιωτικής εκπαίδευσης, να ιδρυθούν αγγλόφωνα προγράμματα σπουδών, να ενισχυθεί ο τομέας της έρευνας και να ολοκληρωθούν οι κτιριακές υποδομές.

Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται δύσκολα και πολλά, η να χρειάζονται χρόνο για να υλοποιηθούν, αλλά η διεκδίκηση πάντοτε θα πρέπει να ξεκινάει από την αρχή, για να μην μένουν απλώς τα προγράμματα δράσης κι οι υποσχέσεις, όμορφα γράμματα στο χαρτί, η ευσεβείς πόθοι.

Το ζήτημα πάντως είναι, ότι με τον τρόπο που έχει δομηθεί η νέα διοίκηση, με αντιπρυτάνεις που δεν έχουν δικαίωμα ψήφου και τον πρύτανη να προεδρεύει στη Σύγκλητο και στο Συμβούλιο διοίκησης, μάλλον θυμίζουν το Αμερικανικό σύστημα στην πολιτική, με τη Γερουσία και το Κογκρέσο.
Θα μπορέσει όμως στην πράξη να λειτουργήσει σωστά αυτό το σύστημα; Ο χρόνος μάλλον θα το δείξει. Μπορεί κάποιοι να διαφωνούσαν με τις υπερεξουσίες των πρυτανικών αρχών στο παρελθόν, αλλά θα υπάρξει τώρα κουλτούρα συνεργασίας;
Ώστε να μην αναλίσκονται σε ατέρμονες διαλόγους , καθυστερήσεις αποφάσεων, ή ακόμα να υπάρχουν και διχογνωμίες, που θα λειτουργήσουν αρνητικά στην όλη υπόθεση. Γιατί όποιος καεί στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι.
Οι αλλαγές των συστημάτων πάντοτε βέβαια δημιουργούσαν και κάποια προβλήματα. Το είδαμε στην τοπική αυτοδιοίκηση με το νόμο Κλεισθένη και την απλή αναλογική επί ΣΥΡΙΖΑ. Που δεν οδήγησε στις συνεργασίες που επιθυμούσαν.
Και για αυτό αναγκάστηκε να δώσει υπερεξουσίες τις οικονομικές επιτροπές ο νόμος Θεοδωρικάκου, που τελικά κρίθηκε και αυτός αντισυνταγματικός. Και θα πρέπει να πάμε σε νέο σύστημα, που Κύριος, πως θα είναι συνταγματικό, όταν θα δίνει υπερεξουσίες στις μειοψηφίες σε πολλούς δήμους.
Το αποτέλεσμα ήταν αντί να έχουμε καλύτερη δημοκρατία, να υποβαθμιστούν τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια. Δηλαδή να πάει περίπατο η δημοκρατία. Και να διοικούν πολλές φορές κυριολεκτικά μειοψηφίες. Και κάποιοι με αλαζονικό τρόπο ενίοτε. Με εξουσίες που δεν νομιμοποιούνται από τη λαϊκή βούληση.

Καλές όλες οι προσπάθειες οι οποίες γίνονται και από την πλευρά του δήμου, αφού για πρώτη φορά η Κομοτηνή απέκτησε θεματικό χωριό του Πινόκιο, αλλά και το πλήθος εκδηλώσεων από τη ΔΚΕΠΠΑΚ, αλλά και από την περιφέρεια στο Μέγαρο Μουσικής.
Αλλά προφανώς δεν είναι αρκετά για να τονώσουν την ντόπια αγορά, όπως μας αναφέρουν οι επαγγελματίες. Για τον απλούστατο λόγο ότι στην πόλη μας, δεν έχουμε και μεγάλο μερίδιο τουρισμού, την εποχή αυτή.
Πλην από κάποια γκρουπάκια και αυτά είναι μεμονωμένες περιπτώσεις. Συνεπώς η αγορά πάλι θα τονωθεί από την κατανάλωση του ντόπιου πληθυσμού. Όπως γίνεται συνήθως στην πόλη μας.
Και φυσικά αυτό θα γίνει τώρα τις τρεις τελευταίες ημέρες, αφού ξεκίνησαν ήδη οι πληρωμές. Και των επιδοτήσεων των αγροτών, τα δώρα για τους εργαζόμενους, αλλά και οι μισθοί και οι συντάξεις για το δημόσιο τομέα. Που δίνονται πιο νωρίς, για να καλύψουν τις αυξημένες υποχρεώσεις.
Βέβαια αν αναλογιστεί κανείς ότι φέτος το κόστος ζωής είναι πολύ μεγαλύτερο, ιδιαίτερα στην ενέργεια, το ηλεκτρικό και στην ακρίβεια των προϊόντων, αλλά και στα λίγα δώρα που θα χρειαστούν όλοι για τα παιδιά, άραγε τι θα μείνει για τις αγορές και το ευ ζην;

Παρόλα αυτά ήδη η αγορά έχει βάλει τα γιορτινά της, τα ρεβεγιόν προετοιμάζονται, μετά από μία δύσκολη περίοδο απαγορεύσεων. Ελπίζουμε όμως ότι θα κινηθεί κι η αγορά στο πνεύμα των γιορτών.

Μετά την καταληκτική ημερομηνία, κατοχύρωσης οικοδομικής άδειας για τα εκτός σχεδίου οικόπεδα κάτω των 4 στρεμμάτων, με δύο τρόπους, η με κατάθεση των εγγράφων, η μια απλή αίτηση ότι θα οικοδομήσουν για την επόμενη χρονιά, άρχισαν οι πρώτες δυσκολίες.
Τέτοια οικόπεδα υπάρχουν σε πολλές παραθαλάσσιες εκτάσεις και στην περιοχή της Ροδόπης, που ενώ με το παλαιό καθεστώς τα πουλούσαν όλοι ακριβά ως φιλέτα, κινδυνεύουν ξαφνικά να γίνουν πάλι χωράφια.
Γιατί το νέο αγκάθι και παγίδα, αλλά συγχρόνως και γρίφος, είναι μια τροποποίηση της τελευταίας στιγμής, που εντάχθηκε και αναφέρει ότι το οικόπεδο το οποίο ενδιαφέρεται να κτίσει ο ιδιοκτήτης, θα πρέπει να έχει πρόσωπο σε αναγνωρισμένη οδό.
Και αυτό βέβαια να το αντιληφθούμε για οικοπεδούχους που είναι κοντά σε πόλεις η σε δημοσίους δρόμους, αλλά τι γίνεται για αυτούς που έχουν πρόσοψη σε αγροτικούς δρόμους ιδιαίτερα στην περιοχή μας;
Και ποιος θα τους αναγνωρίσει έστω και σαν αγροτικούς δρόμους; Οι οικείοι δήμοι; Η πολιτεία; Και έτσι για να διορθώσουν και τα στρεβλά που εκ των υστέρων ανακαλύπτουν πάντοτε, αφού νομοθετούν, θα ξεκινήσουν όπως πληροφορούμαστε, την οριοθέτηση, σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων.
Για να γίνουν τα τοπικά πολεοδομικά σχέδια, που θα αναγνωρίζουν αγροτικούς δρόμους. Βέβαια αν νομίζουν ότι αυτό θα γίνει μέσα σε ένα χρόνο όπως υπολογίζουν, μάλλον αυταπατώνται. Γνωστή η αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία, αλλά και οι αγκυλώσεις που υπάρχουν γενικότερα στο σύστημα.
Συνεπώς ορατός είναι ο κίνδυνος κάποιοι που αγόρασαν πανάκριβα οικόπεδα σε παραθαλάσσιες περιοχές, να χάσουν την αξία τους. Για αυτό το τελευταίο χρονικό διάστημα βλέπουμε στο διαδίκτυο αρκετούς να διαφημίζουν τα παραθαλάσσια οικόπεδα τους, προς πώληση.
Γιατί όσοι ήταν να κτίσουν το έκαναν μέχρι τώρα. Και προφανώς, πλην ελάχιστων περιπτώσεων, μάλλον οι περισσότεροι δεν έχουν τη δυνατότητα να το πράξουν μέσα σε ένα χρόνο.