Μικροκομοτηναίικα 31-01-2024

Με το βαρύγδουπο τίτλο πάλι, όπως το συνηθίζουν οι Tούρκοι αξιωματούχοι έκαναν αρκετές αναφορές στην 29η Iανουαρίου, ως ημέρα «εθνικής αντίστασης και κοινωνικής αλληλεγγύης» για το δίκαιο αγώνα όπως ανέφεραν των ομογενών τους στη Θράκη, μνημονεύοντας και τον εκλιπόντα βουλευτή Αχμέτ Σαδίκ.
Προφανώς δεν αντιλαμβάνονται τι είναι εθνική αντίσταση και ούτε βέβαια κοινωνική αλληλεγγύη, αλλά παρόλα αυτά την ημέρα αυτή των γεγονότων στην Κομοτηνή, μετά από δεκαετίες, δυστυχώς την μνημονεύουν και την εορτάζουν οι ακραίοι μειονοτικοί στην περιοχή μας.
Συνεχίζουν δηλαδή να βγάζουν τους σκελετούς από τις ντουλάπες, να δρουν μισαλλόδοξα και να αναφέρονται με υπερβολές στα γεγονότα της Κομοτηνής, τα οποία δίχασαν την τοπική κοινωνία, για να δώσουν και διπλωματικό άλλοθι στην Άγκυρα.
Προσπαθούν να αντιπαραβάλουν, να παραλληλίσουν και να συμψηφίσουν, τα οργανωμένα εγκλήματα τα οποία συνέβησαν στο πογκρόμ των Σεπτεμβριανών του 1955 κατά του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης.
Με μερικές σπασμένες βιτρίνες οι οποίες αποζημιώθηκαν και ενώ μετά βέβαια από αυτά τα γεγονότα μικρής κλίμακας αντέδρασε άμεσα η ελληνική πολιτεία και έθεσε τα θεμέλια της πλήρους ισονομίας και της ισοπολιτείας στη Θράκη.
Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές σε αυτό το ζήτημα, αλλά θα επισημάνουμε για άλλη μία φορά την απαράδεκτη συμμετοχή σε τέτοιου τύπου εκδηλώσεις μίσους κάποιων πολιτικών και αυτοδιοικητικών, που παρευρέθηκαν πάλι στο παράτυπο εντευκτήριο της «τουρκικής νεολαίας».
Έχουν συναίσθηση του θεσμικού τους ρόλου, τον όρκο που δίνουν για την υπακοή στο Σύνταγμα, του τι ακριβώς γιορτάζουν, αν επιθυμούν την τουρκική ταυτότητα για τη μειονότητα; Και οι ενέργειες αυτές αλήθεια πως γίνονται αποδεκτές από το κόμμα τους;

Οι χρυσές εποχές και οι ιερές αγελάδες μάλλον θα περάσουν ανεπιστρεπτί για πολλούς ιδιοκτήτες ακινήτων στην πόλη μας, κυρίως για αυτούς που προσπαθούν πάντοτε να εκμεταλλευτούν στο έπακρο κάθε κρίση, την προσωρινή έλλειψη στέγης και να ανεβάζουν συνεχώς τις τιμές, για πρόσκαιρο όφελος.
Το ζήσαμε και το βλέπουμε εδώ και χρόνια με την οικονομική κρίση, που πολλές επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο και τα άδεια καταστήματα ακόμα και σε εμπορικούς δρόμους είναι γεγονός. Και θα παραμείνουν γιατί κάποιοι δεν βάζουν νερό στο κρασί τους να κατεβάσουν τις τιμές ενοικίασης.
Και όσοι το πράττουν βγαίνουν κερδισμένοι, αφού ήδη και υπάρχουσες επιχειρήσεις τους προτιμούν και έρχονται, αφήνοντας ξενοίκιαστα ακίνητα σε άλλους ιδιοκτήτες που τους πιέζουν συνεχώς για αυξήσεις.
Τα κενά όμως, με τη λογική ότι κάποιοι τα θεωρούν φιλέτα και μαγαζιά γωνία, θα παραμείνουν κενά και ιδιαίτερα τώρα με την εφαρμογή του τεκμαρτού εισοδήματος, την συρρίκνωση του κύκλου εργασιών και με την απουσία του τουριστικού ρεύματος.
Ακόμα και η οικονομική αδυναμία φοιτητών και νοικοκυριών να καταναλώνουν, που θα φέρουν μελλοντικά και επιπλέον λουκέτα. Και να αντιληφθούν έγκαιρα κάποιοι ιδιοκτήτες, ότι το μεγάλο κόστος του ενοικίου είναι προφανώς αποτρεπτικός παράγοντας για τους επαγγελματίες που θέλουν να παραμείνουν στην αγορά.
Και να εξορθολογήσουν τις τιμές τους, για να αξιοποιήσουν και τα ακίνητά τους. Ειδάλλως θα τα βλέπουν κλειστά και τα επόμενα χρόνια και θα αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία, όπου τα ενοίκια στα καταστήματα της πλατείας, είχαν φτάσει σχεδόν στο ύψος του τεκμαρτού εισοδήματος.

Παρόμοια κατάσταση θα δημιουργηθεί μελλοντικά εκτός από την επαγγελματική στέγη και στα ενοικιαζόμενα σπίτια και κυρίως στα φοιτητικά διαμερίσματα. Μπορεί τώρα ακόμα να ζουν πολλοί το όνειρό τους, όπου η ζήτηση είναι πολύ μεγαλύτερη από την προσφορά, με τις δυο φουρνιές φοιτητών που υποδεχτήκαμε μετά την πανδημία, αλλά ας κρατήσουν μικρό καλάθι.
Γιατί αυτή την περίοδο και για ένα χρόνο ακόμα υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για στέγη, εργαζομένων στη βιομηχανική μας περιοχή. Αλλά το εργοστάσιο της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ ολοκληρώνεται, όπως και πολλά έργα αναβάθμισης-ανακαίνισης σε άλλες βιομηχανικές μονάδες.
Επίσης ολοκληρώνεται και ο κύκλος των νέων από τα χωριά που έρχονταν στην πρωτεύουσα λόγω της αστυφιλίας για να τονώσουν και λίγο την αγορά αλλά και τη ζήτηση στα ενοίκια. Τα χωριά ερήμωσαν ήδη.
Και να μη λησμονούν οι ιδιοκτήτες ότι για τους φοιτητές που είναι οι βασικοί τροφοδότες, κτίζονται ήδη νέες φοιτητικές κατοικίες από το πανεπιστήμιο. Θα μειωθεί ο αριθμός των φοιτητών που θα διαμένουν στην πόλη και η σχολή Εργοθεραπείας δεν θα σώσει την κατάσταση.
Πλήγμα θα επέλθει και με την λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων βέβαια, που θα μειώσουν τον αριθμό των φοιτητών και ακόμα ήδη υπάρχει μεγάλη προσφορά σε φοιτητική στέγη, σε οργανωμένες επιχειρήσεις.
Που αν αντιληφθούν και εξορθολογήσουν το κόστος, ενδεχομένως θα πάρουν το μερίδιο που επιθυμούν. Όλα αυτά συγκεντρωτικά στη μεγάλη τους εικόνα και με δεδομένη την οικονομική δυσπραγία των οικογενειών να μπορέσουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους, θα μεγαλώσουν τη ψαλίδα της προσφοράς έναντι της ζήτησης.
Και θα αντιστρέψουν μελλοντικά το ευνοϊκό κλίμα για πολλούς ιδιοκτήτες. Μήπως πρέπει πολλοί να συνετιστούν και να προσαρμοστούν από σήμερα, για αυτό που έρχεται;

Πρόσφατα μας επισήμαναν επαγγελματίες κτηματομεσίτες και μια άλλη διάσταση του προβλήματος που θα αντιμετωπίσουμε μελλοντικά στην πόλη, λόγω της μείωσης της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, σε συνδυασμό με την αφαίμαξη του αριθμού των φοιτητών λόγω των ιδιωτικών πανεπιστημίων, που θα πλήξουν γενικά και τις επιχειρήσεις.
Συνεπώς χρειάζονται συνεργασίες, πολιτικών, αυτοδιοικητικών, επαγγελματικών φορέων και επιμελητηρίων, να αντιληφθούν πρωτίστως τι μέλλει γενέσθαι, να κατανοήσουν το πρόβλημα και τις προεκτάσεις του και να προτείνουν λύσεις, ή να βρουν τρόπους να κρατήσουμε φοιτητές και επισκέπτες και να προσελκύσουμε περισσότερους τουρίστες στην πόλη.
Και αυτό δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση στην περιοχή μας, που ήδη μαστίζεται από την μετανάστευση και την υπογεννητικότητα, αλλά υπόκειται και στον αθέμιτο ανταγωνισμό από τους γείτονες μας.
Με τις πολύ μεγάλες καθυστερήσεις υλοποίησες πορισμάτων της Διακομματικής Επιτροπής, τα μικρά οφέλη του αναπτυξιακού νόμου, αλλά και την έλλειψη ευεργετικών μέτρων που θα έπρεπε να υπάρχουν για ακριτικές περιοχές.
Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών ειδήσεων έρχεται μία άλλη πραγματικότητα που δεν είναι ευοίωνη για την περιοχή μας. Θα πρέπει μάλλον να προσαρμοστούμε, να αντιδράσουμε και να διεκδικήσουμε, στοχευμένα και δυναμικά.