Ο Κ. Ζαγναφέρης καυτηριάζει τις συνεχείς φωτογραφήσεις πολιτικών

Με προσωπική του ανάρτηση στο facebook ο πρώην αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Ξάνθης Κώστας Ζαγναφέρης, ο οποίος δεν κατήλθε στην αυτοδιοικητική κάλπη στις προηγούμενες εκλογές, καυτηριάζει την μέθοδο των πολιτικών της περιοχής να βγάζουν φωτογραφίες σε όλες τους τις επισκέψεις, είτε καταφέρνουν κάτι μ’ αυτές είτε όχι…

Η ανάρτησή του, αυτούσια, έχει ως εξής:
Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν το σταθερό "μοτίβο" που γέμιζε τις σελίδες τού έντυπου τύπου. Ηλεκτρονικός δεν υπήρχε και οι ανακοινώσεις συντάσσονταν πολλές φορές ασύντακτα και ανορθόγραφα, συνήθως από τους διευθυντές των πολιτικών γραφείων, που ουσιαστικά ήταν κομματάρχες τού '70 με γνώσεις δημοτικού ή γυμνασίου. Θυμάμαι για την κατασκευή χλοοτάπητα σε επαρχιακό γήπεδο που υποτίθεται είχε αποφασισθεί η υλοποίηση του βγήκαν πέντε ανακοινώσεις "κατόπιν ενεργειών μου" από τους τρεις βουλευτές, το πρόεδρο τής κοινότητας καθώς και τον πρόεδρο τής ομάδας. Τελικά το έργο δεν υλοποιήθηκε γιατί ξαφνικά άλλαξε ο γ.γ. Αθλητισμού με τον επόμενο να μην υπογράφει.

Σήμερα δεν προλαβαίνεις να ανοίξεις τον υπολογιστή σου ή το κινητό και κατακλύζεσαι από φωτογραφίες επισκέψεων τοπικών παραγόντων με υπουργούς. Σε εμφανή θέση και φωτογραφία του αρχηγού.

Ο υπουργός αφού δέχθηκε με συγκίνηση τον τοπικό παράγοντα, που μπορεί να είναι από ένας απλός δημοτικός σύμβουλος μέχρι ο Περιφερειάρχης, κατανόησε το πρόβλημα είπε ότι εν ευθέτω χρόνω, θα διευθετηθεί και ανυπομονεί πότε θα του δοθεί χρόνος να επισκεφθεί τον τόπο μας. Είναι πάντα η "κλισέ" τελευταία πρόταση με την οποία συνήθως κλείνει η ανακοίνωση που συνοδεύει την λεζάντα.

Εν τω μεταξύ αν δεις την σελίδα η το πρόγραμμα του υπουργού έχει καθημερινά καμία δεκαριά τέτοιες συναντήσεις από όλη την Ελλάδα Δεν γνωρίζω πόσα τοπικά προβλήματα λύνονται με αυτό τον τρόπο (Μεταξύ μας το ξέρω πολύ καλά), εκείνο που δεν αντιλαμβάνομαι είναι σε τί βοηθά τον πολίτη η τον πολιτικό αυτή η αγχώδης δημοσιοποίηση. 

Αν όντως επηρεάζει ακόμα το κοινό αυτή η νοοτροπία τότε πολλοί "Μαυρογυαλούροι" μας χρειάζονται ακόμα.