Που διαφωνεί η Ελλάδα στις άμεσες ενισχύσεις της ΚΑΠ

Την πλήρη και καθολική διαφωνία της Ελλάδας για τη συμπερίληψη αναφοράς για εξωτερική σύγκλιση των άμεσων ενισχύσεων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), εξέφρασε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων Κώστας Τσιάρας, παρεμβαίνοντας στο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας & Αλιείας που διεξήχθη στο Λουξεμβούργο. «Η συγκεκριμένη αναφορά δεν μας βρίσκει σύμφωνους και μας προβληματίζει. Είναι ένα ευαίσθητο θέμα για μας», υπογράμμισε ο Κ. Τσιάρας, ξεκαθαρίζοντας ότι η στήριξη της χώρας μας στα Συμπεράσματα του Ιουνίου για το μέλλον της γεωργίας στη Ένωση ήταν στο σύνολο του κειμένου ενώ για τη συγκεκριμένη παράγραφο υπεβλήθη σχετική δήλωση, με την οποία διαφοροποιείται η χώρα μας.

«Η απομόνωση της συγκεκριμένης παραγράφου και η ενσωμάτωσή της σε άλλο κείμενο, αλλάζει τις ισορροπίες. Όλοι σε αυτή την αίθουσα γνωρίζουμε ότι είναι σημαντικό να εγκριθούν τα συγκεκριμένα συμπεράσματα που μεταφέρουν ουσιαστικά και κρίσιμα μηνύματα για το μέλλον της ΚΑΠ. Και σαφώς αναγνωρίζουμε τη δυσκολία να συγκεραστούν διαφορετικές απόψεις και προτεραιότητες σε ένα κείμενο. Θεωρούμε ωστόσο ότι η εν λόγω προσθήκη δεν συνάδει με τις προσεγγίσεις του υπόλοιπου κειμένου και δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε το κείμενο», σημείωσε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων.

Σημαντικά σημεία των Συμπερασμάτων
Ως σημαντικά σημεία του κειμένου των Συμπερασμάτων για την μετά το 2027 Κοινή Αγροτική Πολιτική, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, ο Κ. Τσιάρας είπε ότι αποτελούν οι αναφορές σε: 1. ανεξάρτητη ΚΑΠ με τη διατήρηση των δύο πυλώνων, 2. σταθερότητα του γεωργικού εισοδήματος, 3. αύξηση των νέων αγροτών, 4. επενδύσεις για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, 5. κίνητρα για τις περιβαλλοντικές υποχρεώσεις, 6. απλοποίηση και ευελιξία, 7. αποτελεσματική διαχείριση κρίσεων, 8. γεωγραφικές ιδιαιτερότητες (ορεινότητα, νησιωτικότητα), 9. αναφορά σε μικρές εκμεταλλεύσεις, για τις οποίες ζήτησε πιο ξεκάθαρες επισημάνσεις στο τελικό κείμενο.

Παράλληλα, ο Κώστας Τσιάρας επεσήμανε ότι η Ελλάδα υποστηρίζει την ανάγκη για μια ενωσιακή στρατηγική προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, ειδικά στον αγροτικό τομέα.