«Είσαι το κόκκινο στο αίμα μου» το νέο βιβλίο της Αργυρώς Μαργαρίτη

Στην Κομοτηνή και τη Λέσχη Κομοτηναίων βρέθηκε το απόγευμα της Παρασκευής 24 Νοεμβρίου η συγγραφέας Αργυρώ Μαργαρίτη παρουσιάζοντας το νέο της βιβλίο με τίτλο «Είσαι το κόκκινο στο αίμα μου». Η εκδήλωση ξεκίνησε μετά τις 19.30 το απόγευμα και διοργανώθηκε από το βιβλιοπωλείο Βοοκstop (Νικ. Ζωίδη 18 & Αγ. Γεωργίου Κομοτηνή, τηλ. 25310 84540) και τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Τη συγγραφέα προλόγισε η Κομοτηναία συγγραφέας Άση Κιούρα, ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε η ηθοποιός Άννα Μαχαιροπούλου. 
Η συγγραφέας φιλοξενήθηκε στο ράδιο Χρόνος 87.5 fm μιλώντας για το βιβλίο της, το οποίο όπως είπε είναι «μια ιστορία που με τσίγκλησε από πολύ μικρή γιατί έχω προσφυγική καταγωγή, μικρασιάτικη και από τους δύο γονείς μου, ο μπαμπάς μου από την Σμύρνη και οι γονείς της μαμάς μου από το Ικόνιο.

Οπότε μεγάλωσα σε μικρασιάτικη γειτονιά στην Νέα Ιωνία Αττικής προσφυγούπολη. Θυμάμαι τις γειτόνισσες να μιλάνε κρυφά μεταξύ τους και όταν πλησιάζαμε σταματούσαν την κουβέντα και αυτό σε εξιτάρει ακόμη περισσότερο, μιλούσανε για μια κοπέλα πάρα πολύ όμορφη η οποία έδερνε τις σκλάβες της για να τις κάνει φίλες γιατί δεν είχε φίλες και τις έλεγε ότι αν γίνεται φίλες μου δεν θα σας ξαναδείρω».

Η κοπέλα αυτή για την οποία άκουγε τις ιστορίες η κα Μαργαρίτη είναι η Γέρση, που έγινε η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου της. Πρόκειται όντως για μία όμορφη Σμυρνιά, η οποία έγινε το αντικείμενο του πόθου ενός Έλληνα και ενός Τούρκου στη Σμύρνη, πριν από την καταστροφή. 
Όπως εξήγησε η κα Μαργαρίτη, η συλλογή των στοιχείων δεν ήταν πολύ εύκολη διαδικασία καθώς συνάντησε πολλά κλειστά στόματα, ενώ κάποιοι της ζήτησαν έως και χρήματα. Από την άλλη βέβαια συνάντησε και αρκετούς συνεργάσιμους, οι οποίοι της εδωσαν τα στοιχεία που ήθελε για να φτιάξει την ιστορία της, η οποία όμως δεν είναι απλά ένα ρομάντζο και τον λόγο τον εξηγεί η ίδια ως εξής: «Είμαι στο 1915 και έχω βάλει την Γέρση να γνωρίζει και τους δύο άντρες ξεχωριστά -τον καθένα κάτω από διαφορετικές συνθήκες- και διαπιστώνω κάποια στιγμή ότι θέλοντας να βρω την ιστορία, -γιατί είμαι ιστορικός αρχαιολόγος- ότι το 1915 έχει γίνει η γενοκτονία των Αρμενίων, ότι το 1914 έχουνε μπει στην Φώκαια και την καίνε, την ξεριζώνουν και μάλιστα αναφέρεται ότι στην Μασσαλία κλαίγανε γιατί καταστράφηκε η πατρίδα των παππούδων τους. Όταν συμβαίνουν αυτά δεν μπορώ να αφήσω τους ήρωες στην Σμύρνη να χαριεντίζονται, να ερωτεύονται να πηγαίνουν σε οίκους ανοχής, να γλεντάνε, να ψωνίζουν. Η ιστορία από ένα σημείο και μετά μου έδειξε ότι αυτή η ιστορία δύο ανθρώπων που ερωτεύονται και συναντάνε εμπόδια είναι πάρα πολύ συνηθισμένο από τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα και μέχρι τις μέρες μας.

Εκείνο που αλλάζει και το διαφοροποιεί είναι ο κοινωνικός, ο ιστορικός, ο πολιτικός και ο πολιτιστικός περίγυρος. Το 1914 ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα και ειδικά όταν γίνεται η απόβαση 2 Μαΐου 1919 και οι Τούρκοι την προηγούμενη μέρα -50χιλιάδες Τούρκοι- μαζεύτηκαν στο εβραϊκό νεκροταφείο κλαίγοντας και λέγοντας ήρθατε και βατεύετε την ωραιότερη πόλη μας την Σμύρνη που είναι δικιά μας. Οι γυναίκες στην Τουρκία, στην Κωνσταντινούπολη φορέσανε μαύρες λωρίδες στα φουστάνια τους, οι γυναίκες στα ενδότερα της Μικράς Ασίας βγάζανε τα σκουλαρίκια τους, κόβανε τα μαλλιά τους και τα δίνανε στην πολιτεία για να μαζέψει χρήματα, για να απελευθερωθεί η Σμύρνη από τους εισβολείς. Ήτανε διαφορετικές οι συνθήκες». 

Όσο για την απήχηση που έχει το βιβλίο της, η κα Μαργαρίτη την περιγράφει ως εξής: «Οι πληροφορίες που παίρνω από ανθρώπους που διαβάζουν το βιβλίο είναι ότι μπαίνουνε μέσα. Εκείνο που με ξαφνιάζει είναι ότι το διαβάζουν νέα παιδιά, δηλαδή 22-25 χρονών αγόρια και μου είπε ένας νεαρός ότι σαν να περπάτησα στην έρημο και την ώρα που διάβαζα το βιβλίο ένιωθα ότι διψούσα, όπως διψούσαν τότε οι φαντάροι μας. Πέρα από την πολύ παραμυθένια ιστορία της Χαλιμάς έχουμε και τις προδοσίες, προσωπικά πιστεύω ότι η Ελλάδα πρόδωσε την Σμύρνη, πρόδωσε την Μικρά Ασία και δεν θα θρηνούσαμε αυτό το κακό, δεν θα καιγόντουσαν τα σπίτια των παππούδων μας, δεν θα ξεριζωνόντουσαν από εκεί αν το ελληνικό κράτος έδειχνε μια άλλη συμπεριφορά. Η ευθύνη είναι δική μας μην τα ρίχνουμε στους συμμάχους».
Η κα Μαργαρίτη ήδη ετοιμάζει το επόμενο βιβλίο της, το οποίο έχει αστυνομικό θέμα όπως λέει, είναι σύγχρονο, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θέλει να κάνει αναφορά στην κρίση καθότι πιστεύει ότι είναι ήδη αρκετό το ότι τη ζούμε και δεν χρειάζεται να διαβάζουμε γι' αυτήν στα βιβλία.