Ένα δύσκολο μαθηματικό πρόβλημα κι ένας ...μυστηριώδης φόνος

Το βιβλίο του «Σφαιρικά κάτοπτρα, επίπεδοι φόνοι» παρουσιάζει το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου στην Κομοτηνή ο Κύπριος συγγραφέας Τεύκρος Μιχαηλίδης. Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει στις 12:00 το μεσημέρι στο βιβλιοχαρτοπωλείο «Δημοκρίτειο» με χορηγό επικοινωνίας τον «Χρόνο». Στην εκδήλωση, θα συζητήσουν με τον συγγραφέα ο μαθηματικός Ανδρέας Λύκος και η συγγραφέας Λευκή Σαραντινού. Ο κος Μιχαηλίδης παραχώρησε μία συνέντευξη στο ράδιο Χρόνος 87.5 fm μιλώντας φυσικά για το βιβλίο του, το οποίο είναι μεν αστυνομικό, αλλά έχει σχέση και με τα μαθηματικά – όπως άλλωστε και όλη η ζωή του συγγραφέα: «Μου βγαίνει αυτόματα στις ιστορίες μου να συνδυάζω τρία πράγματα, τα μαθηματικά που είναι η ζωή μου και η αγάπη μου, η ιστορία που είναι το μεγάλο μου χόμπι και ο μύθος. Πρόκειται για μια ιστορία που οι λέξεις σφαιρικά κάτοπτρα μας θυμίζει το δύσκολο πρόβλημα που έλυσε ο άραβας μαθηματικός και οι επίπεδοι φόνοι μας θυμίζουν ότι είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Υπάρχουν δύο εγκλήματα ένα στην περίοδο 1955-1959 και ένα στην περίοδο της τρίτης σταυροφορίας. Δύο φόνοι που συνδέονται μέσα από το πρόβλημα των σφαιρικών κατόπτρων".

Όταν τον ρωτάμε γιατί γράφει: "Ο κύριος λόγος που γράφω είναι γιατί μου αρέσει να ταξιδεύω και στο χώρο και στον χρόνο. Αυτό το μυθιστόρημα μου έδωσε τον χρόνο να ταξιδέψω πάρα πολύ βαθιά μέσα στην περίοδο της τρίτης σταυροφορίας και λίγο πιο πρόσφατα στην περίοδο του αγώνα της Κύπρου. Και οι δύο ιστορίες, που είναι αλληλένδετες, αν και απέχουνε καμιά διακοσαριά χρόνια η μια από την άλλη και οι δύο ιστορίες εξελίσσονται στην Κύπρο»

Μεταξύ των όσων είπε ο κος Μιχαηλίδης, ξεχωρίζουμε την «αποδόμηση» του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου που είναι κι αυτή μέρος του βιβλίου του: «Ο Ριχάρδος είναι πραγματικά πολύ χαϊδεμένο παιδί της ιστορίας και της μυθοπλασίας. Φτιάχτηκαν και όλες αυτές οι ιπποτικές ιστορίες στην Αγγλία και μας προέκυψε, ιδίως μέσα από τον Ρομπέν των Δασών ως ένας πολύ γενναίος βασιλιάς, ένας πολύ γενναιόδωρος βασιλιάς. Όμως ήταν ένας σφαγέας, ήταν ένας μακελάρης και όχι ιδιαίτερα γενναίος, απλά βίαιος και βάρβαρος. Την ιστορία απλά την γράφουν οι δυνατοί και οι νικητές. Ο αδερφός του ο βασιλιάς Ιωάννης τον οποίο οι ιστορίες του Ρομπέν των δασών τον θάβουν και τον ξεμπροστιάζουν ήταν πολύ πιο σοβαρός ως πολιτικό άτομο, είχε μια αντίληψη για την εξέλιξη της ιστορίας, ο Ριχάρδος πήρε την δόξα μόνο. Υπάρχει η ιστορία του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου που φτάνει στην Κύπρο και με το πρόσχημα ότι του φέρθηκαν άσχημα καταλαμβάνει το νησί και σφάζει τον κόσμο και κλέβει» 

Όσο για το μαθηματικό πρόβλημα του βιβλίου, ο κος Μιχαηλίδης το περιγράφει ως εξής: «Το μαθηματικό πρόβλημα που είναι πίσω από αυτή την ιστορία και είναι το πρόβλημα των κατόπτρων είναι ένα πρόβλημα που όσο δύσκολο είναι να λυθεί, είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει κατανοητό. Σε ποιόν από εμάς δεν έχει τύχει να κοιτάζει από πλάγια μεριά τον εαυτό του και αντί να βλέπει τον εαυτό του να βλέπει κάποιον άλλον μέσα στο δωμάτιο, αυτό είναι ο νόμος των κατόπτρων. Σε ποιον δεν έχει τύχει να πάει σε ένα λούνα πάρκ και να μπει σε αυτά τα δωμάτια με τα σφαιρικά κάτοπτρα που παραμορφώνουν, είναι δηλαδή μαθηματικά που ο άλλος ακόμη και αν δεν ξέρει μαθηματικά μπορεί να καταλάβει τι λένε. Ίσως δεν καταλάβει με αυστηρότητα γιατί το λένε, αλλά πάντως το τι λένε θα το καταλάβει». 

Φυσικά ο κος Μιχαηλίδης ως Κύπριος δεν παραλείπει να αναφερθεί και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, εκφράζοντας την άποψή του με μία δόση πικρίας για όσα έχει υποστεί το πολύπαθο νησί της Μεσογείου: «Το δικό μου πρίσμα για την χώρα μας είναι ότι δεν είναι τόσο θέμα αριθμών, είναι θέμα βούλησης. Αυτό που πάντα λέω με πολύ μεγάλο καημό είναι αυτό που λείπει από την Ελλάδα, δηλαδή πατριώτες πολιτικοί. Δεν μπορώ να θυμηθώ κανέναν πολιτικό όσο βαθιά και αν πάω που να αγαπούσε πιο πολύ την Ελλάδα από την καρέκλα του και θεωρώ ότι αυτό είναι που φταίει. Δεν μας φταίνε οι ξένοι και δεν εννοώ ότι αυτοί δεν είναι κακοί, οι ξένοι είναι αρπακτικά που κοιτάζουν να πέσουν πάνω στην εύκολη λεία, αλλά το ότι είμαστε εύκολη λεία οφείλεται στους πολιτικούς μας, οφείλεται στο πολιτικό μας πλαίσιο, στους ανθρώπους αυτούς που πραγματικά λένε δεν πειράζει αν καταστραφεί η Ελλάδα, φτάνει να είμαι εγώ πρωθυπουργός της Ελλάδας, έστω και αν είμαι της Ελλάδας που θα καταστραφεί. Δεν είμαι αισιόδοξος γιατί δεν βλέπω πουθενά φώς. Είχαμε κάποιους προδότες κατά την γνώμη μου, τους διώξαμε, φέραμε κάποιους άλλους προδότες κατά την γνώμη μου και τώρα τι περιμένουμε να διώξουμε αυτούς για να ξανά φέρουμε αυτούς που διώξαμε πριν να τα διορθώσουν; Υπάρχει ένας φαύλος κύκλος από τον οποίο δεν βλέπω καμιά διέξοδο. Το μόνο παρήγορο είναι ότι ίσως είμαι πολύ γέρος και ελπίζω ότι από την νέα γενιά θα προκύψει κάτι καινούριο, αλλά δεν το βλέπω...».

Λίγα λόγια για το βιβλίο:
"Δεν σκότωσα εγώ τη Λωρ ντε Γκρεναντίν Μπουατέζ κι ας είχα κάθε λόγο να επιθυμώ τον θάνατό της..." Έτσι αρχίζει την αφήγησή της η αινιγματική Δόνα Εστεφάνα, προσωπική γιάτρισσα της Βερεγγάριας από τη Ναβάρα, της όμορφης συζύγου του Λεοντόκαρδου. 
Μέσα της δεκαετίας του 1950. Μία Εγγλέζα βυζαντινολόγος, ένας Γάλλος παλαιογράφος κι ένας νεαρός Έλληνας μαθηματικός καλούνται επειγόντως στην Κύπρο για να αξιολογήσουν ένα χειρόγραφο που χρονολογείται στην περίοδο της Τρίτης Σταυροφορίας. Στο κείμενο αναφέρεται ένα δύσκολο μαθηματικό πρόβλημα, που παρέμενε άλυτο από την εποχή του Πτολεμαίου, αλλά και ένας μυστηριώδης φόνος. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν οι τρεις εμπειρογνώμονες γίνονται μάρτυρες, οχτακόσια χρόνια αργότερα, ενός ακόμα φόνου...
Ένα αδιάκοπο πήγαινε-έλα ανάμεσα σε δύο εποχές, διπλή ίντριγκα, διπλό μυστήριο. Κι όλα αυτά, κάτω από τους αιώνιους, οικουμενικούς νόμους των κατόπτρων.