«Φοβάμαι μήπως η Αμερική μαζί με τη Ρωσία στραφούν εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης»

Το νέο του συγγραφικό πόνημα με τίτλο «Γκαγκάριν, ο κόσμος από χαμηλά», παρουσίασε στην Κομοτηνή ο γνωστός συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος. Πρόκειται για ένα non fiction novel - δηλαδή σύνθεση πραγματικών γεγονότων δοσμένη με μυθιστορηματική μορφή. Ο Πέτρος Τατσόπουλος φιλοξενήθηκε στο ράδιο Χρόνος 87.5 fm και αυτή είναι η περιγραφή που έκανε ο ίδιος για το βιβλίο του μιλώντας στον Δήμο Μπακιρτζάκη:  «Το μυθιστόρημα non fiction σημαίνει ότι όλα τα γεγονότα είναι πραγματικά. Είναι γραμμένα σαν μυθιστόρημα.  Και ο Γκαγκάριν ήρθε στην Αθήνα και ο Χρουτσόφ είχε απειλήσει  ότι θα βομβαρδίσει την Aκρόπολη γιατί θεωρούσε την Ελλάδα ότι από τη στιγμή που είχε αποθήκες πυρηνικών όπλων ήταν νόμιμος στόχος, όλα αυτά συνέβησαν. Δεν υπάρχει τίποτα επινοημένο και υπήρχε ο κινηματογράφος του κυρίου Τριανταφυλλίδη, ο οποίος ήταν ένας προπολεμικός κινηματογράφος που λεγόταν Αθηναία και κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών μάλιστα ήταν και χώρος κράτησης ομήρων, μετά έγινε χώρος για βαριετέ, έπαιζε ταινίες καράτε, τσοντάδικο με ταινίες με τον Γκουζγκούνη» 
Με πόλο έλξης το «Gagarin 205», το μαγαζί του Νικόλα Τριανταφυλλίδη, ο Πέτρος Τατσόπουλος αναφέρεται και στον Χάρρυ Κλυνν που ήταν ο πατέρας του Νίκου Τριανταφυλλίδη: «Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης που τον χάσαμε πέρυσι το καλοκαίρι, ήταν γιος του Χάρρυ Κλυνν οπότε μέσα στο βιβλίο ξετυλίγεται η ιστορία του Χάρρυ Κλυνν που ήρθε από την Καλαμαριά, από τους Δασότοπους της Καλαμαριάς και πήγε στην ελληνική ομογένεια στην Αμερική, πήγε στον Καναδά στις ΗΠΑ. Ο γιος του γεννήθηκε στις ΗΠΑ στο Σικάγο και ακολούθησε όλες τις περιπέτειες του πατέρα του και έζησε μέσα σε έναν τέτοιο καλλιτεχνικό χώρο τα παιδικά του χρόνια, είναι μια απόπειρα να ξαναπώ την ιστορία κοιτώντας την από χαμηλά, από κάτω προς τα πάνω, από τις ιστορίες των απλών ηρώων και όχι των πολιτικών».

Μέσα από το «Γκαγκάριν», ο κος Τατσόπουλος φιλοδοξεί να αποτυπώσει στο χαρτί τις «πολλές Ελλάδες» που αποτελούν τη σημερινή Ελλάδα που ξέρουμε. Κατά την άποψη του η Ελλάδα αποτελείται από πολλούς κόσμους που είτε τέμνονται, είτε όχι    : «Με αυτό το βιβλίο θέλω να πω ότι η Ελλάδα δεν είναι μια, στην πραγματικότητα έχουμε 5-6  Ελλάδες στη συσκευασία της μίας, η κάθε μια μπορεί να μην αναγνωρίζει την άλλη να την απεχθάνεται αλλά όλοι μαζί την διαμορφώνουμε, δεν είμαστε ούτε οι άνθρωποι οι οποίοι πάνε από το πρωί μέχρι το βράδυ στο μέγαρο μουσικής και στη λυρική σκηνή, ούτε οι άνθρωποι που πάνε μονάχα στα σκυλάδικα και στα τσοντάδικα, ο συνδυασμός όλων αυτών των πραγμάτων είμαστε, η εικόνα μας στον καθρέφτη δηλαδή περιέχει στοιχεία από όλους τους πολιτισμούς και από την παρακμή και από το περιθώριο, όλα αυτά είναι στοιχεία της σύγχρονης Ελλάδας».

Η αφήγηση του κου Τατσόπουλου που αναφέρεται στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας φτάνει μέχρι τον Αύγουστο του 2016: «Το βιβλίο μου φτάνει μέχρι τον Αύγουστο του 2016. Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης έπαιρνε αυτούς τους ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσε και τους αγαπούσε, όχι για να τους αποκαταστήσει, να πει ότι είχαν αξία που δεν αναγνωρίστηκε αλλά επειδή πραγματικά τους αγαπούσε και είχε ως πρότυπό του τον Χατζηδάκι είχε πει και τη φοβερή ρήση ότι το αίσθημα μπορείς να βρεις και μέσα στο ευτελές, δηλαδή δεν κοιτάς το περίβλημα, το περίβλημα μπορεί να είναι ευτελές αλλά να υπάρχει αίσθημα από κάτω, ενώ αντίθετα το περίβλημα μπορεί να είναι ποιοτικό και να μην έχει καθόλου αίσθημα, δεν σημαίνει πως, ότι είναι ποιοτικό έχει και καλλιτεχνικό περιεχόμενο. Το θέμα είναι να συμφιλιωθούμε με την εικόνα μας, με τον εαυτό μας, να ξέρουμε να κάνουμε λίγη αυτογνωσία, να κάνουμε ένα μάθημα αυτογνωσίας και να ξέρουμε ποιοι είμαστε πραγματικά μην έχουμε άλλη ιδέα για τον εαυτό μας από αυτό που είμαστε»

Και, μιας και το βιβλίο φέρει το όνομα το πρώτου Ρώσου κοσμοναύτη, ιδού η άποψη του κου Τατσόπουλου, για την Ρωσία, την Αμερική, τις μεταξύ τους σχέσεις, αλλά και τη θέση της Ελλάδας σε όλο αυτό: «Σήμερα η εποχή είναι διαφορετική και πιο πολύπλοκη, δηλαδή από τη μια μεριά έχουμε την αναβίωση του λαϊκισμού σε όλο τον κόσμο, έχουμε τον Τραμπ, σε αντίθεση με τη δεκαετία του 1960 που ο Χρουτσόφ μαζί με τον Κένεντυ έκαναν ένα μπραντ εφέρ που μας έφερε σχεδόν στα πρόθυρα του πυρηνικού ολέθρου και ευτυχώς που δεν προχώρησε γιατί δεν θα συζητάγαμε σήμερα. Σήμερα ο Τραμπ και ο Πούτιν είναι και οι δυο λαϊκιστές και είναι στο ίδιο στρατόπεδο, η Χίλαρι Κλίντον ήταν στο αντίθετο στρατόπεδο, οπότε δεν φοβάμαι μην συγκρουστούν η Ρωσία με την Αμερική πάνω από το κεφάλι μας, φοβάμαι μήπως η Ρωσία μαζί με την Αμερική στραφούν εναντίον της ευρωπαϊκής ένωσης, με ό,τι μπορεί να σημαίνει πια η Ευρώπη για την Ελλάδα».