Η «Σιωπηρή Άλωση» και οι προβληματισμοί που προκαλεί

Στην Κομοτηνή βρέθηκε χθες ο συγγραφέας Αναστάσιος Λαυρέντζος παρουσιάζοντας το βιβλίο του «Σιωπηρή άλωση». Όπως και με το πόνημά του «η Θράκη στο μεταίχμιο», έτσι και με αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας εγείρει μία σειρά προβληματισμών καλώντας όλους να τους ενστερνιστούν προκειμένου η πορεία στην οποία βαδίζει η Ελλάδα να ανασχεθεί. Ει δε μη, πρέπει να αναλάβει ο καθείς τις ευθύνες του καθώς με όλα αυτά που συμβαίνουν –και κυρίως εξ αιτίας αυτών που δεν συμβαίνουν- η σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας σε λίγα χρόνια δεν θα έχει καμία σχέση με την σημερινή της εικόνα. 

Μιλώντας για το βιβλίο του στο ράδιο Χρόνος 87,5fm ο συγγραφέας είπε μεταξύ άλλων: 
«Λόγω της γεωγραφίας της η Ελλάδα αλλά και λόγω του ότι έχει έναν γείτονα όπως η Τουρκία, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα παγκοσμίων διαστάσεων που ξεπερνάει το μέγεθός της. Ουσιαστικά στο βιβλίο αυτό που αποτελείται από δύο ξεχωριστά βιβλία, ένα βιβλίο το οποίο πραγματεύεται το δημογραφικό ελληνικό ζήτημα, το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει πάρα πολύ σοβαρά και ένα βιβλίο το οποίο πραγματεύεται το μεταναστευτικό φαινόμενο, αναφέρεται στο τι έγινε το 2015 και τι αναμένουμε να συμβεί από εδώ και μπρός, προσπαθεί να δει αυτά τα δύο ζητήματα συνδυαστικά. Η βασική θέση εδώ και δεν το λέω για λόγους υπερβολής ούτε για λόγους εντυπωσιασμού, είναι ότι είμαστε προ μιας ταχείας διαδικασίας μεταβολής της σύστασης του ελληνικού πληθυσμού, είμαστε προ του τέλους της νεοελληνικής κοινωνίας  όπως την γνωρίσαμε τους τελευταίου δύο αιώνες. Όποια θέση και αν παίρνει κανείς σε αυτό το ζήτημα, γιατί υπάρχουν δύο σχολές η μια που θέλει την απόλυτη εθνική καθαρότητα, η άλλη που θέλει τα ανοιχτά σύνορα, όποια θέση και να παίρνει κανείς σίγουρα αυτό το θέμα δεν μπορούμε να το πάρουμε ελαφριά, δηλαδή είναι ένα ζήτημα που πρέπει να το διαχειριστούμε γιατί ουσιαστικά το δίλημμα είναι για την Ελλάδα Bουλγαροποίηση ή Λιβανοποίηση» 

Εξηγώντας την έννοια «Λιβανοποίηση», ο κος Λαυρέντζος δίνει τη δική οπτική για την τροπή που τείνουν να πάρουν τα πράγματα αν η κατάσταση συνεχίσει να εξελίσσεται ανεξέλεγκτα και χωρίς συντονισμένες προσπάθειες. Δίνει επιπλέον και τη δική του άποψη για την έννοια της «πολυπολιτισμικότητας»: «Αν αφεθούμε στις ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές, αν δεν περάσουμε σε μια ρυθμισμένη μετανάστευση, που να ανταποκρίνεται στην οικονομική και κοινωνική χωρητικότητα της χώρας, έχουμε τον κίνδυνο να βρεθούμε στο άλλο άκρο που θα είναι μια Λιβανοποίηση της χώρας που όσοι ξέρουμε την ιστορία ξέρουν ότι ο Λίβανος ήταν μια χώρα με χριστιανούς και μουσουλμάνους πολλούς ο οποίος έφτασε σε σημείο διάλυσης πληθυσμιακής. Δεν μπορούμε να έχουμε μια κοινωνία η οποία να συντίθεται από υποσύνολα τα οποία είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Απορρίπτω αυτό που λέμε πολυπολιτισμική κοινωνία, μια κοινωνία δηλαδή που αποτελείται από πολλά ξεχωριστά κουτάκια. Θέλουμε μια κοινωνία που να είναι πλουραλιστική, αλλά να έχει μια ενιαία αντίληψη του εαυτού της, να αποτελεί μια συνεκτική κοινωνία.

Πρώτον γίνεται με ρυθμούς που είναι μη αφομοιώσιμοι και να μην ξεχνάμε ότι στην Αμερική οι κύριοι έποικοι στην αρχή ήταν ευρωπαίοι προέρχονταν από ένα παρόμοιο πολιτισμικό περιβάλλον και είχαν μια κοινή αντίληψη να αφήσουν το παρελθόν τους πίσω και να αρχίσουν μια νέα ζωή σε ένα νέο τόπο. Εδώ όμως δεν είναι ακριβώς αυτή η κατάσταση και μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και εξωτερικές δυνάμεις που θα εκμεταλλευτούν τις κοινωνικές αυτές μεταβολές στο εσωτερικό της χώρας, τις προκαλούν ήδη με το να κατευθύνουν σε τεράστιους αριθμούς τους μεταναστευτικούς πληθυσμούς προς τα ελληνικά νησιά. Οφείλουμε να έχουμε μια ορθολογική πολιτική, πρέπει να βάλουμε σε μια άκρη το συναίσθημα και σε μια άκρη την λογική και να χαράξουμε την πορεία με βάση την λογική γιατί όταν διευθετούμε την ζωή μας και τα πράγματα με την λογική μπορούμε και εξυπηρετούμε καλύτερα το συναίσθημα. Έχει σημασία ποια είναι και η πρόθεση των μεταναστευτικών πληθυσμών, αν μιλάμε για τους βαλκάνιους που ήρθαν την δεκαετία του 90 είχαν πρόθεση ήδη από την πρώτη γενιά, να αφομοιωθούν, άλλαξαν τα ονόματά τους, τις συνήθειές τους και ένα από τα ευρήματα που θεωρώ εντυπωσιακά με την έρευνα που έκανα στο βιβλίο είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς λόγω κρίσης θα είχαν φύγει. Τελικά μόνο το ¼ από αυτούς έχει φύγει από την χώρα, επειδή έχουν γεννήσει πλέον παιδιά που θεωρούν την Ελλάδα πατρίδα τους και δεν μπορούν να φύγουν από εδώ. Αυτοί λοιπόν οι πληθυσμοί είναι κάτι τελείως διαφορετικό, έχουν μπει σε μια πορεία ενσωμάτωσης που εγώ το θεωρώ θετικό για την χώρα, γιατί όταν στεναχωριόμαστε ότι φεύγει η νεολαία μας προς την Ευρώπη, να το δούμε και αντίστροφα: δηλαδή ότι μπορούμε να απορροφούμε κοινωνικό δυναμικό από γειτονικές χώρες και να το ενσωματώνουμε στην δική μας και κατά κάποιο τρόπο σε ένα μέρος καλύπτει το δημογραφικό μας κενό».

Όσο για το κίνημα «των ανοικτών συνόρων» ο συγγραφέας έχει συγκεκριμένη άποψη, την οποία κατέθεσε μέσα από τη συχνότητα του ράδιο Χρόνος: «Από την άλλη μεριά να μπούμε σε αυτό το δεύτερο κύμα που είναι σχεδόν ανεξάντλητο και είναι τελείως άλλης υφής το ότι θα έχουμε ανοιχτά σύνορα, νομίζω ότι θα είναι καταστροφικό, δηλαδή θα δημιουργήσει κινδύνους που αυτή την στιγμή μπορούμε να τους σκεφτούμε αλλά δεν μπορούμε να τους καταλάβουμε πλήρως. Η Συρία είναι ουσιαστικά ένα επεισόδιο το οποίο έχουμε μπροστά μας, τέτοια επεισόδια αστάθειας θα συναντάμε συνέχεια από εδώ και μπρός, ένα μεγάλο μέρος των χωρών της Αφρικής και της Ασίας τελεί υπό αυτή την κατάσταση για πολλούς λόγους. Δεν είναι μόνο η πολιτική αστάθεια, τα καθεστώτα που υπάρχουν, είναι και το ότι είναι κοινωνίες εξαιρετικά νεανικές που στην πραγματικότητα βράζουν και από νεανική ορμή και από διεκδίκηση εργασίας και από προβλήματα ανέχειας, όλα αυτά δημιουργούν ένα εκρηκτικό δυναμικό. Αυτή την στιγμή η Ελλάδα με όλα όσα έχουν γίνει έχει μετατραπεί σε σταθμό ο οποίος είναι κλειστός από όλες τις μεριές, δέχονται μόνο όσους έρχονται και ευτυχώς μέχρι στιγμής είναι λίγοι πάλι, από τα νησιά του Αιγαίου και ουσιαστικά μένουν εδώ προς διαλογή, προς διερεύνηση αλλά δεν μπορούν να πάνε στην Ευρώπη. Είμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση η οποία εξαρτάται από την καλή πρόθεση της Τουρκίας, η οποία θεωρώ ότι είναι περιορισμένου χρόνου. Είναι μια κατάσταση δεκαετιών και το λέω με απόλυτη βεβαιότητα αυτό, τα δεδομένα τα έχετε δει και εσείς, είναι πολύ χαρακτηριστικά, μιλάμε για τόσο μεγάλους πληθυσμούς σε διάφορες χώρες που η στατιστική η ίδια μας λέει ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών των πληθυσμών θα έρθουν προς την Ευρώπη και θα περάσουν από την Ελλάδα»  

Στην βιβλιοπαρουσίαση διακρίναμε τον εκπρόσωπο του μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής πρωτοσύγκελο κ. Παντελεήμονα,  τον αντιδήμαρχο Οικονομικών Δημήτριο Πολιτειάδη, τον διευθυντή Χειρουργικής Κλινικής του Σισμανόγλειου Νοσοκομείου Κομοτηνής Δημήτριο Μπαμπαλή, τον χειρουργό Κώστα Παύλου, τον πρόεδρο της Διαχειριστικής Επιτροπής Μουσουλμανικής Περιουσίας Σελήμ Ισά, την Φωτεινή Αγινορείτου, την Άννα Αϊβαζίδου διευθύντρια του ΚΕΚ Τεχνόπολης, τον οδοντίατρο Τάκη Δημητρακόπουλο, τον διευθυντή Ανάπτυξης Εργασιών της Τράπεζα Αττικής στη Θράκη Νικόλαο Μπεναβίδη, τον αντιπρόεδρο του πολιτιστικού συλλόγου Μαρώνειας Ανέστη Βακιάνη και πρόεδρο του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών, πολλούς εκπαιδευτικούς, επιστήμονες, βιβλιόφιλους και απλούς πολίτες.